Σεξ, Βία, Ορθοδοξία. Batushka.
Ανταπόκριση: Ιάσων Γρηγορόπουλος
Φωτογραφίες: Βασίλης Ζάκκας
Απλά και ξεκάθαρα. Το Σάββατο 10 Σεπτεμβρίου ένα όλο και αυξανόμενο ποίμνιο συγκεντρωνόταν έξω από τις πόρτες του Κύτταρου. Η αναμονή ήταν μεγάλη καθώς τα συγκροτήματα έκαναν πρόβες μέχρι αργά και έτσι το όλο πρόγραμμα μεταφέρθηκε αρκετά πίσω. Κατά μισή ώρα τουλάχιστον…
Όταν ήρθε επιτέλους η ώρα να ανοίξουν οι πόρτες στο κοινό, κάτι με εντυπωσίασε ιδιαίτερα. Ήταν το γεγονός ότι το μεγαλύτερο μέρος του ήταν συγκεντρωμένο στο merch booth, παρά στα κάγκελα μπροστά από το stage για να πιάσουν premium θέση με κοντινή θέα των Batushka. Κάτι θετικό για την metal σκηνή, διότι δείχνει πως ο κόσμος ενδιαφέρεται ακόμα να στηρίζει τα αγαπημένα του συγκροτήματα.
Bio-Cancer
Τα ρολόγια μας έλεγαν 21:00 όταν ακούσαμε ένα εμβατήριο από τα ηχεία που προμήνυε την εμφάνισή των Bio-Cancer. Oι Έλληνες thrashάδες έσκασαν μύτη και γέμισαν τον χώρο με Ear Piercing Thrash. Στην κυριολεξία. Αυτό είναι το πρώτο τραγούδι που έπαιξαν.
Οι Bio-Cancer έχουν κάνει εμφανίσεις στο παρελθόν με άλλα γνωστά ελληνικά thrash metal groups όπως οι Domination, Skull Korraptor και Fadom. Τα τελευταία χρόνια έχουν αρχίσει να ανεβαίνουν σε δημοτικότητα στην συγκεκριμένη σκηνή. Μάλιστα πολλοί είναι αυτοί που έχουν παρομοιάσει τα φωνητικά του τραγουδιστή τους Λευτέρη, με αυτή των Exarsis.
Εν συνεχεία, ακούσαμε τα Boxed Out και F(r)iends or Fiends? από την περσινή τους κυκλοφορία. Τολμώ να πω πως για κάποιον που δεν εκπαιδεύσει το αυτί του στο είδος, δεν μπορεί να διακρίνει κάποια διαφορά ανάμεσα σε αυτά τα κομμάτια… Η πλειοψηφία μάλιστα αυτών χαρακτηρίζονταν από κοφτά riffs, γρήγορα tempo και μια μορφή διαλόγου μεταξύ των τσιριχτών και των καθαρών φωνητικών. Θετικές εντυπώσεις δημιούργησαν τα γεμίσματα του μπάσου και η γενική ενέργεια στην σκηνή. Δεν ενισχύθηκε σωστά όμως από τα φωτορυθμικά τα οποία ήταν εντελώς ασυγχρόνιστα καθ’ όλη τη διάρκεια του performance τους. Αξιόλογες ήταν οι προσπάθειες του frontman να ξεσηκώσει το σχεδόν ψόφιο κοινό, που ανταπέδιδε κυρίως με χλιαρά χειροκροτήματα. Οι Bio-Cancer έκλεισαν με το catchy Bulletproof και το Spead The Cancer, αφού μας ευχαρίστησαν για την παρουσία μας.
SETLIST: Ear Piercing Thrash, Boxed Out, F(r)iends Or Fiends?, Backstabbed Again, Obligated To Incest, Tormenting The Innocent, Bulletproof, Spread The Cancer
The Monolith Deathcult
Το δεύτερο support για τους Batushka. Τι να πρωτοπεί κανείς για αυτό το τόσο ενδιαφέρον σχήμα… Αρχικά κανείς δεν κατάλαβε ότι επρόκειτο για τους ίδιους όταν είχαν βγει στην σκηνή για soundcheck. Δεύτερον πάνω στο stage υπήρχε ένα περίεργο κυβικό μπλιμπλίκι (ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΕΙΔΙΚΟΣ, ΟΚ;). Λογικά ήταν κάποιου είδους sampler για να παίζει τα ηχητικά εφέ που δεν μπορούσαν να παιχτούν αναλογικά, όπως τα απίστευτα bass drops που μας βομβάρδιζαν ανά διαστήματα. Ναι, bass drops. Σε avant-garde death metal. SUPREME AVANT GARDE DEATH METAL όπως αυτοπεριγράφονται οι ίδιοι.
Ενώ είχαν ενδιαφέρουσες ιδέες να μας παρουσιάσουν από άποψη σύνθεσης, η ίδια η μουσική που παίζανε πολλές φορές χαντακωνόταν από τα υπερβολικά εφέ. Όταν δεν συνέβαινε αυτό, τα growls φωνητικά του μπασσίστα τους (με άταστο μπάσσο παρακαλώ πολύ) ήταν ιδιαίτερα απολαυστικά σε συνδυασμό με τα blast beats του drummer και τους 2 κιθαρίστες να μην χάνουν ευκαιρία να κάνουν επίδειξη των τεχνικών ικανοτήτων τους.
Κάτι που παραξένεψε αρκετούς ήταν μία περίεργη συμπάθεια του συγκροτήματος στο franchise των Transformers. Οι κιθάρες και η μπλούζα του μπασίστα είχαν πάνω τους το σήμα των Decepticons, ενώ στο τραγούδι τους Human Wave Attack ακούγεται στην αρχή ένα απόσπασμα από λόγο του Optimus Prime. Διότι, γιατί όχι;;; Γενικά, η μουσική τους αποτελούσε ένα περίεργο συνονθύλευμα από death metal, ηλεκτρονική μουσική, ατμοσφαιρικά γυναικεία φωνητικά, progressive φόρμες και battle cries όπως στο χαρακτηριστικό Wrath Of The Ba’ath, με το οποίο και μας αποχαιρέτησαν.
Batushka
Μετά από ένα βασανιστικό 15λεπτο αναμονής, είδαμε την πρώτη κουκουλοφορεμένη φιγούρα να εμφανίζεται στο stage το οποίο ήταν ειδικά προετοιμασμένο με θυμιατήρια, σκουπάκια για αγιασμό, αναλόγιο για το εικόνισμα του άλμπουμ και μανουάλια. (αυτά τα μεγάλα stands που έχουν στις εκκλησίες για τα κεράκια…). Όταν πια βρίσκονταν 7 τέτοιες φιγούρες, ξεκίνησαν να παίζουν την εντυπωσιακή εισαγωγή με την οποία ανοίγουν όλες τις εμφανίσεις τους. Τότε ήταν η στιγμή που τελευταίος έκανε την εμφάνισή του ο Варфоломей (Βαρθολομαίος), o frontman και τραγουδιστής της “αίρεσης” και μας καλωσόρισε με θριαμβευτικό τόνο στην Λειτουργία τους, αφού πρώτα μας λιβάνισε.
Από αυτό το σημείο ξεκίνησε ένας καταιγισμός από mind blowing riffs στο Yekteniya 1: Κάθαρση που σε έβαζαν απευθείας στο κλίμα της ιεροτελεστίας. Με απόλυτο επαγγελματισμό τα 8 απρόσωπα και ξυπόλητα μέλη εκτέλεσαν με τη σειρά όλα τα κομμάτια του άλμπουμ Litourgiya.
Την μεγαλύτερη εντύπωση έκαναν τα απόκοσμα φωνητικά της χορωδίας που αποτελούν και το σήμα κατατεθέν των Batushka, το περιεχόμενο των στίχων των οποίων θα θέλαμε πολύ να γνωρίζαμε. Τα scream φωνητικά είχαν ακριβώς την ποσότητα που άρμοζε στο στυλ της μουσικής και ακριβώς στα σωστά σημεία ώστε να μην κουράζουν, αλλά να εμπλουτίζουν την εμπειρία του ακούσματος.
Αμήν
Στο Yekteniya 3: Σοφία το κοινό συνόδευσε το εισαγωγικό καμπανάκι χειροκροτώντας στον ρυθμό. Στο Yekteniya 4: Έλεος βαφτιστήκαμε στην πυρά με το βαρύ ηχόχρωμα του μπάσσου που κυριάρχησε μέχρι να το συνοδεύσουν οι βαρύτονοι ψαλμοί και απογειώσουν την μελωδία του.
Αξίζει να σημειωθεί πως καθ’ όλη τη διάρκεια της εμφάνισής τους ο ήχος κυμαινόταν σε φυσιολογικά decibel. Πετσιά να μπορούσε να εκτιμήσει κανείς την μουσική χωρίς να κάνει τα τύμπανά του σουρωτήρι. Το μόνο παράπονο το οποίο μας άφησε η βραδιά αυτή ήταν η ανεπαρκής ένταση στις κιθάρες. Ηχολήπτης ανύπαρκτος;
Αφού το αποδεχτήκαμε, απολαύσαμε με ευχαρίστηση την συνέχεια του υπόλοιπου 40λεπτου show. Προσκυνήσαμε με ευλάβεια το εικόνισμα της απρόσωπης Παναγίας και του Χριστού, παίξαμε ξύλο στο Yekteniya 7: Αλήθεια, και ραντιστήκαμε με (αν)αγιασμό στο τέλος του Yekteniya 8: Σωτηρία. Τότε ήρθε η ώρα να μας αποχαιρετήσουν σιωπηλά και να αποχωρήσουν από την σκηνή. Μία ολιγόλεπτη αναμονή μας έδωσε την εντύπωση θα έκαναν την έκπληξη με κάποιο encore, αλλά όταν άναψαν τα φώτα ήταν το σήμα της οριστικής λήξης της τελετουργίας.
