Κι όμως, οι προκλητικές φωτογραφίες της στο Instagram έχουν κάποιο μήνυμα…
Τον Απρίλιο 2014, μια νεαρή Αργεντινή καλλιτέχνης, η Amalia Ulman, δημοσίευσε μια φωτογραφία στο Instagram της. Μία φράση «Part I» με μαύρα γράμματα σε άσπρο φόντο, συνοδευόταν από ένα αινιγματικό σχόλιο «Excellences & Perfections».
Η Ulman δημοσίευσε για πολύ καιρό μια σειρά από φωτογραφίες – περισσότερο καλλωπισμένες selfies από το iPhone της – που φάνηκε να τη βοηθούν στην προσπάθειά της να φανεί ως άλλο ένα “It girl” στο Los Angeles.
Σε μερικές από αυτές πόζαρε με εσώρουχα σε τσαλακωμένα σεντόνια σε ακριβά ξενοδοχεία. Σε άλλα πρόσφερε κοντινά των χαριτωμένων της γατών, πέταλα από τριαντάφυλλα και τηγανίτες με φράουλες με τον τίτλο “brunch”.
Σχεδόν πέντε μήνες μετά, η Ulman δημοσίευσε μια ασπρόμαυρη φωτογραφία με ένα τριαντάφυλλο με τίτλο “The End”. Μετά από αυτό σύντομα ανακοίνωσε ότι είχε σκηνοθετήσει μια περίτεχνη παράσταση με το όνομα Excellences & Perfections μέσω των λογαριασμών της στο Instagram και στο Facebook.
Όλες αυτές οι «χαζές» εικόνες της Ulman, ημίγυμνης, να κοιτάζει αδιάφορα στο φακό του κινητού της; Ήταν ένα αστείο. Η φωτογραφία με το στέρνο της σε επίδεσμο μετά από εγχείρηση πλαστικής αύξησης στήθους; Ήταν προσποίηση.
Όπως αποδείχθηκε, η Ulman έπαιζε ένα ρόλο – ή, πράγματι, πολλούς ρόλους. Και σχεδόν όλοι οι 89.244 followers που είχε συσσωρεύσει μέχρι το τέλος της παράστασής της ξεγελάστηκαν.
«Όλα λειτουργούσαν με βάση ένα σενάριο», εξηγεί η Ulman, που μεγάλωσε στο Asturias, βορειοδυτικά της Ισπανίας. «Πέρασα ένα μήνα κάνοντας έρευνα πάνω σε αυτό. Υπήρχε μια αρχή, μια κλιμάκωση κι ένα τέλος. Έβαψα τα μαλλιά μου. Άλλαξα γκαρνταρόμπα. Υποκρινόμουν: δεν ήμουν εγώ».
Τώρα, μετά από ενάμιση χρόνο, μερικές από τις 175 φωτογραφίες που δημιούργησε η Ulman για το Excellences & Perfections παρουσιάστηκαν σε δύο εκθέσεις στο Whitechapel Gallery και στο Tate Modern’s Performing for the Camera.
«Ήθελα να αποδείξω ότι η θηλυκότητα είναι μια κατασκευή και όχι κάτι βιολογικό ή εγγενές σε κάθε γυναίκα. Οι γυναίκες κατάλαβαν πολύ πιο γρήγορα την παράσταση σε σχέση με τους άντρες».
“Το μήνυμα ήταν ότι για να είσαι γυναίκα «χρειάζεται πολλή δουλειά – δεν είναι κάτι φυσικό. Είναι κάτι που μαθαίνεις.”
