Όλα όσα πρέπει να γνωρίζετε για τον Πάμπλο Εσκομπάρ, αυτή την τόσο αμφιλεγόμενη φυσιογνωμία.
Σειρές, ταινίες, ντοκιμαντέρ, βιβλία και άπειρα άρθρα έχουν κυκλοφορήσει τα τελευταία χρόνια για τov Πάμπλο Εσκομπάρ και την απίστευτη ζωή του. Ίσως να έχετε πετύχει κάποιο από αυτά. Εάν όχι, πραγματικά θεωρώ πως πρέπει να τον ανακαλύψετε!
Ποιος ήταν όμως ο Πάμπλο Εσκομπάρ;
Ας, πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Η πρώτη του σύλληψη το 1977. Τελικά κατάφερε να ξεφύγει πληρώνοντας απλά ένα πρόστιμο.
Για όσους έχουν ακούσει έστω και το παραμικρό για αυτόν τον άνθρωπο τονίζω εξής: όσο απίθανο και αν ακούγεται, ο Πάμπλο Εμίλιο Εσκομπάρ Γαβίρια ήταν υπαρκτό πρόσωπο. Γεννήθηκε το 1949 στην Κολομβία και επιδόθηκε από νεαρή ηλικία στον εμπόριο ναρκωτικών.
Αποτέλεσε έναν από τους πλουσιότερους εγκληματίες όλων των εποχών (το 1989 ήταν ο 7ος πιο πλούσιος άνδρας στον κόσμο σύμφωνα με το περιοδικό Forbes με περιουσία που ξεπερνούσε τα 25.000.000 δολάρια) και μία προσωπικότητα που απασχόλησε αρκετά όχι μόνο την Κολομβία αλλά και ολόκληρο τον κόσμο στις δεκαετίες 80’-90 . Να φανταστείτε ότι στο απόγειο του, είχε τόσα χρήματα που αγόραζε κτήματα προκειμένου να τα θάψει, καθώς δεν μπορούσε να τα κρύψει με άλλον τρόπο.
O Πάμπλο Εσκομπάρ ζούσε ακριβώς όπως αρμόζει σε έναν πολυεκατομμυριούχο: πολλά χλιδάτα διαμερίσματα και μερικές «ταπεινές» επαύλεις με πισίνες (μία από τις οποίες είχε και ιδιωτικό ζωολογικό κήπο).
Πριν παραδοθεί μάλιστα στις αρχές ,έκτισε μια προσωπική πολυτελή «φυλακή» στην οποία απολάμβανε όλες τις ανέσεις που μπορεί να φανταστεί κανείς (από μεγάλες κρεβατοκάμαρες και σάουνες, μέχρι ντισκοτέκ και τραπεζαρίες για παιχνίδια μπιλιάρδου )
Hacienda Napoles: Μία από τις μόνιμες κατοικίες του Πάβλο Εσκοβάρ. Εκτός από πισίνες και ελικοδρόμια στην τεράστια αυτή έκταση περιλαμβάνονταν ένας ιδιωτικός ζωολογικός κήπος. Σήμερα ανήκει στο κράτος και έχει μετατραπεί σε πάρκο αναψυχής.
Το καρτέλ του Μεντεγίν ,στο οποίο ήταν επικεφαλής, ήταν το πλέον κυρίαρχο στην Αμερική όμως ο Πάμπλο δεν σταμάτησε εδώ. Οι φιλοδοξίες του έφτασαν μέχρι και την πολιτική ( με την οποία ασχολήθηκε για περιορισμένο χρονικό διάστημα το 1982 αφού οι «επιχειρηματικές» του δραστηριότητες ,δυσχέραιναν την πολιτική του πορεία).
Παρ’όλη την αστείρευτη αγάπη του λαού (τον οποίο ομολογουμένως βοήθησε), ο Εσκοβάρ είχε και αρκετούς εχθρούς, στους οποίους δεν επέτρεψε να σταθούν εμπόδιο στα σχέδιά του. Δολοφόνησε με τραγικό τρόπο υπουργούς, αξιωματούχους του στρατού, δημοσιογράφους και γενικότερα όποιον τον «ενοχλούσε» .
Ταυτόχρονα ευθύνονταν για πάρα πολλές τρομοκρατικές επιθέσεις (όπως εκρήξεις σε αεροπλάνα, Υπουργεία , γραφεία εφημερίδων κ.λ.π ) και απαγωγές επιφανών προσώπων.
Η κοινωνική του δράση ήταν σημαντική: έχτισε σπίτια για τους άστεγους του Μεντεγιν, χρηματοδοτούσε την τοπική ομάδα ποδοσφαίρου και χάριζε χρήματα σε όσους το είχαν ανάγκη. Αγαπήθηκε από τον απλό λαό και χαρακτηρίστηκε από πολλούς, ένας νέος Ρομπέν των Δασών.
Έτσι ξεκίνησε ένας αιματηρός πόλεμος μεταξύ αυτού και του κράτους.
Όλη η πόλη του Μεντεγίν ήταν στην υπηρεσία του και κάθε ένας από τους άντρες του ήταν διατεθειμένος να πεθάνει για λογαριασμό του (όπως συχνά γινόταν, αφού οι συγκρούσεις του προσωπικού του «στρατού» με τον στρατό της Κολομβίας ήταν συχνές) .
Πέρα από τον λαό και τον στρατό είχε στον πλευρό του μεγάλο μέρος της αστυνομίας (την οποία εξαγόραζε με τεράστια χρηματικά ποσά) και επίσης τους υπόλοιπους μεγάλους έμπορους ναρκωτικών της Κολομβίας που συνέβαλαν στην εγκαθίδρυση της κυριαρχίας του.
Λίγο καιρό μετά την παράδοσή του στις αρχές τις Κολομβίας το 1991, δραπέτευσε από τις φυλακές και κυνηγήθηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα από το στρατό. Ταυτόχρονα η ζωή του απειλούνταν από αντίπαλα Καρτέλ (όπως το καρτέλ του Κάλι) και παραστρατιωτικές οργανώσεις (για παράδειγμα οι Los PEPES) που ήθελαν να εκδικηθούν για τους τόσους θανάτους που ο Πάβλο Εσκοβάρ είχε προκαλέσει. Το τέλος του είναι γνωστό και οι φωτογραφίες λίγα λεπτά μετά από το θάνατό έχουν κάνει το γύρο του κόσμου.
Πέθανε το 1993 από πυρά αστυνομικών, ενώ προσπαθούσε να διαφύγει.
Εάν θέλετε να μάθετε περισσότερα σχετικά με αυτή την προσωπικότητα συστήνω ανεπιφύλακτα το “Pablo Escobar: El Patron del Mal”. Πρόκειται για μία αυθεντική κολομβιανή «νοβέλα» βασισμένη σε σημαντικές βιογραφίες του Εσκοβάρ που έχουν κυκλοφορήσει κατά καιρούς και στα αρχεία των εφημερίδων της εποχής.
Το “Narcos” επίσης αποτελεί μια πολύ καλή σειρά για όσους αγαπούν τις αμερικανικές παραγωγές. Βέβαια αυτή εδώ η σειρά υιοθετεί την οπτική της DEA, όμως σας διαβεβαιώνω πως η καταπληκτική παραγωγή δια χειρός Netflix και οι εξαιρετικοί ηθοποιοί σε συνδυασμό με την σκηνοθεσία και την μοναδική μουσική υπόκρουση θα σας συναρπάσουν!
Επιπλέον έαν θέλετε να δείτε μία διαφορετική οπτική της ιστορίας, μπορείτε να αναζητήσετε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης τον Sebastian Marroquin (γιός του Πάμπλο Εσκομπάρ) ο οποίος πέρα από τη βιογραφία που έχει δημοσιεύσει ,συχνά γράφει άρθρα και κοινοποιεί φωτογραφίες από την ζωή του πατέρα του, όπως την έζησε ο ίδιος σαν παιδί.