Το βράδυ της Παρασκευής 21/10, γίναμε μάρτυρες του φρενώδους μουσικού συναπαντήματος “The Bullets vs The Baboons” στο stage του Gagarin 205.
Υπάρχουν καλά live που σου προσφέρουν απλόχερα μια συναυλιακή εμπειρία, σύμφωνα με τις προσδοκίες σου. Το live, όμως, των Bullets και των Baboons στο Gagarin 205 δεν μπορούμε να κατατάξουμε σε αυτή την κατηγορία, χωρίς να το υποτιμήσουμε. Πολλά είναι τα στοιχεία εκείνα που το διαφοροποιούν και το θέτουν σε τελείως διαφορετικό επίπεδο, στο επίπεδο μιας εκρηκτικής εμπειρίας, όπου κάθε συμβατικότητα φθίνει.
Χωρίς, λοιπόν, περιστροφές και παραπάνω φλυαρίες, αυτή είναι μια –μη περιοριστική– απαρίθμηση των λόγων, για τους οποίους οι μεν πρέπει να αισθάνονται τυχεροί που παρεβρέθηκαν στο Gagarin 205 το βράδυ της Παρασκευής, οι δε να πάρουν μια καλή γεύση.
The Bullets
Οι Θεσσαλονικείς The Bullets έλαβαν πρώτοι θέσεις επί σκηνής και επιβεβαίωσαν σε παλιούς και νέους fans ότι δικαίως κρατούν τον τίτλο της μεγαλύτερης rock’n’roll/rockabilly ελληνικής μπάντας. Μετά από ένα πλήρες set-list, αποτελούμενο τόσο από παλιό, όσο και από καινούργιο υλικό τους, η βραδιά θα μπορούσε ήδη να θεωρηθεί επιτυχία, πριν καν ολοκληρωθεί το live.
Ένα ενθουσιώδες κοινό τους υποδέχθηκε, τραγούδησε μαζί τους και χόρεψε στους ρυθμούς τους. Χωρίς υπερβολή, πρόκειται για μια μπάντα που ξεδιπλώνει καλύτερα την αξία της live. Η τεχνική αρτιότητα, βέβαια, την ακολουθεί παντού. Τα drums του Bullet Cost -μοναδικού μέλους από το αρχικό line up- είναι αψεγάδιαστα και οι κιθάρες πυροβολούν, όπως άλλωστε προτάσσει το είδος που πιστά υπηρετούν, δικαιώνοντας το όνομα της μπάντας.
Περισσότερο, όμως, απ’ όλα αυτά μαγνητίζει η αστείρευτη ενέργεια, με την οποία κατακλύζουν το χώρο από το πρώτο ως το τελευταίο λεπτό. Το στοιχείο αυτό προδίδει ένα μεγάλο πάθος για τη ζωή και τη μουσική από ένα γκρουπ που μετρά ήδη 28 χρόνια πορείας και παραδίδει μαθήματα σε παλιούς και νέους μουσικούς, ανεξαρτήτως genre.
Οι Bullets θα εμφανιστούν και πάλι στην Αθήνα στο Kyttaro Live Club στις 6 Ιανουαρίου.
The Baboons
Οι Baboons παρέλαβαν τη σκυτάλη και βρέθηκαν ενώπιον ενός κοινού με ανεβασμένη διάθεση, που τους αγκάλιασε με τον τρόπο που τους άξιζε. Οι Βέλγοι έχουν αναδειχθεί ως ένα από τα καλύτερα συγκροτήματα του είδους τα τελευταία χρόνια, όχι μόνο στη χώρα τους, αλλά και πανευρωπαϊκά, ενώ η περιοδεία τους στην Καλιφόρνια στέφθηκε από ανάλογη επιτυχία.
Το αδιαμφισβήτητο hit τους, Drinkin’ Gasoline, ήταν μια από τις καλύτερες στιγμές της βραδιάς, αλλά σίγουρα όχι η μοναδική, αφού την ίδια ένθερμη υποδοχή είχαν και τα νέα τους κομμάτια. Πρόκειται, αν μη τι άλλο, για μια μεστή και εξελισσόμενη μουσικά μπάντα , όπως αποδεικνύουν και με το τρίτο κατά σειρά, τελευταίο τους album, Uptown and Back Again. H δε προσθήκη στο line up του μεγάλου Bop De Houwer στο κοντραμπάσο και του Wim De Busser στα πλήκτρα –αμφότεροι χαρισματικές και γοητευτικές φιγούρες επί σκηνής- έχει σίγουρα συμβάλει τα μέγιστα σε αυτή την εξέλιξη.
Οι Baboons δικαίωσαν τη φήμη που συνοδεύει το όνομά τους, αυτή δηλαδή της μπάντας που σε κάνει να χορεύεις ακούραστα σε όποια φάση και αν βρισκόσουν πριν τους ακούσεις, ενώ το γενναιόδωρο encore δεν μπορεί παρά να τους προσθέσει πόντους. Ισχύει και εδώ ό,τι είπαμε παραπάνω για τους Bullets. Ακούγωντάς τους ηχογραφημένους καταλαβαίνεις τη μουσική τους, βλέπωντάς τους ζωντανά καταλαβαίνεις την αξία τους.
Ο προσεγμένος ήχος
Είναι κάπως στενάχωρο το γεγονός ότι ο σωστός, καθαρός ήχος αποτελεί συχνότερα την εξαίρεση, παρά τον κανόνα, αλλά αυτή είναι η ελληνική συναυλιακή πραγματικότητα. Και γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο, οι σωστές παραγωγές θα πρέπει να επαινούνται και να επιβραβεύονται. Δεν είναι ασήμαντη λεπτομέρεια, αλλά αντιθέτως σοβαρός παράγοντας για τη διαμόρφωση της καλύτερης δυνατής εμπειρίας τόσο για το κοινό, όσο και για τους ίδιους τους καλλιτέχνες.
Το κοινό
Η αλήθεια είναι πως το live Bullets και Baboons άξιζε πολύ περισσότερο κόσμο, απ’ όσο συγκεντρώθηκε στο Gagarin 205 το βράδυ της Παρασκευής. Ό,τι έλειπε αριθμητικά αντισταθμίστηκε, όμως, με το παραπάνω από την ενέργεια του κοινού. Κάποιοι και κάποιες φρόντισαν να μπουν στο ανάλογο στιλιστικό mood, με αλυσίδες στη ζώνη, γυαλισμένα μαλλιά, κορδέλες και vintage φορέματα. Την ίδια στιγμή, δίπλα σε όσους χόρευαν σχεδόν επαγγελματικά άλλοι παραπατούσαν ρυθμικά και εκστατικά.
Μάλλον είναι ασφαλές να πούμε πως η rock’n’roll μονομαχία, έληξε με κάποιου είδους ισοπαλία. Δύο μπάντες από την Ελλάδα και το Βέλγιο βρέθηκαν να παίζουν ένα είδος που άκμασε στην Αμερική πολλές δεκαετίες πίσω και ένα κοινό από κάτω χόρευε με ενθουσιασμό. Αυτό από μόνο του αποδεικνύει πως τίποτα δε γερνάει, όταν γίνεται με πάθος. Μόνο μεγαλώνει όμορφα.
Φωτογραφίες: Iren Rysaki