Πριν ξεκινήσω να γράφω θα ήθελα να ξεκαθαρίσω πως με τον Τραϊανό Δέλλα -τέως προπονητή της ΑΕΚ- προσωπικά δεν έχω κανένα απολύτως πρόβλημα. Τον εκτιμώ αφάνταστα ως ποδοσφαιριστή (και όχι επειδή κατέκτησε το Euro 2004) αλλά και ως χαρακτήρα!
Σε αυτό το άρθρο όμως κατά βάση θα τοποθετηθώ για το προπονητικό του προφίλ και τις τεχνικές του δυνατότητες, αποκλειστικά και μόνο από όλα όσα μας έδειξε (και το έργο που άφησε) τα τελευταία 3 χρόνια.
Ο αγαπημένος μας Δέλλας λοιπόν, ανέλαβε τα ηνία του συλλόγου τον Απρίλιο του 2013, δύο αγωνιστικές πριν το τέλος του πρωταθλήματος, σε μια ομολογουμένως πολύ δύσκολη περίοδο της ομάδας.
Αυτές τις 2 αγωνιστικές που έκατσε στον πάγκο της Ένωσης έκανε 2 ήττες με 0-1 στα τελευταία λεπτά των αγώνων ( ΑΕΚ-Πανθρακικός 0-1, Ατρόμητος Αθ- ΑΕΚ 1-0).
Ο λόγος που ο Έλληνας τεχνικός επιλέχθηκε να κάτσει στον πάγκο σε αυτές τις 2 τελευταίες αγωνιστικές, θυμάμαι πως ήταν να εμπνεύσει ψυχολογικά τους νεαρούς και άπειρους έως άσημους ποδοσφαιριστές της ομάδας, καθώς η κατάσταση ήταν πολύ δύσκολη. Θυμάμαι επίσης ακόμα μια λεπτομέρεια… Πως τον προκάτοχο του, Λίνεν, οι φίλοι της ΑΕΚ τον πίστευαν και τον στήριζαν. Κανείς δεν κατάλαβε ποτέ τον λόγο που πραγματοποιήθηκε μια τέτοια αλλαγή.
Η ομάδα έπεσε! Και εννοείται πως την ευθύνη δεν την φέρει ο Κολοσσός.
Άλλωστε η κατάσταση ήταν μη αναστρέψιμη. Κάποιοι ήθελαν να πέσουμε. Και τα κατάφεραν…
Η νέα διοίκηση επιλέγει να δώσει την ευκαιρία σε ένα δικό της παιδί όπως ο Δέλλας, να συνεισφέρει στο χτίσιμο της νέας ΑΕΚ. Μιας νέας ΑΕΚ που θέλει να βασιστεί σε Έλληνες και ταλαντούχους ποδοσφαιριστές. Κάτι που θα βόλευε όσο δεν πάει έναν καινούριο τεχνικό όπως ο Τραϊανός, ο οποίος στα μάτια των πιτσιρικάδων θα φάνταζε μυθικός!
Το ρόστερ της ΑΕΚ στην Γ’ Εθνική απαρτιζόταν από πολλούς πιτσιρικάδες και πολλά υποσχόμενους ποδοσφαιριστές, οι οποίοι είχαν όλα τα εφόδια να δείξουν την αξία τους και την φρεσκάδα τους με αντιπάλους κυρίως ημιεπαγγελματίες παίχτες… Τους γνωστούς και ως ”ταβερνιάρηδες”!
Η ομάδα κατέκτησε την 1η θέση της κατηγορίας πολύ εύκολα όπως αναμενόταν, όμως αποκλείστηκε από το κύπελλο με καθαρό σκορ 0-2 από τον Αγροτικό Αστέρα και έκανε και αρκετές μέτριες και κακές εμφανίσεις ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Προφανώς κανένας δεν χρέωσε στον Δέλλα τον αποκλεισμό από το κύπελλο, ούτε τις μέτριες εμφανίσεις της ομάδας στο πρωτάθλημα, με την πρόφαση πως η Ένωση κάνει αγγαρεία από ένα σημείο και μετά, λόγω της τεράστιας διαφοράς δυναμικότητας. Η ερώτηση μου ήταν απλή… Ο ποδοσφαιριστής της ΑΕΚ που είναι μεταξύ 18-23 χρονών(το 80% του ρόστερ δηλ), που του δίνεται η ευκαιρία να αναδειχθεί με την ιστορική αυτή φανέλα, μπήκε στην διαδικασία της «αγγαρείας»; Και αν ναι, τότε για αυτό ποιος ευθύνεται; Ο οδηγός του πούλμαν ή o φροντιστής;
Ρόστερ Γ εθνικής (χωρίς τους πάνω απο 24χρ) Όνομα/Ηλικία:
1)Ντουμπερέτ 19, 2)Τσούπρος 22, 3)Ντούνης 16, 4)Τσουμάγκας 22, 5)Τσουκαλάς 21, 6)Αργυρίου 19, 7)Πεταυράκης 21,
8)Παλιαρούτας 19, 9)Ανάκογλου 22, 10)Τζανετόπουλος 18, 11)Κέζος 18, 12)Γροντής 19, 13)Κατσικάς 22, 14)Ζιβάνοβιτς 17
15)Τσεβάς 18, 16)Δημιγκιόκας 19, 17)Καλογέρης 23, 18)Μούργκα 19, 19)Ραμά 23, 20)Καζβιρόπουλος 17, 21)Τζάθας 17
22)Θαναηλάκης 18
Ροστερ Β’ Εθνικής
1)Ανέστης 23, 2)Ντούνης 17, 3)Πεταυράκης 22, 4)Λαμπρόπουλος 24, 5)Σβάρνας 17, 6)Κολοβέτσιος 23, 7)Μπακάκης 23
8)Τζανετόπουλος 19, 9)Σοϊλέδης 23, 10)Ανάκογλου 23, 11)Γροντής 20, 12) Ζοριτς 21, 13) Μάνταλος 23, 14) Φαγέ 20
15)Ντούνης.Μ 22, 16)Τσεβάς 19
Φετινό Ρόστερ
1) Ανέστης 24, 2)Λαμπρόπουλος 25, 3)Σβάρνας 17, 4)Κολοβέτσιος 23, 5)Μπακάκης 24, 6)Σοϊλέδης 24, 7) ΤΖΑΝΕΤΟΠΟΥΛΟΣ 20
8)ΑΝΑΚΟΓΛΟΥ 23, 9)ΓΡΟΝΤΗΣ 20, 10)Μάνταλος 23, 11)Ανδρεόπουλος 21, 12) Βασιλαντονόπουλος 23
Όπως βλέπουμε παραπάνω η ΑΕΚ στην Γ’ εθνική ξεκίνησε με 22 παίχτες κάτω των 24 χρόνων. Την επόμενη χρονιά από αυτούς συνέχισαν οι 6… και φέτος έμειναν μόνο οι 3 από τους οποίους ο Γροντής ναι μεν παρέμεινε στο ρόστερ, αλλά με αυτά που μας έχει δείξει τα προηγούμενα 2 έτη, δεν είναι για να τον υπολογίζεις…
Προφανώς και δεν περίμενε κανείς να φτάσει η ΑΕΚ της Γ εθνικής -με τους ίδιους ποδοσφαιριστές που ξεκίνησε να αγωνίζεται στα μπουρτζοβλαχοχώρια- στην Super League όμως το ερώτημα είναι ένα. Από όλα αυτά τα παιδιά που πήρανε ευκαιρίες ως ταλαντούχα και πολλά υποσχόμενα παίζοντας κατά μ.ο σε κερκίδα πάνω από 10.000 κόσμο, με αντιπάλους που μερικούς από αυτούς τους έχουμε παίξει και εμείς με την παρέα μας σε κάποιο 5Χ5, MONO ΤΡΕΙΣ μπορούσαν να φτάσουν να παίξουν σε αυτό το άθλιο επίπεδο που βρίσκεται το ελληνικό μας πρωτάθλημα σήμερα; Γι’ αυτό ποιος ευθύνεται πάλι; To κυλικείο στα Σπάτα…;
Υπάρχουν αυτοί που λένε πως η ομάδα με τον Δέλλα έπαιζε ορθολογικό ποδόσφαιρο. Με το μπάτζετ που είχε δηλαδή στη Β και στη Γ κατηγορία (σε σύγκριση με τις υπόλοιπες ομάδες) έπρεπε να περιμένουμε κάτι λιγότερο;
Yπάρχουν αυτοί που λένε πως ο Δέλλας ήταν ένα δικό μας παιδί. Ε και; Και ο Κωστένογλου δικό μας παιδί δεν ήταν;
Υπάρχουν και αυτοί που λένε ότι πλήρωσε το ρίσκο του με τον Ολυμπιακό. 1) Γι’ αυτό λέγεται ρίσκο, 2) Με τον Ολυμπιακό στο Καραϊσκάκη, το σκορ στο 1-0 και την διαιτησία να σε παίζει 25-75 δεν παίρνεις ρίσκα φίλε μου.
Κλείνοντας:
Ο Δέλλας εμένα ποτέ δεν με γέμισε σαν τεχνικός. Έχω ξαναγράψει πως θα γίνει πολύ καλός προπονητής και σίγουρα θα βγει και στο εξωτερικό, όμως πρώτα θα έπρεπε να αναλάβει άλλες ομάδες για να ψηθεί και να κερδίσει εμπειρίες. Δεν τον έκραξα όμως ποτέ, για το καλό και την ηρεμία της ομάδας μου. Επειδή είμαι σχεδόν σίγουρος πως ο Μπάγεβιτς και ο Μιλοβάνοβιτς πολλές φορές δεν του κάνανε τα χατίρια, όπως είμαι και απόλυτα βέβαιος πως ούτε αυτός τους τα έκανε από ένα σημείο και μετά, στη θέση του από καθαρό εγωισμό και μόνο θα είχα παραιτηθεί νωρίτερα. Ο Τράϊ εμένα όμως ΠΟΤΕ δεν μου έδωσε την εντύπωση πως θέλει να φύγει. Και ας είχε αποτυχίες και ας έχασε τα αποδυτήρια κάποια περίοδο με τα πιτσιρίκια στη Γ΄εθνική και ας τον είχανε κατά καιρούς οι διοικητικοί στη φάπα. Αντιθέτως, ήθελε να κάτσει εκεί με οποιοδήποτε κόστος και ας ερχόταν σε κόντρες με τον Ντούσαν και ας διαφωνούσε με τον Μίλος και ας είχε χάσει την εμπιστοσύνη του ”Τίγλη”. Αυτό κατά την γνώμη μου, ήταν και το μεγαλύτερο λάθος του.
Έβαλε το εγώ του, πάνω από την ομάδα.
Σε δήλωση που έκανε κατά την παραίτηση του είπε χαρακτηριστικά:
”Ναι, συνυπεύθυνος είμαι, όχι όμως Ένοχος”.
Κι όμως φίλε μου, είσαι κάτι ενδιάμεσο… Συνένοχος!