Πριν από χρόνια, επιστήμη και θρησκεία ήταν δύο δρόμοι αλληλοαναιρούμενοι. Η επιστήμη έχει σαν κύριο στόχο την κατανόηση του φυσικού κόσμου και την διευκόλυνση της ζωής του ανθρώπου. Η θρησκεία από την άλλη, εκφράζει και ικανοποιεί, την ανάγκη του ανθρώπου να αντιληφθεί αν υπάρχει κάποιο ον ανώτερο από τον ίδιο και να πιστέψει σε αυτό (γιατί αυτή είναι η έμφυτη ανάγκη του ανθρώπου-να πιστεύει πως υπάρχει κάτι ανώτερο από αυτόν). Όλοι οι πολιτισμοί είχαν αυτή την ανάγκη, από τους αρχαίους Αιγυπτίους (3000 π.Χ). , από αυτούς που έχτισαν το Stonehenge – πιθανότατα Κέλτες (πάλι περίπου το 2500 π.Χ), μέχρι και σήμερα. Ακόμα και το 15ο αιώνα ο Σπινόζα έκανε μία καλή προσπάθεια να αποδείξει την ύπαρξη του Θεού και αργότερα, κατά τον 17ο αιώνα, ο Βολταίρος παίρνει σαν αναγκαία συνθήκη την ύπαρξη Θεού καθώς όπως λέει <<Πρέπει να υπάρχει Θεός>> και επίσης, <<Ακόμα και αν δεν υπήρχε Θεός, θα έπρεπε να τον εφεύρουμε>> αποδεικνύοντας πόσο σημαντικό ήταν ανέκαθεν για τον άνθρωπο να πιστεύει σε μία ύπαρξη ανώτερη από αυτόν.
Σήμερα όμως ζούμε στον 21ο αιώνα και τα πράγματα δείχνουν να έχουν αλλάξει, ή μήπως δεν είναι ακριβώς έτσι; Με την ανάπτυξη της τεχνολογία και των επιστημών, γίνονται συνεχώς προσπάθειες για κατανόηση των φυσικών νόμων που διέπουν το σύμπαν μας, με αποτέλεσμα σιγά-σιγά το θεϊκό στοιχείο να χάνει την επιρροή που είχε κάποτε. Σήμερα η νόηση του ανθρώπου έχει πάει ένα στάδιο πιο πέρα, και αυτό έχει σαν κατάληξη την αμφισβήτηση. Αυτή δε έφτασε στο σημείο να τεθούν υπό αμφιβολία ακόμα και βασικές αντιλήψεις για την ζωή , στηριζόμενοι σε φιλοσοφία, επιστήμες, κτλ. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το φιλοσοφικό ρεύμα ”Brain in a pot” το οποίο εμπνέεται από το αλληγορικό ”σπήλαιο του Πλάτωνα” και σε αυτό δείχνει να βασίστηκε η γνωστή ταινία ”Matrix”. (Ο ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ΣΠΗΛΑΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΜΑΤΡΙΞ ) .
Θα μπορούσε όμως η επιστήμη να σχετίζεται με την θρησκεία με κάποιον ‘’θετικό’’ τρόπο; Ναι λοιπόν, υπάρχουν καλά νέα! Η κβαντομηχανική, στηριζόμενη στα μαθηματικά, αποδεικνύει ότι είτε υπάρχει Θεός είτε όχι, ένας άνθρωπος ποτέ δεν θα μπορεί να τον αντιληφθεί με τις αισθήσεις του. Και αυτό γιατί αν υπάρχει Θεός, ‘’ζει’’ σε παραπάνω διαστάσεις από μας. Εμείς αντιλαμβανόμαστε 3 διαστάσεις με τις αισθήσεις μας (μήκος, πλάτος, ύψος). Τον χρόνο, που έχει αποδειχτεί ότι είναι η τέταρτη, δεν μπορούμε να τον αντιληφθούμε, αλλά αντιλαμβανόμαστε την προβολή του πάνω στις τρεις διαστάσεις (προβολή σε χώρο Minkowski). Συνεπώς, για όσους θα επιμείνουν ότι τον αντιλαμβάνονταν και σας δείξουν τα ρολόγια τους, αυτό που αντιλαμβάνονται είναι μια προβολή, μια σκιά! Φανταστείτε μία σφαίρα (αντικείμενο τριών διαστάσεων), η οποία εισέρχεται σε ένα επίπεδο 2 διαστάσεων πχ επίπεδο. Στο επίπεδο, η σφαίρα θα φαίνεται σαν κύκλος, και για να γίνει πιο εύκολα κατανοητό, φανταστείτε πάνω από την σφαίρα να υπήρχε μία λάμπα η οποία θα την φώτιζε. Πάνω στο επίπεδο, η σκιά της σφαίρας είναι ένας κύκλος. Δοκιμάστε το!
Επομένως, συνοψίζοντας, η επιστήμη για πρώτη φορά αποδεικνύει ότι δεν είναι παράλογο να υπάρχει Θεός, απλώς δεν γίνεται να το μάθουμε ποτέ με τις αισθήσεις που διαθέτουμε. Και με αυτό τον τρόπο δείχνει σε πιστούς και μη, ότι δεν είναι αντίπαλοι θρησκεία και επιστήμη, αλλά μάλλον θα έπρεπε να είναι σύμμαχοι καθώς, όπως πολύ εύστοχα μας τόνισε κάποτε ένας κληρικός που είχε σπουδάσει φυσικός, το ίδιο πράγμα ψάχνουν και τα δύο (φυσική και θρησκεία).