Η Λίβερπουλ είναι πραγματικά μια ομάδα με ΤΕΡΑΣΤΙΑ ιστορία, από τα μεγαλύτερα ποδοσφαιρικά club της Αγγλίας (αν όχι το μεγαλύτερο) με πάρα πολλούς οπαδούς και φίλους ανά την υφήλιο… Τα τελευταία χρόνια βολοδέρνει μεταξύ 4ης (στην καλύτερη) και 6ης θέσης στον βαθμολογικό πίνακα της Πρέμιερ Λίγκ, με εξαίρεση την προπέρσινη χρονιά που έφτασε πιο κοντά όσο ποτέ στην κατάκτηση του πρωταθλήματος. Ενός πρωταθλήματος που τελευταία φορά το κατέκτησε πριν από 25 ολόκληρα χρόνια (1990).
Το κακό με τους REDS δεν είναι όμως πως περνάνε τα χρόνια και δεν καταφέρνουν να φέρουν στο λιμάνι, τον τίτλο του πρωταθλητή. Υπάρχει κάτι πολύ χειρότερο. Η απαξίωση! Μέχρι το 1990 η δυναμική του ονόματος του συλλόγου έφτανε την κορυφή της elite, μαζί με Ρεάλ Μαδρίτης, Μίλαν, Μάντσεστερ.Γ, Μπάγερν.Μ κτλ…
Πλέον είτε λες πως το Σ/Κ αγωνίζεσαι με αντίπαλο τη Λίβερπουλ, είτε με τη Σάντερλαντ, είτε με τη Σαουθάμπτον, είναι ένα και το αυτό.
Δύο από τους πιο σημαντικούς λόγους που οδήγησαν τους Κόκκινους στην σημερινή τους κατάντια είναι οι εξής:
- Η ασχετοσύνη της διοίκησης. Το ότι δίνεις λεφτά κάθε χρόνο σε παίχτες, αυτό δεν σημαίνει πως οι επιλογές που κάνεις είναι οι ιδανικές.
- Οι τεχνοκράτες προπονητές. Ουγέ, Μπενίτεθ και Ρότζερς ήσαν και οι 3 γραβατάδες τεχνικοί, που έκαναν μανατζεριλίκια και δεν ανέδειξαν παιδιά από τις ακαδημίες. Κρύφτηκαν (κυρίως οι 2 πρώτοι) πίσω από το μεγαλείο της προσωπικότητας του Τζέραρντ. Το χειρότερο από όλα ήταν πως σε περιόδους που η ομάδα περνούσε αγωνιστική κρίση, δεν κατάφεραν ποτέ να αντιστρέψουν την κατάσταση.
Ο Κλοπ είναι ένας δυναμικός και εξωστρεφής τεχνικός που δίνει βάση πολύ στην εγκεφαλική πειθαρχία των ποδοσφαιριστών του. Δεν απαιτεί από τους παίχτες του να κάνουν αυτό που τους ζητάει στο 1οο%. Απαιτεί όμως να σκεφτούν να το κάνουν και να το επιχειρήσουν. Είναι προπονητής ψυχολογίας (δηλ. μπορεί να ανατρέψει με μια κουβέντα του, την ψυχολογία της ομάδας του), του αρέσει να παίζει γρήγορο ποδόσφαιρο και από τα πλάγια αλλά και από τον άξονα, ενώ τρελαίνεται να δουλεύει με νεαρούς αθλητές και να τους δίνει ευκαιρίες στην αρένα του αγωνιστικού χώρου.
Προέρχεται από ένα club όπως η Ντόρτμουντ που έχει συνηθίσει να τα βάζει με τα θηρία και τα μεγάλα μπάτζετ τους, οπότε στην συγκεκριμένη ομάδα έχει να προσφέρει πάρα πολλά. Είναι δεδομένο πως θα βγάλει παιδιά από της ακαδημίες του συλλόγου, όπως επίσης είναι δεδομένο πως οι οπαδοί και οι φίλοι της Λίβερπουλ, θα δεθούν πάρα πολύ μαζί του καθώς σύμφωνα με τα μέχρι τώρα δείγματα που έχει δώσει ο Γερμανός κόουτς, οι REDS
α) σε λιγότερο από 6 μήνες θα παίζουν πολύ όμορφο και στρωτό ποδόσφαιρο με πάσες με την μία, την μπάλα κάτω, χωρίς γιόμες και τις γνωστές βρετανικές σέντρες…
β) επιτέλους θα έχουν στον πάγκο τους μια προσωπικότητα πιο οικεία στην κουλτούρα τους, με την φορμούλα του και το καπελάκι του, που θα πετάει έξυπνες ατάκες στις συνεντεύξεις Τύπου και θα αναλύει το παιχνίδι με ειλικρίνεια, χωρίς να κρύβεται πίσω από τις λέξεις.
Η Λίβερπουλ έχει μια μοναδική ευκαιρία να επιστρέψει μετά από πολλά χρόνια εκεί που ανήκει…
Και πρέπει να τα καταφέρει τώρα. Τώρα που μπορεί!
Γιατί αν δεν τα καταφέρει ούτε με τον Κλόπ… τότε με ποιον;