Το Δισκάδικο σε περιμένει να το επισκεφτείς, για να ανακαλύψεις και εσύ τη μαγεία του βινυλίου. Ο ιδιοκτήτης του μας μίλησε για αυτή την όαση μουσικής.
Το Δισκάδικο αποτελεί μία μικρή όαση για τους λάτρεις του βινυλίου εδώ και 23 χρόνια. Η επιχείρηση ξεκίνησε στους Αμπελόκηπους, όμως πρόσφατα μεταφέρθηκε στο Μοναστηράκι, προσφέροντας στο κοινό ευκολότερη πρόσβαση. Το επισκεφθήκαμε και μιλήσαμε με τον ιδιοκτήτητου. Μαζί του, ταξιδέψαμε σε αλλοτινές εποχές, θέτοντας ως σημείο αναφοράς το βινύλιο,για να φτάσουμε στο σήμερα -που φαντάζει, μάλλον, αισιόδοξο αναφορικά με την παραγωγή δίσκων.
Όντας λάτρης της μουσικής, δεν γίνεται να μην ενθουσιαστείς από το περιβάλλον. Μπαίνοντας στον χώρο, ένα pick-up σε καλωσορίζει σε πρώτο πλάνο. Ενώ, μονομιάς θα ανακαλύψεις σωρούς από βινύλια, να σε περιμένουν, σε κάθε σπιθαμή του μαγαζιού. Ο χώρος είναι μικρός μα ζεστός. Οι γκρίζοι τοίχοι, ζωντανεύουν μαγικά από τα πολύχρωμα εξώφυλλα των δίσκων και τα καλά ταξινομημένα βινύλια προσθέτουν λειτουργικότητα στον χώρο. Πάμε λοιπόν να ανακαλύψουμε τον θαυμαστό κόσμο του βινυλίου:
Στα αριστερά ο Ιωσήφ Αγγελίδης και στα δεξιά, ο γιος του, Άγγελος Αγγελίδης.
«Το Δισκάδικο»… το όνομα προήλθε από την μικρή σας κόρη, η ιδέα για την δημιουργία του, όμως;
Με την μουσική ασχολούμουν ούτως ή άλλως. Από πολύ μικρός μάζευα δίσκους, ήταν κάτι που αγαπούσα πάρα πολύ. Πρώτα απ’ όλα στα φοιτητικά χρόνια προέκυψε και ως ανάγκη πρόσθετου εισοδήματος, επειδή δεν υπήρχαν γενικά δουλειές και ξεκίνησα από το δρόμο στο Μοναστηράκι, το 1979-80. Όταν μπορούσα και κατάφερα να κάνω κάτι δικό μου, ήθελα να κάνω κάτι που αγαπάω και έτσι άνοιξα το μαγαζί.
«Το Δισκάδικο» μετράει περίπου 23 χρόνια ζωής. Σ’ αυτό το διάστημα έχετε περιοριστεί μόνον στην πώληση βινυλίου, ή υπάρχει θέση και για το cd;
Ναι βέβαια, έζησα και την εποχή του cd. Το κατάστημα από την πρώτη μέρα που άνοιξε γέμισε με βινύλια, κυρίως δικά μου. Όμως, το cd ήταν αναγκαίο κακό, ο κόσμος το ζητούσε, θα λέγαμε ήταν η λαίλαπα του cd τότε. Έτσι, υποχρεωτικά έφερνα και cd, απλώς είχα περιορίσει τα είδη, κυρίως στην Ροκ. Δεν πουλούσα ποτέ για παράδειγμα λαϊκά. Αλλά δουλέψαμε πολύ τα cd.
Βρισκόμαστε σε περίοδο οικονομικής λιτότητας, η οποία, καλώς ή κακώς, έχει επηρεάσει σημαντικά τον χώρο της μουσικής και, ιδίως, την πώληση του Cd. Ωστόσο αισθάνομαι, ότι το βινύλιο επανέρχεται στην μόδα. Που πιστεύετε ότι οφείλεται αυτό;
Στην πραγματικότητα το βινύλιο ποτέ δεν έφυγε. Πάντα υπήρχε ένας παγκόσμιος πυρήνας που αγόραζε βινύλια. Αυτή την στιγμή, υπάρχει μία γενικότερη επιστροφή στο παλαιό. Αλλά κακά τα ψέματα. Ας μην κρυβόμαστε! Πέρα από τους ιδεολογικούς παράγοντες για το βινύλιο, η επαναφορά του οφείλεται στην ίδια την δισκογραφία. Οι δισκογραφικές εταιρίες σήμερα δεν μπορούν να πουλήσουν άλλο format, οπότε αυτομάτως αρχίζουν και τυπώνουν βινύλια.
Όσον αφορά το κόστος; Το Δισκάδικο, είναι προσιτό σε κάποιον που θέλει να ξεκινήσει τώρα την δική του προσωπική συλλογή;
Γενικά ναι. Όμως κάποιοι συλλεκτικοί δίσκοι και οι νέες κυκλοφορίες δεν μπορώ να πω ότι είναι πάμφθηνες. Αυτό όμως είναι αυτονόητο, δεδομένου του κόστους παραγωγής του βινυλίου. Το κόστος παραγωγής του είναι τριπλάσιο του cd. Το κόστος του βινυλίου είναι πραγματικό, δεν είναι σαν το cd, του οποίο η παραγωγή δεν ήταν ακριβή αλλά το κοστολογούσαν ακριβά. Παρόλα αυτά, υπάρχουν συλλογές που περιέχουν κλασικά κομμάτια. Οπότε φυσικά κάποιος μπορεί να βρει και υλικό σε πολύ χαμηλές τιμές.
Όντας στον χώρο δύο δεκαετίες, ποιες ηλικίες βλέπετε να αγκαλιάζουν την ιδέα του βινυλίου και να αγοράζουν συστηματικά δίσκους;
Το βινύλιο το κράτησε ζωντανό η γενιά μου. Δηλαδή άνθρωποι, 40-45 ως 65 χρονών. Είναι αλήθεια, ότι τώρα δειλά- δειλά βλέπω και νέους ανθρώπους στο μαγαζί. Δεν ξέρω αν ευθύνεται η αλλαγή της τοποθεσίας του μαγαζιού, αλλά δεν νομίζω. Πλέον και νέοι άνθρωποι θέλουν να αγοράζουν βινύλια. Ξανακατεβάζουν από το πατάρι του πατέρα τους, το pick-up και ακούνε ξανά τους δίσκους. Προσπαθούν και οι ίδιοι να ξεκινήσουν μία προσωπική συλλογή. Αυτό είναι η ελπίδα. Γιατί μέχρι πριν κάποια χρόνια δεν υφίστατο αυτό. Αν μπορέσει η νέα γενιά να αγαπήσει και να αρχίσει να αγοράζει ξανά το βινύλιο. Τότε το βινύλιο θα επιστρέψει ξανά δυναμικά και όχι απλά πρόσκαιρα ώστε να ξανασβήσει πάλι.
Ανάμεσα σε βινύλιο και cd; Υποθέτω η απάντηση είναι βινύλιο;
Βινύλιο ασυζητητί. Όμως επιμένω, όσο και αν φανεί περίεργο, το cd είναι αναγκαίο κακό. Από πλευράς ποιότητας όμως, το βινύλιο είναι ότι καλύτερο προέκυψε ως ήχος και πρακτικά και επιστημονικά. Γι’ αυτό άλλωστε και επιστρέφει δυναμικά. Το βινύλιο έχει τον απόλυτο ήχο, δεν μπορεί να το πλησιάσει ένα ψηφιακό μέσο. Είναι δεδομένο αυτό.
Μιας και αναφερθήκατε σε συλλεκτικά κομμάτια. Όλα αυτά τα χρόνια φαντάζομαι θα έχετε έρθει σε επαφή με πολλούς συλλέκτες δίσκων. Έχετε κάποια αξιοσημείωτη ιστορία να μοιραστείτε μαζί μας;
Είναι πάρα πολλές. Ειδικά οι συλλέκτες, ο καθένας είναι ένα βιβλίο ολόκληρο. Ο καθένας τους έχει μία ολόκληρη ιστορία, που δυστυχώς δεν μπορείς να αποκαλύψεις. Πάντως υπάρχουν πολλοί συλλέκτες ακόμα. Αυτή την στιγμή, όμως, είναι πολύ «κουμπωμένοι» ,δυστυχώς, γιατί δεν μπορούν να αγοράζουν βινύλια, λόγω οικονομικών δυσχερειών.
Εσείς, θεωρείτε τον εαυτό σας συλλέκτη;
Εγώ δεν μπορώ να κατατάξω τον εαυτό μου στους κορυφαίους συλλέκτες. Έχω μία ωραιότατη δισκοθήκη, με δίσκους που αγαπάω. Όμως επειδή περισσότερο εμπορευόμουν το προϊόν, μπορώ να πω, ότι παρασύρθηκα πολλές φορές να δώσω κάποια κομμάτια προς πώληση. Φυσικά έχω μία μεγάλη συλλογή που την εμπλουτίζω, ανά διαστήματα, με διάφορα κομμάτια που μου κάνουν εντύπωση. Αλλά προσπαθώ να μην θεωρηθώ συλλέκτης αλλά κατάστημα.
Τι είδη μουσικής μπορεί να συναντήσει κανείς στο Δισκάδικο;
Προσπαθώ να έχω τα πάντα. Ανέκαθεν προσπαθούσα να έχω δίσκους που να καλύπτουν όλα τα είδη μουσικής. Τώρα είναι πιο δύσκολο λόγω χωρητικότητας και οικονομικής δυσκολίας. Αλλά γενικά μπορώ να πω, ότι πάντα πούλαγε το είδος που γνώριζα καλά. Δηλαδή, το κλασικό rock, πολύ περισσότερο το progressive rock, η ψυχεδέλεια, όλα τα είδη της rock, η Jazz και η Funk Jazz. Τώρα, και λόγω γειτονιάς, έχουν μπει και άλλες κατηγορίες που δεν υπήρχαν παλιότερα, όπως η rap για παράδειγμα. Σε πιο περιορισμένο βαθμό βέβαια.
Υπάρχει κάποιο είδος μουσικής που φαίνεται να έχει περισσότερη «πέραση»;
Ανάλογα τον κόσμο. Λόγω και του είδους που πουλάω, θα έλεγα το rock στις διάφορες κατηγορίες του. Ψυχεδελικό, progressive και κλασικό. Φυσικά, όμως, εμπορικότατο κομμάτι ήταν πάντα το ελληνικό rock. Ποτέ δεν έπαψε να υπάρχει ενδιαφέρον γι’ αυτό στο επίπεδο του βινυλίου. Και πιθανόν μπορώ να πω, ότι του ανήκουν μερικά από τα ακριβότερα κομμάτια της αγοράς.
Αυτό φαίνεται πολύ ενδιαφέρον. Απ’ ότι μπορώ να δω στο Δισκάδικο υπάρχει μία συλλογή από ελληνικό rock και έντεχνο.
Βεβαίως. Ωστόσο, το έντεχνο αυτή την στιγμή δεν είναι στα πάνω του. Όμως στο πεδίο του ελληνικού rock και του χαμένου ελληνικού rock, της punk σκηνής προέκυψαν τα τελευταία χρόνια πολύ ωραίες επανεκδόσεις. Υπάρχουν πολλές μικρές ελληνικές εταιρίες που ανατυπώνουν παλαιούς δίσκους και υπάρχει, ως ένα σημείο, αρκετό ενδιαφέρον γι αυτό το είδος. Το ελληνικό rock είναι ένα ζωντανό κομμάτι στην αγορά βινυλίου εδώ και πολλά χρόνια. Μάλιστα αυτό προέκυψε πριν την αναβίωση του βινυλίου σε παγκόσμιο επίπεδο, εδώ και μία δεκαετία δηλαδή.
Ειρήνη Αγγελίδη
Δικός σας αγαπημένος δίσκος ή κομμάτι;
Κοίτα όλοι προσπαθούν να πουν κάτι το όποιο κανείς δεν το ξέρει. Εγώ τελευταία και επειδή ακούω πάρα πολύ συνηθισμένα πράγματα δεν μπορώ ξεχωρίσω κάτι εύκολα. Το αγαπημένο μου είναι το Thick As a Brick των Jethro Tull, το οποίο το ακούω και το ξανακούω και παίζει μόνιμα μέσα στο κεφάλι μου. Τελευταία ακούω πάρα πολύ ελληνική rock μουσική της δεκαετίας του 80’. Δύσκολα πραγματάκια εκείνης της εποχής. Δεν μπορώ να πω ονόματα εκεί, αλλά ήταν ένα είδος που το ακούμπησα το άκουσα και τώρα μ’ αρέσει και το ξανακούω. Ακούω από πειραματικά μέχρι κάποια πιο δύσκολα. Όμως θέλω να πω, ότι μ’ αρέσουν πολύ και καινούρια πράγματα που βγαίνουν, νέα συγκροτήματα, τα οποία όμως είναι στον ήχο τον παλιό.
Θα ήθελα να σταθούμε λίγο σ’ αυτό. Πιστεύετε, ότι πλέον η δισκογραφία ανακυκλώνει τον ήδη υπάρχων ήχο ή υπάρχουν και καινοτόμα πράγματα στον χώρο;
Ενώ γενικά υπάρχουν πολλά ταλέντα σήμερα, σε θέμα ήχου δεν μπορώ να πω ότι υπάρχει κάτι καινούριο. Το περισσότερο υλικό που βγαίνει σήμερα θα θυμίζει κάτι παλαιό. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν βγαίνουν αξιόλογα πράγματα. Βγαίνουν πολύ ωραία πράγματα, τα όποια τα κατατάσσεις απλά σαν παλιό progressive, σαν παλαιό Avant grand κ.ο.κ. Όμως είναι καινούρια πράγματα που έχουν την άποψη τους, ακούγονται και δεν είναι απλά αναμασήματα και επαναλήψεις. Δηλαδή ένα μεγάλο μπαμ, ένα τελείως καινούριο είδος μουσικής τα τελευταία 25 χρόνια δεν έχουμε δει. Έχουν βγει διάφορα στην χορευτική και ηλεκτρονική μουσική. Όμως, επιμένω πως ότι έχει βγει είναι η συνέχεια κάποιου παλιού κινήματος. Αλλά αυτό μπορεί να αλλάξει στο μέλλον.
Σε επίπεδο Ελλάδας, το ελληνικό rock που βρίσκεται;
Είναι ένα είδος που δεν μένει καθόλου στάσιμο. Τέτοια ποσότητα δεν υπήρξε ποτέ άλλοτε στην Ελλάδα. Όπου και να γυρίσεις υπάρχει προβάδικο, όπου και να γυρίσεις υπάρχει συγκρότημα, όχι μόνο στην rock αλλά και σε πολλά άλλα είδη μουσικής. Πολύ απλά δεν ξέρω αν αυτές οι προσπάθειες μπορούν να βρουν βήμα για κάτι παραπάνω. Η αγορά μουσικής περνάει κρίση παγκοσμίως. Πιστεύω ότι τα συγκροτήματα θα συνεχίσουν να υπάρχουν, έχουν φανατικό κοινό που τους ακολουθούν. Όμως, μπορούμε να δούμε και από τα liveδικα και το μικρό τους μέγεθος ότι υπάρχει κρίση στις πωλήσεις. Πάντως υπάρχει μεγάλη ποσότητα και ποικιλία ήχων και πιστεύω πως κάτι καλό μπορεί να προκύψει από αυτό, είτε να προκύψουν νέα ονόματα στον χώρο είτε να εμφανιστούν νέα είδη μουσικής για τα ελληνικά δεδομένα.
Τέλος, Το Δισκάδικο έχει ήδη μία αξιόλογη πορεία στο χώρο. Πως το φαντάζεστε στο μέλλον; Θα συνεχίσει ως μία οικογενειακή επιχείρηση που θα περνάει από γενιά σε γενιά;
Οικογενειακή επιχείρηση έγινε τα τελευταία δύο χρόνια περίπου, λόγω οικονομικών αναγκών. Καθώς, δεν υπάρχει εργασία για τα παιδιά. Θα το δούμε αυτό, εγώ θα προσπαθήσω να το κρατήσω και να αντέξω όσο μπορώ. Και να το ανανεώσω και να προχωρήσω. Ίδωμεν. Μπορεί να κάνω και κάποια πράγματα μέσα στον χρόνο. Ίσως μπορέσω να κάνω κάποια παραγωγή και να τυπώσω κάποιο βινύλιο ελληνικό. Αλλά για το αν θα το συνεχίσει η οικογένεια αυτό θα το δούμε στο μέλλον.
Το Δισκάδικο | Site | FB page |
Αγίας Ελεόυσης 5, Μοναστηράκι
Τηλέφωνο/Telephone: 2106983804
E-mail: diskadik@gmail.com