Η ταινία Πατέρας και Κόρη αποδεικνύεται μια ακόμα καλή επιλογή για τον Russell Crowe και ακόμα καλύτερη για την Amanda Seyfried την οποία έχουμε συνηθίσει σε πιο ‘εύπεπτους’ ρόλους.
Η υπόθεση κινείται γύρω από τον Jake ( Russell Crowe) ο οποίος είναι ένας διάσημος και βραβευμένος συγγραφέας που χάνει ξαφνικά την σύζυγό του και προσπαθεί να μεγαλώσει μόνος την κόρη του. Πατέρας και κόρη έχουν αναπτύξει έναν πολύ ισχυρό δεσμό μέχρι τη στιγμή που ο Jake θα καταρρεύσει ψυχολογικά και η κηδεμονία της μικρής Katie θα περάσει σε συγγενείς. 27 χρόνια μετά, εκείνη προσπαθεί να φτιάξει τη ζωή της.
Ψάχνοντας το κάστ της ταινίας και αρχής γενομένης από τον σκηνοθέτη ( ο οποίος μπορεί να απογειώσει ακόμα και ένα ελλιπές σενάριο) και βλέποντας το όνομα του Gabriele Muccino καταλαβαίνεις ότι είναι το καταλληλότερο άτομο στην κατάλληλη θέση.Έχοντας στο ενεργητικό του ταινίες όπως οι ‘Επτά Ζωές’ η ‘Η Μελωδία της Ευτυχίας’ δεν περιμένεις τίποτα λίγοτερο από μια άρτια σκηνοθεσία η οποία θα αποδίδει όλο τον μελοδραματισμό του σεναρίου.
Ο Gabriele Muccino χρησιμοποιεί δεκάδες flash back ώστε να συνδέσει το τότε με το τώρα χωρίς να γίνει κουραστικός.Αυτο που πετυχαίνει είναι να κρατάει τον θεατή σε μια συνεχή εγρήγορση και αγωνία για το ‘τι μέλλει γενέσθαι’. Βέβαια υπαρχουν και κάποιες κλισέ σκηνές όπως αυτή με την εκμάθηση ποδηλάτου η οποία θέλει να συγκινήσει περαιτέρω τον θεατή αλλά μάλλον σου μένει η ιδέα ότι έχεις ‘ξανα φαει ζεσταμένο φαι’.
Ξεκινώντας με το κάστ η μικρή Κylie Rogers κλέβει την παράσταση. Ανήκει σε αυτά τα χαρισματικά παιδιά όπως είναι και ο μικρός Jacob Tremblay ( πρωταγωνιστής στο ‘Δωμάτιο’) εκφραστική,άνετη με την κάμερα σχεδόν επαγγελματία θα την χαρακτήριζε κανείς. Την χημεία την οποία έχει αναπτύξει με τον ‘πατέρα’ της Russell Crowe σίγουρα θα την ζηλέψουν πολλοί σκηνοθέτες μελλοντικά.
Η ‘εξελιξη’΄της μικρής Kylie Rogers ονομάζεται Amanda Seyfried ( Μamma Mia, Ted 2). Από την αρχή της καριέρας της την έχουμε συνηθίσει σε περισσότερο ‘εύπεπτους’ ρόλους οπότε ο συγκεκριμένος ρόλος ήταν μια πρόκληση για εκείνη την οποία φέρνει εις πέρας χωρίς όμως να μπορέσει να ανταγωνιστεί την μικρότερη ηλικιακά συμπρωταγωνίστρια της. Ίσως μερικές φορές είναι αρκετά υπερβολική η ακόμα και μελοδραματική χωρίς ουσιαστικά κανέναν λόγο.
Ο πρωταγωνιστής της ταινίας Russell Crowe δίνει έπειτα από αρκετό καιρό (ύστερα από το ιδιαίτερο αποτυχημένο Νώε και Man of Steel) μια πολύ καλή ερμηνεία η οποία όχι μόνο σε αποσβολώνει αλλά στο τέλος σου έχει περάσει και ποικίλους προβληματισμούς γύρω από το θέμα της ταινίας δηλαδή την σχέση πατέρα-κόρης.
Όσον αφορά το σενάριο δε αν και είναι ωραία δομημένο αφήνει κάποια αναπάντητα ερωτήματα. Αρχικά δεν εξηγείται καθόλου γιατί η πρωταγωνίστρια αντιδράει με αυτό τον τρόπο που παρουσιάζεται στην ταινία απέναντι στις ερωτικές της σχέσεις. Η απάντηση που παίρνει κανείς παρακολουθώντας την ταινία είναι γιατί ‘πέρασε πολλά’ γεγονός το οποίο δεν ευσταθεί.
Επιπροσθέτως το ειδύλλιο που χρησιμοποιεί ο σεναριογράφος για να οδηγήσει την πρωταγωνίστρια στην λύτρωση κάθε άλλο παρά ‘δυνατό’ θα μπορούσε να χαρακτηριστεί οπότε ίσως θα μπορούσε να έχει γίνει μια καλύτερη παρουσίαση του.Στα θετικά πάντως του σεναρίου είναι η παράλληλη αφήγηση των γεγονότων.Η τεχνική αυτή κρατά σε εγρήγορση τον θεατή αφού βλέποντας τα γεγονότα του παρελθόντος βγάζει συμπεράσματα και για το μέλλον αλλά και αντίστροφα.
Σε γενικές γραμμές η ταινία Πατέρας και Κόρη είναι μία από τις αξιόλογες ταινίες σχετικά με το θέμα ‘σχέσεις΄ και ιδίως όσον αφορά την σχέση πατέρα-κόρης.