Μια λίστα από προτεινόμενες ψυχεδελικές ταινίες
Οι ψυχεδελικές ταινίες είναι μία ξεχωριστή πτυχή του σινεμά, πιο “σκοτεινή”αλλά ταυτόχρονα με πάρα πολλά χρώματα. Απευθύνονται σε ένα συγκεκριμένο κοινό, όμως μια καλή ψυχεδελική ταινία μπορεί να τραβήξει το ενδιαφέρον από τον πιο σινεφίλ μέχρι τον λάτρη των ανάλαφρων κωμωδιών.
Αντίθετα με την άποψη που επικρατεί, οι ψυχεδελικές ταινίες δεν προορίζονται για άτομα που πειραματίζονται με ναρκωτικές ουσίες, αλλά για άτομα με αυξημένη φαντασία, που χρησιμοποιούν περισσότερο το ημισφαίριο της δημιουργικότητας παρά της λογικής. Είναι γεμάτες οπτικές παραμορφώσεις και πειραματισμούς. Παίζουν με το μυαλό σου με τρόπο έντονο, σαν να τραβάνε περίτεχνα τις κλωστές της ψευδαίσθησης και της πραγματικότητας και να τις δένουν κόμπο στο κεφάλι σου.
Παρακάτω είναι μία λίστα ψυχεδελικών ταινιών που αξίζει να δει κάποιος που του αρέσει το είδος, αλλά και όποιος ανακαλύπτει τώρα τον ψυχεδελικό κόσμο του κινηματογράφου. Μπορείτε επίσης να πάρετε μια γεύση από cult και από σουρεαλιστικές ταινίες.
The Holy Mountain (1973)
Fear and Loathing in Las Vegas (1998)
Johnny Depp και Benicio Del Toro σε ένα ψυχεδελικό ταξίδι στο Las Vegas. Εμένα προσωπικά μου πήρε τρεις φορές για να την δω ολόκληρη αλλά τελικά άξιζε τον κόπο. Οι σκηνές της μπορούν να σε οδηγήσουν στην τρέλα αλλά το αστείο κλίμα της θα σε επαναφέρει στην τάξη. Το καλό με αυτήν την ταινία είναι ότι σε κάνει να νιώθεις σαν να ‘χεις πάρει ναρκωτικά, χωρίς να το έχεις κάνει.
Enter the Void (2009)
Σε αντίθεση με το Fear and Loathing, το Enter the Void θα σε κάνει να θες να πάρεις ναρκωτικά. Το περιγράφει τόσο εκτεταμένα και τόσο επιτυχημένα που θα σε κάνει να θες, από τη μέση και μετά, όμως, θα σε κάνει να τα μισήσεις. Αυτό είναι και το πιο επιτυχημένο με αυτή την ταινία, το κύριο θέμα που πραγματεύεται το δείχνει από την κακή (και σωστή) πλευρά και όχι από την καλή. Αν είσαι έτοιμος να περάσεις τρεις σχεδόν ώρες από τη ζωή σου με ακατάπαυστα μοτίβα χρωμάτων και φωσφοριζέ φωτάκια τότε είναι η πιο κατάλληλη επιλογή. Κατά τα άλλα είναι μία πολύ καλή ιστορία με σοβαρό και ρεαλιστικό σενάριο που σίγουρα θα σου δώσει κάτι βλέποντάς την.
A clockwork orange (1971)
Ίσως επειδή είναι η αγαπημένη μου ταινία να νομίζω ότι ταιριάζει παντού, απ’την άλλη πάλι πολλοί από τους λάτρεις του Kubrick την θεωρούν από τις πιο ψυχεδελικές του ταινίες (μαζί με το 2001 A space odyssey). Οι περιπέτειες του χαρισματικού, ιδιοφυή και βίαιου Alex Delarge που μετά την φυλάκιση του η κυβέρνηση προσπαθεί να “γιατρέψει” το μυαλό του και τις εγκληματικές του τάσεις. Θα μπορούσα να μιλάω για ώρες για το κουρδιστό πορτοκάλι αλλά θα επικεντρωθώ στα ψυχεδελικά στοιχεία του. Στον έντονο τρόπο ομιλίας που σχεδόν σε αγχώνει, στις περίεργες και γρήγορες εικόνες, στο Moloko Vellocet το μπαρ που πουλάει ουσίες σε γάλα και φυσικά στον Beethoven. Η κλασική μουσική που συνδέεται με την αυτοκτονία και σου βασανίζει το μυαλό.
2046 (2004)
Η πιο ψυχεδελική ιστορία αγάπης με επιρροές από το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον. Αυτή η ταινία είναι αριστούργημα. Σκηνές που μοιάζουν ακριβώς όπως οι εικόνες που δημιουργεί το μυαλό μας διαβάζοντας το πιο ατμοσφαιρικό βιβλίο. Κάθε της στιγμή θα μπορούσε να αποτελεί έναν πίνακα. Και φυσικά η μουσική της που όλοι την αγαπούν, έχουν – δεν έχουν δει την ταινία.
Waking Life (2001)
Μία ταινία που ασχολείται απ’την αρχή μέχρι το τέλος με τα όνειρα δε θα μπορούσε παρά να είναι ψυχεδελική. Μοιάζει με καρτούν αλλά δεν είναι τόσο αθώο όσο φαίνεται. Ξεπερνάει τα όρια των κινούμενων σχεδίων και χαρακτηρίζεται περισσότερο ως διαδοχικές εικόνες που ταλαιπωρούν με την καλή έννοια το μυαλό σου. Ένας άντρας συναντάει διάφορους ανθρώπους μέσω των ονείρων του και συζητάει για το νόημα της ζωής. Έχει στοιχεία από ντοκιμαντέρ όχι λόγω της έλλειψης πλοκής αλλά επειδή βλέποντάς τη μαθαίνεις πολλά ενδιαφέροντα πράγματα, ακούς σοφά λόγια και καταλήγεις κι εσύ ο ίδιος να θέτεις ερωτήματα στον εαυτό σου.
Suspiria (1977)
Από τα ψυχεδελικά θρίλερ το αντιπροσωπευτικότερο είναι σίγουρα το Suspiria. Ο ειδικός στο είδος Dario Argento έχει δημιουργήσει έναν κόσμο όχι μόνο τρομαχτικό αλλά σχεδόν ενοχλητικό. Αγχώνεσαι, φοβάσαι και είσαι διαρκώς σε μία διαδικασία εγρήγορσης παρόλο που η ταινία έχει φτωχά σκηνικά και οπτικά εφέ λόγω της χρονολογίας. Μία μπαλαρίνα μπαίνει σε μία ακαδημία χορού που αποδεικνύεται κάτι πολύ παραπάνω καθώς μπλέκεται με το υπερφυσικό και το παράνομο.