Είτε βρίσκεσαι στην Αθήνα είτε στο Λονδίνο, αν κατάφερες να βρεις εισιτήριο για την παράσταση «Άμλετ» του Ουίλιαμ Σαίξπηρ που ανεβάζει το Εθνικό Θέατρο του Λονδίνου (National Theatre) σε σκηνοθεσία Λίντσει Τέρνερ (Lindsey Turner) και με πρωταγωνιστή τον Μπένεντικτ Καμπερμπατς, ήσουν από τους λίγους τυχερούς. Μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα τα εισιτήρια για τις παραστάσεις τόσο στο Barbican Theatre του Λονδίνου όσο και για την ταυτόχρονη αναμετάδοση από το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών , έγιναν καπνός.
Ο βασικός λόγος ; Υποψιάζομαι ότι είναι η παρουσία στον πρωταγωνιστικό ρόλο του Άμλετ του Μπένεντικτ Κάμπερμπατς. Ο ηθοποιός ,που έγινε γνωστός στο ευρύ κοινό από τον ρόλο του στη σειρά του BBC «Σέρλοκ», έχει καταφέρει να συσπειρώσει γύρω από το πρόσωπο του φανατικό κοινό (γυναικείο και αντρικό) αλλά και τους κριτικούς που του πλέκουν το εγκώμιο. Και όχι τυχαία. Προέρχεται από οικογένεια ηθοποιών και έχει μάστερ στην υποκριτική. Όχι και άσχημα.
Ομολογώ ότι, αφού κατάφερα να βρω το πολυπόθητο εισιτήριο (μάλιστα το Μέγαρο Μουσικής λόγω της αυξημένης ζήτησης πρόσθεσε δυο επιπλέον παραστάσεις) δεν απογοητεύτηκα διόλου.
Οι Άγγλοι ξέρουν να δημιουργούν εντυπωσιακές θεατρικές παραγωγές. Ο εθνικός τους θεατρικός συγγραφέας Ουίλιαμ Σαίξπηρ συμπληρώνει φέτος 400 χρόνια από το θάνατο του, το 1616, και οι Βρετανοί αποφασίζουν να μας τονίσουν ότι τα λόγια του δημιουργού είναι αναλλοίωτα μέσα στα χρόνο όσο και αν αλλάζουν εξωτερικά στολίδια. Είναι το «είναι» και όχι το «φαίνεσθαι». Άλλωστε αυτή δεν είναι και η ουσία του έργου; Πιστοί πάντα στο πρωτότυπο κείμενο μπλέκουν ειδικά εφέ, ηλεκτρική μουσική με άτοπα και άχρονα αλλά ταυτόχρονα διαχρονικά κοστούμια, τατουάζ και διαφορετικές βρετανικές προφορές και παραδίδουν ένα κομψοτέχνημα με νέα πνοή σε ένα ήδη πολυανεβασμένο έργο.
Ο Μπένεντικτ Κάμπερμπατς στο ρόλο του πρίγκιπα της Δανίας Άμλετ ήταν καθηλωτικός –σχεδόν 3ώρες και 30λεπτά παράστασης δεν κατάλαβες πότε πέρασαν- και απόλυτα συναρπαστικός. Ο ελισαβετιανός λόγος παρά την ιδιομορφία του έρρεε φυσικά από το στόμα του ηθοποιού ο οποίος κυριολεκτικά σε συνέπαιρνε από την πρώτη σκηνή που εμφανίστηκε μέχρι και την τελευταία. Ο Οράτιος (Λέο Μπιλ) ήταν ολίγον χίπστερ και η Οφηλία (Σιάν Μπρούκ) λίγο «χαμένο αερικό». Προσεγμένες ερμηνείες έδωσαν η Γερτρούδη (Αναστάσια Χιλ), ο Κλαύδιος (Σιαραν Χιντς) και ο με-βρετανικό-χιούμορ Πολώνιος (Τζιμ Νόρτον.
Ήταν η ταχύτερη σε πωλήσεις παράσταση του Εθνικού Θεάτρου του Λονδίνου. Ο Μπένεντικτ Κάμπερμπατς ως Άμλετ ήταν η πιο πολυσυζητημένη θεατρική ερμηνεία. Ο «Άμλετ» είναι μια εξαιρετική θεατρική παράσταση.
“We know what we are, but know not what we may be” Hamlet, Act IV, Scene V