Τρελαίνεσαι κι εσύ για ταξίδια; Μάθε γιατί σου είναι απαραίτητα!
Όταν ο Καβάφης στα 1911 έγραφε, στην περίφημη «Ιθάκη» του, για τη σπουδαιότητα του ταξιδιού και όχι του προορισμού, έδινε σ’ αυτό περισσότερο αλληγορικές διαστάσεις, νοώντας το ως μια μεταφορά για την ίδια τη ζωή.
Η σημασία, όμως, του ταξιδιού κατά κυριολεξία, ως δηλαδή μίας προσωρινής ανάπαυλας, μίας πράξης απόδρασης από την καθημερινότητα και τις έγνοιες της, αποτελεί μια από τις πιο ουσιαστικές πτυχές στις ζωές των ανθρώπων.
Η μαγεία της όλης διαδικασίας ξεκινά ήδη από την προετοιμασία και οργάνωση της εξόρμησης. Η επιλογή του προορισμού, των βολικών -για όλους- ημερομηνιών και της οριστικής κράτησης των εισιτηρίων είναι οι πρώτες μέριμνες των μελλοντικών συνταξιδιωτών.
Το κλίμα αναμονής και ανυπομονησίας, που εκφράζεται με συνεχείς συζητήσεις και προτάσεις για τον τόπο επισκέψεως, δίνει τη θέση του σε μια ατμόσφαιρα ανησυχίας και μικρού πανικού για το γέμισμα και κυρίως το «κλείσιμο» της βαλίτσας. (Τι να πρωτοστριμώξει κανείς μέσα σε ένα σακίδιο;)
Και φτάνει –επιτέλους- η ημέρα της αναχώρησης…
Όλη η παρέα χαμογελαστή και ευδιάθετη, έτοιμη να γευτεί νέες περιπέτειες! Το άγνωστο, άλλωστε, πάντοτε δημιουργεί πολλαπλές προσδοκίες και ανεβάζει την αδρεναλίνη στα ύψη -σ’ αυτό, βέβαια, μάλλον συμβάλλει και το υψόμετρο από το αεροπλάνο, ειδικά αν υπάρχει και η ανάλογη φοβία. (Για εκείνους που ταξιδεύουν με πλοίο, τρένο ή αμάξι, αυτή πιθανόν να είναι κάπως πιο κατεβασμένη… Με λίγο red bull, πάντως, όλα διορθώνονται, guys!).
Οι ημέρες του ταξιδιού είναι πάντα λιγότερες από εκείνες που θα θέλαμε να διαθέσουμε για την περιπλάνηση μας στο νέο μέρος. Σχεδόν ποτέ δεν είναι αρκετές και η επιστροφή μας συχνά συνοδεύεται με την ανάλογη γκρίνια για την τόσο γρήγορη λήξη των διακοπών.
Ακόμα κι αν, πράγματι, το ταξίδι μας ήταν πολύ σύντομο, τα οφέλη, που σίγουρα ο καθένας ξεχωριστά αποκόμισε, δεν είναι αμελητέα. Καταρχάς, η οργάνωση και μόνο μιας τέτοιας απόδρασης βοηθάει στην καλλιέργεια ενός πνεύματος ομαδικότητας και συνεργατικότητας, καθώς απαιτείται ο συντονισμός αρκετών και διαφορετικών προσωπικοτήτων και η αρμονική συνύπαρξη τους –έστω για το διάστημα που διαρκεί αυτή.
Η γνωριμία με άλλες κουλτούρες και πολιτισμικά περιβάλλοντα φέρνει τα άτομα σε επαφή με διαφορετικές στάσεις και νοοτροπίες, όπως επίσης και με έναν αλλότριο τρόπο ζωής. Αναπόφευκτα, λοιπόν, οι πνευματικοί ορίζοντες των ταξιδιωτών πλαταίνουν, η θέαση των πραγμάτων διευρύνεται, το πεδίο σκέψης τους αναδιαμορφώνεται.
Επομένως, το περιοριστικό πλαίσιο της οικείας κοσμοαντίληψης υφίσταται κάποιες ρωγμές και σταδιακά μεταβάλλεται, περιλαμβάνοντας μια ευρύτητα και πολλαπλότητα στις ερμηνείες και τις οπτικές του κόσμου. Η σχετικοποίηση αυτή, απέναντι στον τρόπο αντίληψης της πραγματικότητας, απαλλάσσει τον άνθρωπο από συμπεριφορές και εκδηλώσεις ομοφοβίας ή και ρατσισμού, ενώ η δογματικότητα και η αδιαλλαξία του φθίνουν.
Γίνεται, κατά κάποιον τρόπο, πολίτης του κόσμου, και όχι μονάχα της χώρας του, αναπτύσσοντας μια οικουμενική συνείδηση, καθώς είναι σε θέση να αποδεχτεί το ξένο, όχι ως κάτι φυσιολογικό ή μη, αλλά απλώς ως κάτι διαφορετικό και απολύτως σεβαστό.Όσο κι αν φαίνεται κάτι τέτοιο ως δεδομένο στον 21ο αιώνα, δυστυχώς για κάποιους ακόμα μπορεί να μην είναι.
Γι’ αυτό, ταξιδέψτε, ταξιδέψτε, ταξιδέψτε! Ακόμη κι αν αντιλαμβάνεστε τα ταξίδια -κατά βάση- ως ταλαιπωρία, δεν μπορείτε παρά να παραδεχτείτε ότι είναι πολύ γλυκιά…
