Η πλατεία Δημοκρατίας του Παρισιού γεμίζει από εξεγερμένους νέους. Ένα νέο κίνημα (το Nuit Debout) γεννιέται. Η Γαλλία γράφει (πάλι) ιστορία.
Με σύνθημα “Αξίζουμε περισσότερα”, η εξεγερμένη νεολαία της Γαλλίας ξεκίνησε στις 31 Μαρτίου 2016 το δικό της “κίνημα της πλατείας”. Το Nuit debout, όπως ονομάστηκε η δράση των Γάλλων διαδηλωτών, στέκεται κατά των εργασιακών μεταρρυθμίσεων που πέρασε μόλις πριν από λίγες ημέρες η κυβέρνηση της Γαλλίας. Σύμφωνα με αυτές, επεκτείνεται το ωράριο εργασίας των Γάλλων, προκειμένου, όπως ισχυρίζεται η σοσιαλιστική κυβέρνηση του Φρανσουά Ολάντ, να καταπολεμηθεί η ανεργία. Το εν λόγω νομοσχέδιο εισάγει ένα πιο ελαστικό πλαίσιο για τις απολύσεις. Πέραν της μεταρρύθμισης που αφορά στην εργατική νομοθεσία, οι διαμαρτυρόμενοι στην πλατεία Δημοκρατίας του Παρισιού θίγουν στις συζητήσεις τους θέματα που άπτονται του προσφυγικού, της αστυνομικής βίας, της Ευρώπης κλπ.
Το Nuit debout μπορεί να μεταφραστεί στα ελληνικά “ξυπνητός όλη τη νύχτα”, “ολονυχτία” ακόμα και “ξεσηκωθείτε τη νύχτα”, σε μια πιο ελεύθερη μετάφραση. Πολλοί επισημαίνουν, μάλιστα, ότι η λέξη “Debout” έχει σημαντικό αντίκτυπο στη γαλλική πολιτική νοοτροπία, καθώς είναι η λέξη με την οποία ξεκινά ο γαλλικός σοσιαλιστικός ύμνος “The Internationale“:
Debout, les damnés de la terre
Debout, les forçats de la faim
[…]
(Ξεσηκωθείτε, της γης οι κολασμένοι
Ξεσηκωθείτε, της πείνας οι φυλακισμένοι)
[…]
AFP/Getty Images/Miguel Medina
AP Photo/Michel Euler
AFP/Getty Images/Elliott Verdier
Οι διαδηλωτές συγκεντρώνονταν αρχικά στην Πλατεία Δημοκρατίας του Παρισιού (Place de la République), ενώ στην πορεία το κίνημα γνώρισε απήχηση και σε άλλες γαλλικές πόλεις, όπως η Νάντη, η Λιόν και η Τουλούζ. Σειρά είχαν οι γειτονικές της Γαλλίας χώρες, με τις Βρυξέλλες, το Βερολίνο, τη Λισαβόνα και τη Μαδρίτη να διαμαρτύρονται στις δικές τους “Place de la République“.
Στην πλατεία Δημοκρατίας επικρατεί η αμεσοδημοκρατία. Κάθε πολίτης μπορεί να πάρει το λόγο (και το μικρόφωνο) για να εκφράσει τις σκέψεις και τις ανησυχίες του πάνω σε μία ευρεία γκάμα θεμάτων: από το προσφυγικό μέχρι το φορολογικό σύστημα της Γαλλίας και την κυριαρχία της Google. Στο “Nuit debout“ υπάρχουν κανόνες σχετικά με τη διάρκεια των τοποθετήσεων του κάθε πολίτη, σχετικά με το σεβασμό προς τους συντονιστές κλπ. Επικρατεί, όμως, μία μορφή δημοκρατίας, που οι ίδιοι οι πολίτες έχουν επιλέξει να εφαρμόσουν. Το κίνημα παρομοιάστηκε έτσι με το φαινόμενο “Occupy“ στις Ηνωμένες Πολιτείες, καθώς επίσης και με τους “Indignados“ της Ισπανίας.
Καθημερινά πραγματοποιούνται γενικές συνελεύσεις, επιτροπές και συγκεντρώσεις. Πρόκειται για ανθρώπους που μένουν όλο το βράδυ στην πλατεία, έχοντας τον κατάλληλο εξοπλισμό, τρώγοντας σούπα και σάντουιτς και τραγουδώντας επαναστατικά τραγούδια. Το σύνθημα που τους κρατάει ξάγρυπνους όλη τη νύχτα είναι ότι “μετά τη διαδήλωση δεν πάμε σπίτι μας”, ενώ η αιτία είναι πιο σύνθετη. Αντικρίζουμε μια υπερ–κινητοποιημένη συλλογικότητα, αποτελούμενη κατά κύριο λόγο από νέους ανθρώπους, η οποία, διδασκόμενη το παρελθόν του λαού της Γαλλίας, διαμαρτύρεται με κύρια αιτήματα τη δημοκρατία, τη δικαιοσύνη, την αλλαγή. Παράλληλα, οι διαδηλωτές έχουν να αντιμετωπίσουν και τις αστυνομικές δυνάμεις καταστολής, οι οποίες ως συνήθως “επιβάλλουν την τάξη”, κάνοντας χρήση χημικών και πυροδοτώντας επεισόδια.
Σύμφωνα με τον Guardian, οι διαδηλωτές της πλατείας βοηθούν και υποστηρίζουν και άλλες εκδηλώσεις διαμαρτυρίας που πραγματοποιούνται κατά καιρούς, όπως διαδηλώσεις που αφορούν στις αποκαλύψεις για τα Panama Papers ή διαδηλώσεις κατά της προσπάθειας διωγμού των μεταναστών από τα βόρεια προάστια του Παρισιού.
AFP/Getty Images/Thomas Samson
EPA/Ian Langsdon
Το κίνημα έγραψε το δικό του ημερολόγιο: Μετά την 31η Μαρτίου δεν θα ερχόταν η 1η Απριλίου, αλλά η 32η Μαρτίου, η 33η Μαρτίου κ.ο.κ., για να φτάσουμε σήμερα στην 78η Μαρτίου (78 Mars).
Βλέπουμε μία Γαλλία, η οποία πριν από λίγους μήνες είχε κλονιστεί από τα διαδοχικά τρομοκρατικά χτυπήματα του ISIS, να είναι έτοιμη να κάνει εκείνο που έκανε και το Μάη του ’68:
“Δεν θα αξιώσουμε τίποτα,
δεν θα ζητήσουμε τίποτα.
Θα πάρουμε, θα καταλάβουμε.“
(“On ne revendiquera rien,
on ne demandera rien.
On prendra, on occupera.”)
Σύνθημα του γαλλικού Μάη: “Να ‘στε ρεαλιστές, ζητήστε το αδύνατο”.
Featured image: Myop/Ulrich Lebeuf