Πόσες φορές έχει τύχει να δεις φωτογραφίες από τη Βόρεια Κορέα;
Επιμέλεια: Βασίλης Καλαμπόγιας
Ο φωτογράφος Michal Huniewicz ταξίδεψε στη Βόρεια Κορέα με τη φωτογραφική του μηχανή και μπόρεσε να τραβήξει μερικά καταπληκτικά πλάνα, παρά τους αυστηρούς νόμους και τους ελέγχους των τοπικών αρχών.
Οι φωτογραφίες μας δίνουν μια γεύση από το πώς είναι πραγματικά η Βόρεια Κορέα, η πιο απρόσιτη χώρα αυτή τη στιγμή στον κόσμο ή, όπως την περιγράφει ο φωτογράφος-επισκέπτης, “πολύ πιθανά η πιο μυστήρια και περίεργη χώρα του πλανήτη”. Ο Huniewicz δημοσίευσε στην ιστοσελίδα του το άλμπουμ από το ταξίδι του στη Βόρεια Κορέα, μαζί με διαφωτιστικές λεζάντες που θυμίζουν κάτι από ημερολόγιο κατοχής.
Ρίξε μια ματιά σε στις φωτογραφίες, οι οποίες θα είναι σίγουρα από τα πιο ενδιαφέροντα πράγματα που θα δεις σήμερα!
Η μόνη άποψη της χώρας που μπορεί κάποιος να δει χωρίς να έχει βίζα, είναι αυτή ακριβώς, από τον ποταμό Yalu που αποτελεί το σύνορο ανάμεσα σε Βόρεια Κορέα και Κίνα.
Η διαφορά ανάμεσα στις δύο χώρες φαίνεται χαρακτηριστικά σε αυτή τη φωτογραφία.
Τη νύχτα γίνεται ακόμα εντονότερη: ενώ η κινεζική Dangdong λάμπει όταν πέσει το φως του ήλιου, η Βόρεια Κορέα βυθίζεται στο σκοτάδι.
Αν είσαι από τη Βόρεια Κορέα, δεν μπορείς απλά να φύγεις. Υπάρχουν φρούρια και φύλακες παντού. Αν οι φύλακες πιάσουν κάποιον να δραπετεύει, τον μεταφέρουν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης για μήνες – ή και χρόνια. Αυτό συμβαίνει για κάποιον απλό πολίτη που τρέπεται σε φυγή λόγω της φτώχειας, για πιο σημαντικούς δραπέτες η ποινή είναι ο θάνατος. Αν πάλι οι παραβάτες γίνουν αντιληπτοί στην κινεζική όχθη, τους στέλνουν πίσω, αν είναι άντρες. Οι γυναίκες αιχμαλωτίζονται και πωλούνται σε Κινέζους, ενώ κοστολογούνται ανάλογα με την ηλικία και την εμφάνιση.
Από τον σιδηροδρομικό σταθμό της Dangdong ξεκινάει το ταξίδι για την ενδοχώρα, στη διάρκεια του οποίου υπάρχει ένας τεράστιος γραφειοκρατικός έλεγχος, για τον επισκέπτη και τα πράγματά του.
Οι πρώτες εικόνες από το εσωτερικό της Βόρειας Κορέας, στην πόλη Sinuju, που θυμίζει μια πιο εξωτική εκδοχή της Ανατολικής Ευρώπης πριν το 1989. Κανονικά απαγορεύονται οι φωτογραφίες.
Επίσης, οι Αμερικάνοι δεν έχουν καν πρόσβαση στο τρένο, μπορούν να φτάσουν μόνο με αεροπλάνο από την Κίνα στην πρωτεύουσα Pyongyang, όπου και κατευθύνεται το τρένο.
Μετά από ένα μεγάλο ταξίδι, επιτέλους άφιξη στην Pyongyang, όπου ένα παράξενο συμβάν λαμβάνει χώρα στο σταθμό, μια σουρεαλιστική σκηνή που θύμιζε κάποια παράσταση μέσα από τις κουρτίνες του βαγονιού: κομψοί άντρες και όμορφες γυναίκες να περπατάνε βιαστικοί, ταξιδιώτες χωρίς προορισμό, όλα για λόγους εντυπωσιασμού και για να μην φαίνεται άδειος ο σταθμός. Το τρένο αυτό τερματίζει στην Pyongyang και δεν υπάρχει άλλο δρομολόγιο μέσα στη μέρα.
Με το που βγαίνεις από το τρένο, επιβιβάζεσαι σε ένα μινιβάν μαζί με τους ξεναγούς σου. Η πόλη γίνεται αντιληπτή μόνο μέσα από τα παράθυρα του οχήματος και μόνο με τη συνοδεία των ξεναγών.
Στο ξενοδοχείο Yanggakdo μένουν επισκέπτες που δεν προέρχονται από την Κίνα. Ενώ από τους πάνω ορόφους η θέα της πόλης σου κόβει την ανάσα, δεν επιτρέπεται να βγεις και να περπατήσεις πέρα από το parking του ξενοδοχείου. Αν κάποιος το κάνει, τον συλλαμβάνουν, τον απειλούν και τον αναγκάζουν να πληρώσει για να φύγει.
Στο ασανσέρ, το κουμπί του 5ου ορόφου λείπει. Φήμες λένε ότι ο όροφος χρησιμοποιείται για την παρακολούθηση των ενοίκων.
Στην κεντρική περιοχή της πρωτεύουσας, στην πλατεία Kim Il-sung, κυριαρχεί το The Grand People’s Study House. Στη βιβλιοθήκη που υπάρχει εκεί, μπορεί κανείς να βρει μερικά ξενόγλωσσα βιβλία, αλλά χρειάζεται ειδική άδεια για να τα πάρει. Διαφορετικά, θα μόλυναν τα μυαλά της χώρας με δυτικές ιδέες.
Για να κυκλοφορεί κανείς ελεύθερα στην Pyongyang, χρειάζεται αυτή την καρφίτσα, η οποία παρέχεται σε όσους είναι υπάκουοι και δεν ρωτούν ανόητες ερωτήσεις – ή αγοράζεται παράνομα στην Κίνα.
Ο πρόεδρος της Βόρειας Κορέας δοξάζεται καθημερινά.
Αυτή είναι η δεύτερη σε ύψος αψίδα θριάμβου στον κόσμο, χτισμένη σε ανάμνηση της αντίστασης της Κορέας στην Ιαπωνία την περίοδο 1925-1945. Η ψηλότερη βρίσκεται στο Μεξικό.
