Η ταινία Mustang (Oι Ατίθασες) σε σκηνοθεσία και σενάριο της Deniz Gamze Ergüven θίγει μέσα από μια απλοϊκή υπόθεση ζητήματα και προκαταλήψεις της Τουρκικής κοινωνίας τα οποία κανείς δεν πιστεύει ότι μπορεί να υφίστανται μέχρι και σήμερα. Δυστυχώς η τεράστια έκταση της χώρας δεν βοηθά στο να εξαλειφθούν οι αναχρονιστικές τάσεις. Το καλοκαίρι έχει μόλις αρχίσει για πέντε ανήλικα κορίτσια, που μεγαλώνουν με τον θείο τους και την γιαγιά τους σε ένα επαρχιακό χωριό της Τουρκίας. Όταν “ντροπιάζουν” την οικογένεια τους, επειδή εθεάθησαν επιστρέφοντας από το σχολείο να παίζουν με αγόρια, οι κηδεμόνες τους αποφασίζουν να τα κλείσουν στο σπίτι. Το σπίτι της οικογένειας μετατρέπεται σταδιακά σε φυλακή και μοναδική τους διέξοδος ο γάμος. Με συνοικέσιο φυσικά, ο έρωτας βρίσκεται στον πάτο της αξιακής αλυσίδας, συντροφιά με την ελεύθερη βούληση και το σέβας προς το αδύναμο φύλο. Οι πέντε αδερφές θα αντιδράσουν, κάθε μια με τον δικό της τρόπο, ενάντια στα όρια που τους επιβάλλονται.
Βλέποντας την ταινία και έχοντας ένα υπόβαθρο σε ένα όχι και τόσο εμπορικό κινηματογράφο θα καταλάβει κανείς ότι η σκηνοθέτης έχει επηρεαστεί αρκετά από τον ‘Κυνόδοντα’ του Λάνθιμου αλλά και από την ταινία ‘Αυτόχειρες Παρθένες’ της Κόπολα. Ευτυχώς για το κοινό η σκηνοθέτης στην πρώτη της απόπειρα για ταινία μεγάλου μήκους δεν αντιγράφει τις παραπάνω ταινίες απλά παίρνει κάποια στοιχεία όπως παραδείγματος χάρη την υπερβολική προστασία που χαρακτήριζε τον πατέρα στον ‘Κυνόδοντα’. Οι ‘Ατίθασες’ η αλλιώς Mustang δεν κατηγορεί την Τουρκική κοινωνία αλλά θέτει στο τραπέζι κοινωνικά ζητήματα όπως η ισότητα των φύλων τα οποία αφορούν ακόμα και Ευρωπαϊκές χώρες. Βάζοντας το δικό της ταλέντο αλλά και κάποιες ιδέες από τις παραπάνω ταινίες καταφέρνει να αποσπάσει μέχρι στιγμής δεκάδες υποψηφιότητες και βραβεία όπως το Βραβείο Κοινού στη Θεσσαλονίκη ,το βραβείο Lux του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, την επίσημη υποβολή της Γαλλίας στα Όσκαρ του 2016 , απέσπασε δύο βραβεία στο Φεστιβάλ του Σαράγιεβο.
http://https://www.youtube.com/watch?v=UBeY1w448Mo
Παρακολουθώντας την ταινία αμέσως καταλαβαίνεις ότι η σκηνοθέτης επιχειρεί και μάλιστα ιδιαίτερα επιτυχημένα και οι πέντε κοπέλες να είναι ταυτόχρονα πρωταγωνίστριες. Κατά την ροή της ταινίας ξετυλίγονται μία-μια οι ζωές τους και έτσι η καθεμία έχει τον δικό της κινηματογραφικό χρόνο να πρωταγωνιστήσει. Η καθεμία δρα αυθόρμητα μπροστά στις προκαταλήψεις και στα στεγανά του Τουρκικού πολιτισμού σύμφωνα με την ηλικία της γεγονός το οποίο δημιουργεί διάφορους προβληματισμούς στο μυαλό του θεατή. Η ταινία ξεκινάει με την Sonay, η μεγαλύτερη από τις αδελφές, είναι η μόνη τυχερή από τις αδερφές αφού παντρεύεται το αγόρι της! Θα τα καταφέρουν οι υπόλοιπες να βρούν την λύτρωση ή οι παραδόσεις ετών θα τις κρατήσουν δέσμιες;
H ταινία δίνεται με εσωτερική οπτική των γεγονότων, αυτή των κοριτσιών και αυτό είναι που καθηλώνει τον θεατή. Τα θέματα που διαπραγματεύεται μόνο ανάλαφρα δεν είναι αλλά η πορεία προς την λύτρωση σε καθηλώνει σε βαθμό που αναρωτιέσαι πότε πέρασαν τα τελευταία 97 λεπτά!