“Οι άνθρωποι όταν είναι να ξεπεραστούν, ξεπερνιούνται όπως οι μόδες” έλεγε πάντα η Μαλβίνα Κάραλη. Κάτι που στην δική της περίπτωση δεν ισχύει. Κατάφερε αυτό που λίγοι μπορούν. Να την θυμούνται. Αυτά που ήθελε τα κέρδισε. Μας κέρδισε και έφυγε νωρίς…
Χειμαρρώδης, αυθεντική, αιχμηρή, ευφυής. Τέσσερις λέξεις που σκιαγραφούν πλήρως την Μαλβίνα. Ναι, έτσι ήθελε να την αποκαλεί ο κόσμος. Με το μικρό της. Οι τυπικότητες και τα καθώς πρέπει δεν ταίριαζαν στον χαρακτήρα της και στην ιδιοσυγκρασία της.
Η Μαλβίνα Κάραλη γεννήθηκε στις 3 Φεβρουαρίου του 1952 στον Πειραιά. Υπήρξε απόφοιτη του Αρσακείου, ενώ σπούδασε και κυβερνητική στο Παρίσι. Εργάστηκε για πολλά χρόνια ως δημοσιογράφος σε εφημερίδες όπως η Απογευματινή και η Ελευθεροτυπία και ως αρθρογράφος στα περιοδικά Φαντάζιο, Επίκαιρα, Γυναίκα, Κλικ, 01. Κορυφαίες στήλες της αποτέλεσαν το Επ’ αυτοφόρω και η Σαββατογεννημένη.
Τηλεοπτικά την γνωρίσαμε πρώτη φορά στην ΕΡΤ το 1976 μέσα από την εκπομπή «Αγροτικοί διάλογοι». Ακολούθησαν πολλές εκπομπές περισσότερο γνωστές της: «Mea Culpa» στον ΣΚΑΙ, «Malvina Live» στον ΣΚΑΙ, «Malvina Hostess» στο MEGA. Τελευταία της εκπομπή αποτέλεσε το «Μαλβίνα Ρίχτεν» στο STAR το 1999.
Δεν είχε σταθερό τηλεοπτικό μέλλον η Μαλβίνα και αυτό γιατί την φοβόντουσαν. Φοβόντουσαν πως μέσα σε αυτόν τον τέλειο κόσμο που είχαν χτίσει αυτοί για τους εαυτούς τους, τον κόσμο της διαφθοράς και την ασυδοσίας, η Μαλβίνα τους χαλούσε τα σχέδια. Ουκ ολίγες φορές άλλωστε προσπάθησαν να της «κλείσουν το στόμα» χωρίς αποτέλεσμα φυσικά. Η Μαλβίνα δεν δεχόταν περιορισμούς, ήταν αγρίμι.
Παράλληλα με την τηλεοπτική της πορεία η Μαλβίνα τιμήθηκε με δύο κρατικά βραβεία σεναρίου για τις ταινίες «Ξένια» (1989) του Πατρίς Βιβάνκος και «Κρυστάλλινες Νύχτες» (1992) της Τόνιας Μαρκετάκη. Συνυπέγραψε επίσης τα σενάρια στις ταινίες «Αρχάγγελος του Πάθους» (1987) του Νίκου Βεργίτση και «Ζωή Χαρισάμενη» (1993) του Πατρίς Βιβάνκος.
Η Μαλβίνα έγραφε πάρα πολύ. Έγραψε τα βιβλία «Αθώος σαν αγαπημένος», «Τα κορίτσια της Σαβάνα», «Πιο πολύ, πιο πολλοί», τη συλλογή δημοσιευμάτων «Ο έρωτας και άλλες πολεμικές τέχνες» από την περίοδο 1989-1996 και σειρά πέντε βιβλίων μαγειρικής υπό τον γενικό τίτλο «Η κουζίνα της Μαλβίνας-Μαλβινέζικα». Τέλος, έγραψε την μυθιστορηματική βιογραφία της Αλίκης Βουγιουκλάκη («Γλυκό κορίτσι»).
Όσοι την γνώριζαν καλά ήξεραν πως στην προσωπική της ζωή ήταν το τελείως αντίθετο από την δουλειά της. Ήταν πολύ δοτική και συναισθηματική. Δεν ήταν τυχαίο που το αγαπημένο της θέμα ήταν ο έρωτας. Έκανε τρεις γάμους και απέκτησε τρία παιδιά. Ο δεύτερος γάμος της ήταν με τον σκηνογράφο Γιώργο Πάτσα και ο τελευταίος με τον συγγραφέα Διονύση Χαριτόπουλο.
«Ο ταλαντούχος άνθρωπος, ότι κι αν κάνει, το κάνει εμπνευσμένα. Και η Κόλαση να σε περιμένει μαζί του, θα είναι μια παραδεισένια Κόλαση. Ενώ από τον ατάλαντο άνθρωπο να μην περιμένεις τίποτα καλό. Και ο Παράδεισός του ανούσιος» ήταν κάτι που συνήθιζε να λέει συχνά.
Πάλεψε σκληρά με την αρρώστια αλλά πάνω από όλα με αξιοπρέπεια. Δεν ήθελε να την λυπούνται. Στις 7 Ιουνίου 2002 ο χείμαρρος που λεγόταν Μαλβίνα Κάραλη στέρεψε, το ηφαίστειο κοιμήθηκε. Και εμείς απομείναμε βουβοί αναγκασμένοι να υποστούμε άλλη μία απώλεια.
Το μόνο σίγουρο είναι πως αν ζούσε σήμερα η Μαλβίνα θα είχε να πει και κυρίως να κάνει πάρα πολλά.
Μας τα χάλασες Μαλβινάκι. Κρίμα!
“Έφυγα γιατί έπρεπε να ζήσω αλλιώς.
Έφυγα όπως φεύγει το σκοτάδι απ’ το φως
Μια κάφτρα μόνο γυάλισε λες και ήθελε να δείξει
ποιο κουράγιο το κουβάλησε το θέλω που’ χα πνίξει…”
