Η Ούρσουλα Λε Γκεν είχε πει: “Ποτέ δεν είχα σκεφτεί πως η μουσική και η σκέψη είναι τόσο όμοιες. Στην πραγματικότητα, μπορείς να πεις ότι η μουσική είναι ένας άλλος τρόπος σκέψης, ή ίσως ότι η σκέψη είναι ένα άλλο είδος μουσικής.”
Μια μεγάλη αλήθεια για το πως η μουσική μας εμπνέει στο να εκφράσουμε με νότες και ποίηση τις βαθύτερες σκέψεις μας!
Εν συνεχεία, λοιπόν, θα σας παρουσιάσω έναν καλλιτέχνη ονόματι Κωνσταντίνο Μάτσικα, που όχι μόνο έχει μάθει να σέβεται την ομορφιά της μουσικής αλλά και να την δημιουργεί με τον δικό του μοναδικό τρόπο.
Λίγα λόγια για την πορεία του…
Ο Κωνσταντίνος Μάτσικας γεννήθηκε το Σεπτέμβριο του 1977 στη Φρανκφούρτη. Είναι δημοσιογράφος του καλλιτεχνικού ρεπορτάζ, μέλος της Ε.Σ.Η.Ε.Α. και εργάζεται στον Ρ/Σ “Αθήνα 9.84 fm” από το 2000. Με τη μουσική ασχολείται από το 1992, ενώ τα τελευταία 6 χρόνια ασχολείται επαγγελματικά με τον χώρο της μουσικής και του τραγουδιού.
Από το 1996 έως το 2001 παρακολούθησε μαθήματα σύγχρονου τραγουδιού στο Εθνικό Ωδείο Αθηνών με καθηγήτρια την κ. Φιλιώ Επιφανίου. Από το 2002 έως το 2004 υπήρξε μαθητής της Γκέλης Σταματοπούλου (διδακτικό team της Julie Massino), ενώ από το καλοκαίρι του 2007 έως σήμερα κάνει μαθήματα φωνητικής με την αναγνωρισμένη τραγουδίστρια και καθηγήτρια κ. Ελισάβετ Καρατζόλη. Παράλληλα, έχει κάνει ιδιαίτερα μαθήματα κιθάρας με τους Αντώνη και Άκη Τουρκογιώργη, μαθήματα κρουστών (drums) με δάσκαλο το Νίκο Σιδηροκαστρίτη, καθώς και ιδιαίτερα μαθήματα πιάνου με την Ελένη Μεντή.
Η ενασχόληση του Κωνσταντίνου Μάτσικα με τη μουσική ξεκινάει το 1992, με τη συμμετοχή του σε σχολικά και ερασιτεχνικά σχήματα και εμφανίσεις σε διάφορες μουσικές σκηνές της Αθήνας. Τη σεζόν 2005-2006 συμμετέχει στο πρόγραμμα της μουσικής σκηνής “Σταυρός του Νότου”, δίπλα στο Γιάννη Ζουγανέλη. Το φθινόπωρο του 2006 και μέχρι το καλοκαίρι του 2007 συμμετέχει ως βασικός τραγουδιστής στην μουσική παράσταση του Κώστα Καλδάρα “Σε μια νύχτα τον κόσμο γύρισα”, ενώ τον Οκτώβριο του 2007 κυκλοφορεί η πρώτη του δισκογραφική δουλειά από τη Legend με τίτλο “Η αγάπη γεννιέται πάντα το πρωί” και συνθέσεις των Γιάννη Ζουγανέλη, Λάκη Παπαδόπουλου και Μάριου Τόκα.
Τις σεζόν 2006-2007 και 2007-2008 εμφανίζεται σε διάφορες μουσικές σκηνές της Αθήνας και το καλοκαίρι του 2008 πραγματοποιεί την πρώτη του καλοκαιρινή περιοδεία με 12 συναυλίες σε όλη την Ελλάδα. Το φθινόπωρο συγκροτούν μαζί με τη Μαίρη Καλδάρα την ομάδα “Νυχτερινή Κυβέρνηση” και παρουσιάζουν τη μουσική παράσταση – αφιέρωμα στο Νίκο Καββαδία “Στου Καββαδία τ’ ανοιχτά” στο νεοκλασσικό του Κόμη, στη μουσική σκηνή “Πυρήνας” και, σε συνδυασμό με το δικό του πρόγραμμα, σε 30 συναυλίες σε όλη την Ελλάδα το καλοκαίρι του 2009.
Τη σεζόν 2009-2010 ετοιμάζει τη δεύτερη δισκογραφική δουλειά του, με συνθέσεις του ίδιου και άλλων νέων δημιουργών και πρώτο δείγμα της διασκευής του τραγουδιού “Οδηγώ και σε σκέφτομαι” του Αντύπα, το οποίο έγινε και video από τον Γιώργο Γκάβαλο. Παράλληλα, πραγματοποιεί μια σειρά εμφανίσεων στο Ghost House μαζί με την Ελληνίδα τραγουδοποιό Δήμητρα Μαστορίδου.
Από το Φεβρουάριο του 2010 δημιουργεί την εταιρεία παραγωγής πολιτιστικών εκδηλώσεων “Art and Stage”, μέσω της οποίας διοργανώνει την καλοκαιρινή του περιοδεία για το 2010, σε συνεργασία με τους “Άκρως Απόρρητον”.
Το Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς, ξεκινάει η συνεργασία του με τη νέα τραγουδίστρια Μαρίνα Σένα και μαζί δημιουργούν την παράσταση “2 Unplugged…But Wired!”, την οποία και παρουσιάζουν σε πολλές μουσικές σκηνές της Αθήνας, αλλά και στην περιφέρεια.
Παράλληλα, ο Κωνσταντίνος ολοκληρώνει το υλικό για τον δεύτερο προσωπικό του δίσκο και πρώτo δείγμα της καινούριας δουλειάς, που είναι το “Έγινα Barman” σε στίχους του Sexpyr (Trendy Hooligans) και μουσική διασκευή (από το “Pretty Fucked Up” των Supersuckers) του Διονύση Χριστοδουλάτου (Sorrowful Angels), ενώ αναμένεται να ακολουθήσει το “Οι Εντιμότατοι Φίλοι Μου”, σε στίχους της Ελένης Κεχαγιά και μουσική του Διονύση Χριστοδουλάτου.
Το καλοκαίρι του 2011, βρίσκει τον Κωνσταντίνο και τη Μαρίνα στο studio να κάνουν πρόβες για τις κοινές τους εμφανίσεις τη σεζόν 2011-2012, και να ηχογραφούν ένα ντουέτο σε μουσική του Λάκη Παπαδόπουλου που θα συμπεριλαμβάνεται στην επόμενη δισκογραφική παρουσία του Κωνσταντίνου Μάτσικα.
Φθινόπωρο του 2011, και σε “επικίνδυνους καιρούς”, ο Κωνσταντίνος Μάτσικας και η Μαρίνα Σένα, ξεκινούν με δύο εμφανίσεις στην “Αρχιτεκτονική” το Σεπτέμβριο, μία εμφάνιση στο “Architecture Rock Live” τον Οκτώβριο, μία εμφάνιση στο “Rockwood” το Νοέμβριο, ενώ ήδη έχουν ανακοινωθεί οι επόμενες ημερομηνίες των κοινών τους εμφανίσεων για το Δεκέμβριο και την περίοδο των Χριστουγέννων.
Παράλληλα, ο Κωνσταντίνος σε συνεργασία με τον Sexpyr (Trendy Hooliguns) και τον Διονύση Χριστοδουλάτο (Sorrowful Angels), ηχογραφούν το σήμα της εκπομπής της Λιάνας Κανέλλη στον Real Fm, μία ευρηματική, σύγχρονη και “καυστική” διασκευή επάνω στο “Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί”, των Γιώργου Σκούρτη και Γιάννη Μαρκόπουλου.
Επίσης, από τις αρχές Νοεμβρίου, κυκλοφορεί επίσημα, σε ψηφιακή μορφή από τη Legend Music S.A. το digital single του τραγουδιού “Έγινα Barman”.
Πέρασαν τρία χρόνια μελέτης, συγγραφής και… αποκέντρωσης και το 2015, ο Κωνσταντίνος επιστρέφει στην Αθήνα, ετοιμάζοντας καινούριο σχήμα και πρόγραμμα και με τους B.o.B.b. (Μπάμπης Παναγιωτακόπουλος – Τύμπανα, Στέφανος Γεωργιτσόπουλος – Κιθάρα, Ειρήνη Μουσάδη – Πλήκτρα, Κατερίνα Παπαγιαννοπούλου – Φωνητικά, Μαρίνα Βουλγαράκη – Φωνητικά), παρουσιάζουν το «Blast from the past», ένα αφιέρωμα στην ελληνική και ξένη δισκογραφία των δεκαετιών 80 και 90. Για μία ακόμα φορά στη σκηνή μια μεγάλη παρέα, περνάει όμορφα, γίνεται ένα με τον κόσμο και όλα εξελίσσονται σε party!
Μουσικές σκηνές, συναυλίες, ηλεκτρισμός και όλα ξανά από την αρχή…
________________________________________
Κωνσταντίνε, πότε ασχολήθηκες επαγγελματικά με την μουσική;
Το «επαγγελματικά» στην Ελλάδα είναι ένας πολύ παρεξηγημένος όρος. Αν θεωρήσουμε ότι «επαγγελματικά» σημαίνει πως «παίζω μουσική και αμείβομαι γι’ αυτό», τότε ξεκίνησα το 2005 στο Σταυρό του Νότου, δίπλα στον Γιάννη Ζουγανέλη. Την πρώτη μου συναυλία όμως την έκανα το 1992.
Ποιες είναι οι μουσικές επιρροές σου;
Οτιδήποτε μπορεί να κεντρίσει το ενδιαφέρον μου ως ακροατής (αρχικά) και ως μουσικός (μετέπειτα). Ξεκίνησα με ακούσματα όπως Σαββόπουλος, Καββαδίας, Θεοδωράκης κ.α. από το σπίτι μου και μετά απλώς δεν έχουν τελειωμό! Θα έλεγα όμως ότι η ευρύτερη rock σκηνή με έχει καθορίσει ως μουσικό.
Ποιο είναι το ιδανικό για τα δεδομένα της εποχής όνειρο σου για την μουσική σου πορεία;
Να γράφω και να παίζω τη μουσική μου. Δεν είναι επάγγελμα. Είναι μοίρα. Να παίζω τη μουσική μου, να γίνομαι καλύτερος ως μουσικός και να μοιράζομαι αυτό το «μικρόβιο» με τους ανθρώπους που θέλουν να μοιραστούν τις ιστορίες που τραγουδάμε. Ευχάριστες ή δυσάρεστες.
Με ποιον θα ήθελες να συνεργαστείς;
Επίσης δεν υπάρχει όριο. Θα ήθελα να συνεργαστώ με ΟΛΟΥΣ τους καλλιτέχνες που ακούω και με επηρεάζουν. Πράγμα λίγο δύσκολο, διότι θα έπρεπε κάθε μέρα να συνεργάζομαι με διαφορετικό καλλιτέχνη!
Μπορεί ένας καθαρά ροκ τραγουδιστής να εργαστεί σε μπουζούκια;
Αν έχεις τρόπο να επιβιώνεις στην σκληρή πραγματικότητα που ζούμε, τότε δεν υπάρχει λόγος να το κάνεις. Όμως ο Γιάννης Γιοκαρίνης είπε: «έτσι και δεν δούλευα θα τρώγαμε παπάδες, έπιασα λοιπόν δουλειά σε μαγαζί… Κι όταν οι αγρότες εκτονώνονταν και φεύγαν, έπαιζα τα σόλα που κι αυτά με αποφεύγαν, κι οι μπράβοι στέκαν και κοιτάζαν σαν χαζοί». Μέχρι πρότινος είχα τη δυνατότητα να επιλέγω τους χώρους που έπαιζα και τα τραγούδια που θα λέω. Το μέλλον άγνωστο… Πάντα όμως θα ψάχνω έναν τρόπο να το αποφύγω!
Εσύ είσαι «καθαρά» ένας ροκ τραγουδιστής ή κρύβεις και άλλους μουσικούς χαρακτήρες μέσα σου;
Τελειωμό δεν έχουν οι χαρακτήρες! Τραγουδάω για την «ψυχοθεραπεία» μου. Ως εκ τούτου ό,τι με εκφράζει ανά πάσα στιγμή το τραγουδάω. Προφανώς και προτιμώ τα τραγούδια που βρίσκονται κοντά στα ακούσματά μου, αλλά ένα ωραίο τραγούδι είναι πάντα ένα ωραίο τραγούδι, ανεξαρτήτως είδους.
Ποιο είναι το πρότυπο σου;
Κάθε άνθρωπος που βάζει στόχους και παλεύει για να τους πραγματοποιεί, με οποιοδήποτε κόστος.
Πες μας έναν τραγουδιστή και μία τραγουδίστρια που θαυμάζεις και γιατί;
Τον Eddie Vedder (Pearl Jam) διότι εκτός μια τεράστια και εκφραστική φωνή, είναι μια ολοκληρωμένη καλλιτεχνική προσωπικότητα, συν το αφανές ανθρωπιστικό του έργο. Τραγουδίστριες… Χμμμμ… Θα έλεγα την Aretha Franklin διότι δημιούργησε μια ολόκληρη «σχολή» και διέπρεψε σε μια δύσκολη μουσικά εποχή.
Μπορείς να φανταστείς τον εαυτό σου να κάνει κάτι άλλο πέραν της μουσικής; Είχες άλλα όνειρα όταν ήσουν μικρός ή η μουσική βρισκόταν πάντα στην κορυφή της πυραμίδας του επαγγελματικού σου προσδιορισμού;
Ναι, πάντα η μουσική είχε πρωτεύοντα ρόλο στις «επαγγελματικές» μου προτιμήσεις, από μικρό παιδί. Παρ’ όλα αυτά, και επειδή δεν μπορείς να επιβιώσεις μόνο από αυτό, προφανώς κάνω και άλλα πράγματα. Τώρα για το αν θα μπορούσα να κάνω κάτι άλλο πέραν της μουσικής, επιχείρησα ήδη να ασχοληθώ με την εκτροφή και εκπαίδευση αλόγων, δυστυχώς σε μια χώρα που δεν δίνει καμία εναλλακτική σε τέτοιες ασχολίες!
Εκτός από τραγουδιστής είσαι και τραγουδοποιός. Τι αγαπάς περισσότερο και τι σε εκφράζει πιο πολύ;
Αγαπώ ότι μου δίνει ερέθισμα να το γράψω και να το τραγουδήσω. Μια εικόνα, ένα ταξίδι, ένα αντικείμενο, ένα συναίσθημα. Ό,τι και να είναι αυτό.
Τι είναι τέχνη για σένα;
Τέχνη είναι (και δεν θέλω να πιστεύω ότι είναι μόνο για εμένα), αυτό που αγαπάς να κάνεις. Οτιδήποτε. Διότι αν το αγαπάς, θα το κάνεις καλά. Και συνεπώς είναι τέχνη. Όσο «τέχνη» είναι ένας υπέροχος πίνακας, ένα θεατρικό έργο ή μια μουσική σύνθεση, τόσο τέχνη είναι να ξέρεις ποιο εξάρτημα χάλασε στο μεταφορικό σου μέσο και να βρίσκεις ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος για να το επισκευάσεις.
Πώς προσδιορίζεις μια ροκ ιδιοσυγκρασία;
«Το ροκ αρχίζει και δεν τελειώνει, σου ροκανίζει το παντελόνι γιατί είσαι ροκ. Το ροκ δουλεύει κι η νύχτα τρίζει, σε ξενητεύει και σε γυρίζει γιατί είσαι ροκ. Το ροκ σε παίρνει και σε σηκώνει, σε τριβελίζει σ’ αναστατώνει around the clock! Ροκ είν’ ο βράχος και κλοκ ο χρόνος κι εγώ μονάχος μα όχι μόνος γιατί `σαι ροκ! Γιατί το ροκ, ότι και να `σαι, άμα δεν το `χεις να το φοβάσαι γιατί είναι!!!… Ροκ είναι σμόκιν και ελβιέλα, είν’ ο Αμπότ με τον Κοστέλο, αυτοί είναι ροκ! Ρόκ είν’ ο Έλβις ο δυναμίτης, Βασιλειάδου και Αυλωνίτης, αυτοί είναι ροκ. Ροκ είναι να `χεις, είναι να πίνεις… κι άμα δεν έχεις, τότε να δίνεις. Αυτό είναι ροκ! Ροκ είναι ο Τζάγκερ σε μια κουρσάρα κι η Βλαχοπούλου στη σαραντάρα. Ο Μάρλον Μπράντο με τη φανέλα και η Μελίνα ντυμένη Στέλλα… Αround the clock! Ροκ είναι να `χεις… Είναι να πίνεις… Κι άμα δεν έχεις, τότε να δίνεις… Αυτό είναι ροκ… Γιατί το ροκ, ότι και να `σαι, άμα δεν το `χεις να το φοβάσαι… γιατί είναι «Τι σου λέει ο Πρίσλεϊ για μένα κι όλο με κοιτάς με μάτια δακρυσμένα» λες κι είσαι ροκ!» (Στίχοι/ Μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης, Ερμηνεία: Αλκηστις Πρωτοψάλτη, Δίσκος: Εφημερία-1990). Καλύτερα δεν νομίζω ότι μπορώ να το εκφράσω…
Είσαι κομμάτι της νυχτερινής εργατικής ζωής. Υπάρχουν δυσκολίες;
Πιο εύκολη απάντηση είναι το «αν υπάρχουν ευκολίες». Είναι ένα ολόκληρο –δυσλειτουργικό- σύστημα που εδραιώθηκε πολύ πρό «κρίσης». Στην Ελλάδα τον πολιτισμό (εν γένει) και τη μουσική (ειδικότερα) το θεωρούμε κάτι πολύ εύκολο και συνεπώς «ευκαιρία αρπαχτής». Είναι συνολικό πρόβλημα και παραπέμπει απ’ ευθείας στο λήμμα «παιδεία».
Εσύ δυσκολεύτηκες ή θεωρείς το εαυτό σου τυχερό;
Δεδομένου ότι δεν ακολούθησα (εσκεμμένα ή μη) το δρόμο της «καριέρας», θα έλεγα ότι θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που μπορώ να ασχολούμαι με αυτό που αγαπάω. Αλλά ακόμα και αν είχα κάνει «επιτυχία» (Σουξέ όπως θα εκφραστεί καλύτερα στην αργκό), πάλι θα είχα να αντιμετωπίσω δυσκολίες. Οπότε δεν καταριέμαι τίποτα. Μόνο που θα ήθελα να κάνω ακόμα περισσότερα πράγματα για εμένα και τους ανθρώπους που δουλεύουμε μαζί.
Κατά την γνώμη μου, θεωρώ ότι στις μέρες μας στην μουσική υπάρχουν λάθη τόσο στην ίδια την μουσική ως τέχνη, όσο και στην διοχέτευση της έννοιας της ψυχαγωγίας και στον προσδιορισμό του τι τελικά είναι φωνητικά καλό και ποιοτικό και τι όχι. Ποια είναι η δική σου γνώμη;
“Καλό” είναι ό,τι βγαίνει από την ψυχή σου. Τι είναι καλό? Γιατί θα λέγαμε πως ο Vedder είναι καλός, ενώ η Στανίση και ο Χριστοδουλόπουλος όχι? Παραδέχομαι όποιον είναι αυθεντία στο είδος του. Που κάνει αυτό που προστάζει η ψυχή του και όχι η τσέπη του. Η επιτυχία έρχεται όταν μπορεί να συνδυάσει αυτά τα δύο στην πορεία. Άλλες φορές γίνεται, άλλες όχι… Η έλλειψη όμως χρημάτων ή αναγνωρισιμότητας, δεν σε κάνει λιγότερο καλό. Η έλλειψη αγάπης και σεβασμού σε αυτό που πρεσβεύεις σε κάνει όμως όχι απλώς κακό… σε κάνει τον χειρότερο…
Ποια η γνώμη σου για τα talent show; Θα δήλωνες συμμετοχή;
Τα talent shows είναι ο σύγχρονος τρόπος της μουσικής βιομηχανίας να βρίσκει «φρέσκο κρέας» για τα γρανάζια της. Μην ξεχνάμε πως από κάθε έναν που βγαίνει σε μια σκηνή, λειτουργεί ένας ολόκληρος μηχανισμός. Και επειδή η βιομηχανία κάθε τόσο χρειάζεται καινούργιο προϊόν, αντί να τρέχει από ωδείο σε ωδείο και από studio σε studio, προτιμάει να έρχεται μόνο του το προϊόν στη μηχανή. Από την πλευρά των καλλιτεχνών, είναι ένας τρόπος σε μια δύσκολη εποχή να προβάλλεις αυτό που έχεις. Και ως εκ τούτου, το «κόλπο» δουλεύει. Μην έχουμε όμως αυταπάτες. Τους όρους και το αποτέλεσμα το κρίνει πάντα η «μηχανή». Δήλωσα συμμετοχή. Κόπηκα λόγω ηλικίας και ήδη υπάρχουσας, πρότερης επαγγελματικής σταδιοδρομίας. Δεν κάνω εγώ γι’ αυτά…
Εκτός από την ροκ μουσική, έχεις σε κάποιο άλλο είδος αδυναμία;
Όπως ανέφερα και πιο πάνω, μου αρέσουν πραγματικά πολλά είδη μουσικής. Θεωρώ πως κάθε τι, όταν γίνεται με σεβασμό και αγάπη, έχει πράγματα να δώσει και σίγουρα θα εκτιμηθεί, ανεξαρτήτως αν μιλάμε για παγκόσμια αναγνώριση ή από τους 10 φίλους σου. Μόνο που θα ήθελα να κάνω μια αναφορά στην ελληνική μουσική και να ζητήσω από όλους αυτούς που λένε «δεν ακούω ελληνική μουσική», να αναθεωρήσουν και να το ψάξουν λίιιιγο παραπάνω. Η ζωή δεν αρχίζει και τελειώνει στον Παντελίδη ή τον Οικονομόπουλο.
Κωνσταντίνε που μπορούμε να σε απολαύσουμε;
Ξεκινήσαμε από το καλοκαίρι ένα καινούργιο σχήμα με το οποίο παίζουμε τραγούδια από δύο πολύ αγαπημένες μας δεκαετίες, 80’s και 90’s, ελληνικά και ξένα. Περνάμε όμορφα εμείς και κατά συνέπεια και ο κόσμος. Κάτι η νοσταλγία, κάτι που προτιμούμε την pop εκείνης της εποχής από αυτό που σήμερα ονομάζεται pop μουσική, κάτι πού όλοι τα κρυφοακούγαμε την εποχή που έβγαιναν, τα συγκεντρώσαμε και τα παρουσιάζουμε σε ένα πρόγραμμα με τίτλο «Blast from the past». Κλείνουμε σε διάφορες μουσικές σκηνές (ήδη ξεκινήσαμε με μία εμφάνιση στην φυσική μας «έδρα», τον αγαπημένο χώρο του Rockwood, και θα υπάρχει συνεχής αναζήτηση και ανανέωση… Περισσότερες πληροφορίες υπάρχουν στη σελίδα του σχήματος στο facebook: https://www.facebook.com/bobband.gr/
Τέλος, τι να περιμένουμε από εσένα στο προσεχές μέλλον; Ετοιμάζεις κάτι;
Υπήρξε μια περίοδος «αδράνειας», κατά την οποία είχα αποφασίσει να εφαρμόσω τη λεγόμενη «αποκέντρωση». Το μόνο που κατάφερα, ήταν να βρω χρόνο να δημιουργηθεί ένα νέο υλικό που ελπίζω σιγά σιγά να πάρει το δρόμο του. Έως τότε, εμφανίσεις, μελέτη και προετοιμασία!
Κωνσταντίνε σε ευχαριστώ πολύ για την όμορφή συνέντευξη. Απόλαυσα πραγματικά την κουβέντα μας, και σου εύχομαι ολόψυχα ότι καλύτερο για ένα μέλλον γεμάτο όμορφες εκπλήξεις στην ζωή σου και στην μουσική σου πορεία.
Εγώ ευχαριστώ πολύ για την όμορφη συζήτηση, εύχομαι σε όλους υγεία (ψυχική και σωματική) και να είμαστε όλοι δημιουργικοί, για να μπορούμε να παλεύουμε με μια δύσκολη καθημερινότητα. Δύναμη και χαμόγελο ό,τι και αν συμβαίνει καθημερινά. It can’t be raining all the time…