Περιτριγυρισμένη από παλαιές πολυκατοικίες, η πλατεία Ναυαρίνου σου υπόσχεται ότι θα ζήσεις μοναδικές στιγμές στα στενά της!
Η Θεσσαλονίκη είναι μία πόλη που γοητεύει με τις ιστορίες αιώνων που κρύβονται στις γειτονιές της αλλά και τα αρχαιολογικά ευρήματα που έρχονται στην επιφάνεια έως και σήμερα. Οι ταξιδιώτες αλλά και οι μόνιμοι κάτοικοι αντικρίζουν καθημερινά την απύθμενη ομορφιά αυτού του τόπου, βαδίζοντας γρήγορα, όπως επιβάλλουν οι ρυθμοί της σημερινής κοινωνίας.
Και κάπου εκεί, κοντά στην περιοχή των πανεπιστημίων, ”ξεπροβάλλει” ο πεζόδρομος Δημητρίου Γούναρη και η πλατεία Ναβαρίνου, που ξεκινά από την Καμάρα και καταλήγει στην οδό Τσιμισκή. Μία γειτονιά που σφύζει από ζωή κάθε στιγμή της ημέρας και όλες τις εποχές του χρόνου. Ένας δρόμος που προβάλλει και αναδεικνύει τη διαφορετικότητα και την ελευθερία των ανθρώπων, μη θέλοντας να ακολουθήσει τον ασφυκτικό τρόπο ζωής που επικρατεί στην πόλη.
Το δημιούργημα του Γάλλου αρχιτέκτονα, Ernest Hebrard, αναπτύχθηκε ιδιαίτερα τη δεκαετία του ’80 με την εμφάνιση δισκοπωλείων, καταστημάτων με μουσικά όργανα και καφενεία να εγκαινιάζονται με ραγδαίους ρυθμούς. Η μουσική ήταν διάχυτη στους δρόμους κατά τις ώρες λειτουργίας των καταστημάτων αλλά και έπειτα με τις παρέες όλων των ηλικιών να συχνάζουν στα πεζούλια των αρχαιολογικών ευρημάτων με μπύρες από τα γύρω περίπτερα.
Αυτή ακριβώς την εικόνα θα συναντήσει και σήμερα όποιος θα διασχίσει τον πεζόδρομο. Βέβαια, ύστερα από 30 χρόνια σχεδόν, κάποια πράγματα έχουν προσαρμοστεί στις αλλαγές που επιτάσσει η κοινωνία, ακόμα και σε αυτή τη γειτονιά.
Παρ’όλα αυτά, λειτουργούν ακόμα τα δισκάδικα διατηρώντας την αρχική εικόνα τους αλλά, ταυτόχρονα, ανοίγουν σύγχρονα αρωματοπωλεία, καταστήματα παιχνιδιών αλλά και ρούχων και μαγαζιά με φαγητό κάθε είδους (από σπιτικά πιάτα έως πίτσες ή φρουτοσαλάτες), προσελκύοντας κόσμο με διαφορετικά ενδιαφέροντα και γούστα.
Μάλιστα, το φαγητό είναι σημείο κατατεθέν για τη Ναβαρίνου, αφού οι προτεινόμενες τιμές ξεκινούν από 0.80 λεπτά, το οποίο συνδυάζει ποιότητα και ποσότητα. Αυτό οδηγεί τον κόσμο, και ιδιαίτερα τους φοιτητές να προτιμούν τα συγκεκριμένα καταστήματα, καθώς μπορούν να απολαύσουν γεύσεις εξοικονομώντας χρήματα!
Ταυτόχρονα, τις τελευταίες δεκαετίες τα παραδοσιακά καφενεία ”υποδέχονται” τα νέα στέκια, μέρη που επισκέπτονται καθημερινά άτομα όλων των ηλικιών, είτε πρόκειται για φοιτητές που δημιουργούν αναμνήσεις, είτε άτομα μεγαλύτερης ηλικίας, που ακούν το αγαπημένο τους είδος μουσικής νοσταλγώντας το παρελθόν.
Η τοποθεσία αυτή, όμως, διαθέτει έντονο καλλιτεχνικό στοιχείο, που εκφράζεται μέσω των εντυπωσιακών graffiti που κοσμούν τοίχους, ρολά καταστημάτων αλλά και τις πλάγιες πλευρές πολυώροφων πολυκατοικιών.
Η τέχνη, όμως, έχει και άλλη μορφή στην πλατεία με μουσικούς του δρόμου να δίνουν μια αίσθηση άλλης εποχής και τις μελωδίες να ”μπλέκονται” στην ατμόσφαιρα, κάνοντας τους περισσότερους να σταματούν ή να σιγοτραγουδούν με την παρέα τους.
Αυτά τα στοιχεία, λοιπόν, είναι που δείχνουν άμεσα την ”προσωπικότητα” αυτού του πεζόδρομου, όπου υπάρχει απόλυτη ελευθερία και ο καθένας μπορεί να εκφραστεί με το δικό του τρόπο.
Και αν η διακίνηση ναρκωτικών ”ανθούσε” τις περασμένες δεκαετίες και θεωρούνταν το σοβαρό μειονέκτημα της περιοχής, σήμερα, η κατάσταση έχει εξομαλυνθεί σημαντικά, με λίγους μόνο καχύποπτους να διστάζουν να περάσουν ελεύθερο χρόνο πλάι στον παλιό ιππόδρομο της Θεσσαλονίκης.
Το μόνο, λοιπόν, που μπορούμε να πούμε για την πλατεία Ναβαρίνου και τον πεζόδρομο είναι ότι δεν πρέπει να εμπιστευτείς ποτέ τα λόγια κάποιου τρίτου και να αδράξεις την πρώτη ευκαιρία που θα σου δοθεί να την διασχίσεις και να χαλαρώσεις σε ένα μέρος που μόνο μία λέξη μπορεί να τη χαρακτηρίσει: Ελευθερία.