Ερωτικά τρίγωνα στον κινηματογράφο: Από τον Τρυφώ στον Ξαβιέ Ντολάν

Διάσημα ερωτικά τρίγωνα του κινηματογράφου από το Ζύλ και Τζίμ, μέχρι το Dreamers και τις φανταστικές αγάπες του Ντολάν…

“Δεν μπορεί κανείς ποτέ να ξέρει αυτό που πρέπει να θέλει, γιατί έχουμε μόνο μια ζωή και δεν μπορούμε ούτε να την συγκρίνουμε με προηγούμενες ζωές, ούτε να την επανορθώσουμε σε ζωές επερχόμενες.

Μίλαν Κούντερα – “Η αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι” 

Τα ερωτικά τρίγωνα μπορούν να σε βάλουν σε πολλές σκέψεις όσον αφορά την ύπαρξη, τον έρωτα, την τρυφερότητα, την αγάπη, τον συμβιβασμό. Ίσως γι’ αυτό κάποιες από τις καλύτερες ταινίες που έχω δει εκτυλίσσονται γύρω από ένα ερωτικό τρίγωνο, το οποίο όμως δεν είναι απαραίτητα ο βασικός μοχλός της ταινίας, αλλά το έναυσμα για να ειπωθούν μέσα από την μεγάλη οθόνη οι μεγαλύτερες αλήθειες για τη ζωή και την ύπαρξη.

Ζυλ και Τζιμ- Τρυφώ (1962)

Σου είπα “Σ’ αγαπώ” και σου απάντησα “Μείνε”. Παραλίγο να πω “Πάρε με” αλλά είπες “Φύγε”.

Περίληψη ταινίας: Βρισκόμαστε στο Παρίσι του 1915, όπου ο Ζυλ και ο Τζίμ ερωτεύονται την ίδια γυναίκα. Αυτή ενώ παντρεύεται τον έναν, έχει ως εραστή της τον άλλον.

Η ταινία αυτή αποτελεί μια από τις πιο κλασσικές του γνωστού κινήματος που υπήρξε την δεκαετία του ’60 στην Γαλλία, το nouvelle vague. Στην πρεμιέρα της χειροκροτήθηκε για 15 λεπτά. Ουσιαστικά η ταινία καταπιάνεται με δύο θέματα: την φιλία και τον έρωτα, όπου μέσα από αυτά αναδύεται η βασική προβληματική της έννοιας του ζευγαριού, όπως αυτή δίδεται από την κοινωνία και εν τέλει μάλλον καταλήγει στο συμπέρασμα ότι μπορεί να μην είναι ικανοποιητική αλλά ίσως δεν υπάρχει άλλη λύση.

La maman et la putain (1973)

Περίληψη ταινίας: Ο Alexandre, ένας μποέμ τύπος, συζεί με μια γυναίκα και παράλληλα τα φτιάχνει με μια νοσοκόμα πιστεύοντας ότι μπορούν να συνυπάρξουν ερωτικά οι τρεις τους.

Λοιπόν, εδώ θέλω την προσοχή σας. Αυτή η ταινία δεν είναι καθόλου εύκολη να την δεις αλλά αξίζει πραγματικά την προσπάθεια. Ξεπερνώντας το γεγονός ότι διαρκεί σχεδόν 4 ώρες, ο Eustache με αφορμή το ερωτικό τρίγωνο που δημιουργεί ο ήρωας κάνει ένα φιλοσοφικό ταξίδι στην αναζήτηση του νοήματος των σχέσεων αλλά και της ίδιας της ζωής.

Για να καταλάβουμε καλύτερα τον τρόπο που αντιλαμβάνονται την κοινωνία οι πρωταγωνιστές, κυρίως ο Alexandre, πρέπει να μεταφερθούμε στο κλίμα της εποχής, δηλαδή λίγο μετά τον Μάη του 1968. Οι νέοι πλέον αδρανείς, αφού “τα κατέκτησαν όλα”, πηγαίνουν για καφέ, κάνουν φιλοσοφικές συζητήσεις, ιδιότυπα κομφορμιστές, πνίγονται στην ίδια τους την ύπαρξη.

Ο Alexandre θέλει να ξεφύγει από αυτόν τον αέναο κύκλο και μέσα από τους ατελείωτους διαλόγους είτε με την “μαμά” είτε με την “πουτάνα”, είτε και με τις δύο μαζί, δημιουργώντας αυτό το menage a trois, ψάχνει το πραγματικό νόημα.

Η ταινία σαρκάζει όλη αυτή την κατάσταση, από τον Σαρτρ, μέχρι τα χαμένα ιδανικά, προσπαθώντας να σπάσει στερεότυπα και καταφέρνοντας να σοκάρει την κοινωνία του τότε, αλλά και του σήμερα, αφού η αδράνεια των νέων είναι σίγουρα ένα από τα χαρακτηριστικά και της δικής μας πραγματικότητας.

The Dreamers (2003)

Περίληψη ταινίας: Παραμένουμε στη Γαλλία και τον Μάη του ΄68. Αυτή τη φορά βρισκόμαστε στην ίδια τη χρονιά των γεγονότων. Ένας Αμερικανός βρίσκεται στο Παρίσι όπου γνωρίζει δύο αδέρφια. Όταν φύγουν οι γονείς τους, για κάποιο διάστημα, πάει να μείνει στο σπίτι τους, όπου ζουν το απόλυτο ερωτικό τρίγωνο.

Η ταινία αυτή είναι για μένα εξαιρετική από πολλές απόψεις. Αρχικά η σκηνοθεσία και ειδικά ο τρόπος που ο Μπερτολούτσι δείχνει γυμνό, απενοχοποιώντας το, είναι εξαιρετική. Έπειτα, εξίσου εξαιρετικές είναι οι ερμηνείες των ηθοποιών, κυρίως της Eva Green, όπου ως μια άλλη Αφροδίτη της Μήλου, είναι η πέτρα του σκανδάλου και  ο Louis Garrel που είναι λες και γεννήθηκε σε λάθος εποχή και ήταν πράγματι φοιτητής το ’68 (αυτό θα το καταλάβετε καλύτερα εάν δείτε το “Les amants reguliers” όπου πρωταγωνιστεί και σκηνοθετεί ο πατέρας του). Η γενικότερη αίσθηση της σεξουαλικής απελευθέρωσης και το Παρίσι που “βράζει” δένουν εξαιρετικά, δημιουργώντας μια ταινία, που ναι μεν είναι σινεφίλ αλλά κυλάει αβίαστα, με έξυπνους διαλόγους, όπου οι σινεφίλ αναφορές είναι απλά το κερασάκι στην τούρτα.

Les amours imaginaires (2010)

Περίληψη ταινίας: Η Μαρί και ο Φρανσίς γνωρίζουν ταυτόχρονα και ερωτεύονται ο καθένας με τον δικό του τρόπο έναν τύπο-αίνιγμα, τον Νικολά. Ξεκινούν μαζί του μια παθιασμένη σχέση, προσπαθώντας να τον διεκδικήσουν, ή μήπως όχι;

Δηλώνω μεγάλη fan του Xavier Dolan. Το ξέρω ότι αυτό το άρθρο είναι για τα ερωτικά τρίγωνα αλλά σας προτείνω ανεπιφύλακτα και άλλα διαμαντάκια του Dolan, όπως το πολύ συγκινητικό “Mommy”, το “Laurence Αlways” και το πρώτο-κλασσικό “Σκότωσα την μητέρα μου”. Οι φανταστικές αγάπες είναι το ερωτικό τρίγωνο του 21ου αιώνα. Γιατί; Η πέτρα του σκανδάλου είναι ένας άντρας και όχι μια γυναίκα όπως είδαμε μέχρι στιγμής. Ένας άντρας τόσο αμφίσημος που οι ίδιοι δεν μπορούν να καταλάβουν εάν τους θέλει ή όχι, εάν παίζει μαζί τους ή όχι.

Πέρα από σενάριο, ο Dolan, σκηνοθετεί με τον δικό του χαρακτηριστικό τρόπο, φέρνοντας τον αέρα της δεκαετίας του ’60 στο σήμερα, χαρίζοντας μας καλαίσθητες σκηνές που μεμονωμένα δίνουν ατάκες βγαλμένες από τη ζωή. Ίσως για κάποιους να θεωρείται μια ακόμη  εξτραβαγκάντζα, ίσως δεν είναι από τις καλύτερες ταινίες του Dolan, αν και η πιο γνωστή, ίσως και να έχουν δίκιο. Ωστόσο, είναι μια ταινία που σίγουρα κυλάει αβίαστα και αναδεικνύει πιθανότατα την μεγαλύτερη αλήθεια για τον έρωτα. Ποια είναι αυτή; Ο έρωτας τυφλώνει και όταν τον ζεις δεν μπορείς να συνειδητοποιήσεις ότι βλέπεις πράγματα, τα οποία δεν υπάρχουν, δεν ακούς τους φίλους σου, τους γύρω σου, όλοι έχουν άδικο, εκτός από εσένα. Όταν, όμως, δεις την κατάσταση αποστασιοποιημένα και ψύχραιμα συνειδητοποιείς ακριβώς τι είναι μια “φανταστική αγάπη”.

Άλλες ταινίες με ερωτικά τρίγωνα:

Chasing Amy (1997)

Ο Άγγλος ασθενής (1996)

Η αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι (ταινία) (1988)

Y tu mama tambien (2001)

Vicky Christina Barcelona (2008)

Love (2015)

Οποιαδήποτε άλλη πρόταση έχετε μπορείτε να την προσθέσετε με σχόλιο ακριβώς κάτω από το άρθρο (στο site).