Αν μπορούσα να περιγράψω την Θεσσαλονίκη με μία λέξη θα την ονόμαζα αγάπη. Ή μάλλον έρωτα. Ή μάλλον και τα δύο. Είναι τόσες οι λέξεις με τις οποίες θέλω να την χαρακτηρίσω και τόσα τα λόγια που θέλω να γράψω γι’αυτήν.
Πόλη χιλιοτραγουδισμένη κι έμπνευση για κάθε ποιητή και συγγραφέα. Κάθε της δρόμος και μια ιστορία, κάθε της σοκάκι και ένας μεγάλος έρωτας. Κάθε της ηλιοβασίλεμα κι ένα ταξίδι στο όνειρο, κάθε της ανατολή και μια νέα ζωή. Τα πάντα σε αυτή την πόλη μοιάζουν τόσο γαλήνια και οικεία. Οι άνθρωποι γίνονται σύντομα φίλοι σου και σου χαμογελούν με την καρδιά τους! Τα επιβλητικά της κτίρια και οι ναοί της, σε ταξιδεύουν σε μια άλλη εποχή. Κάθε στιγμή της μέρας, σου χαρίζει κι ένα κομμάτι της και σε καλεί να το εξερευνήσεις. Η Θεσσαλονίκη είναι το μέρος που θέλεις πάντα να επιστρέφεις. Γιατί εκεί αγάπησες πρώτη φορά, εκεί ερωτεύτηκες πρώτη φορά, γιατί εκεί κρατάς τις πιο δυνατές σου φιλίες και θυμάσαι τις πιο έντονες στιγμές σου.
Δεν συγκρίνω πόλεις και στιγμές, ανθρώπους και κουλτούρες. Απλά τούτη η πόλη με συναρπάζει λίγο παραπάνω. Είναι ”μάγισσα και πλανεύτρα” της ψυχής και της καρδιάς μου. Όταν φέρνω στο μυαλό μου εικόνες από την Θεσσαλονίκη, ένα χαμόγελο διαγράφεται στα χείλη και ένα δυνατό σκίρτημα στην καρδιά με καλεί να την επισκεφτώ ξανά και ξανά. Θυμάμαι συχνά τις βόλτες με φίλους στην παραλία, στις μεγάλες της λεωφόρους, στα πάρκα της και στα ψηλά της πόλης, που η ανυπέρβλητη θέα σε κάνει ευτυχισμένο και ονειροπόλο. Οι πιο ωραίες στιγμές της όμως, είναι οι νύχτες της. Όταν ο ήλιος χάνεται στο απέραντο γαλάζιο, τα φώτα της πόλης ανάβουν κι εκείνη παίρνει την πιο θεσπέσια μορφή της. Το καλοκαίρι την σεργιανάς ολημερίς και το ξημέρωμα σε βρίκει σε κάποιο σημείο της παραλίας ή του λιμανιού να αγναντεύεις τα πρώτα πλοία που φεύγουν και τα πρώτα καραβάκια που έρχονται. Και τον χειμώνα όμως, οι τσάρκες δεν λείπουν. Δίνεις ζεστές αγκαλιές και τρυφερά φιλιά, κάτω από Πύργους λευκούς και φωτεινές ομπρέλες και δίνεις υποσχέσεις παντοτινής αγάπης κάτω από Καμάρες.
Αγαπώ την Θεσσαλονίκη και δεν μπορώ να εκφράσω ακριβώς το γιατί. Μάλλον γιατί δεν την αγαπώ μόνο για ένα πράγμα αλλά για πολλά.Κάθε φορά που την περπατώ, αναρωτιέμαι πόση ομορφιά να κρύβεται σε αυτή την πόλη, ανάμεσα σε αυτά τα 2 εκατομμύρια κατοίκους; Μια πόλη στην οποία ξεχειλίζει έρωτας, διασκέδαση ή αλλιώς καλοπέραση και δυνατές σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων. Αυτή η πόλη είναι σαν ”η ψυχή της παρέας”, το δικό μας ”καρντάσι” που κάθε φορά θα μας συναρπάζει!
Υ.Γ. Κάποιοι δρόμοι, είναι μονόδρομοι. Ο δικός μου η Σαλονίκη
Κεντρική Φωτογραφία: Kwnstantinos Vita