Ένας άνθρωπος που είχε καιρό να δει τον κύριο Κ., τον χαιρέτησε λέγοντας: «Δεν αλλάξατε καθόλου». «Αχ!» έκανε ο κύριος Κ. και χλώμιασε.
Ο κύριος Κ. περίμενε κάτι, πρώτα μια μέρα, έπειτα μία βδομάδα, έπειτα έναν μήνα. Στο τέλος είπε: «Καλά περίμενα έναν ολόκληρο μήνα, όμως αυτή τη μέρα κι αυτή τη βδομάδα δεν την αντέχω».
Ένας κουτός μαθητής έπιασε κάποτε τον κύριο Κ., τον στοχαστή, και του είπε: «Στην Αμερική υπάρχει ένα μοσχάρι με πέντε κεφάλια. Τι έχεις να πεις γι’ αυτό;» Ο κύριος Κ. είπε: «Δεν έχω να πω τίποτα». Ο κουτός μαθητής ευχαριστήθηκε τότε και είπε: «Αν ήσουν πιο σοφός, θα είχες να πεις πολλά». Ο ανόητος περιμένει πολλά. Ο σκεπτόμενος λέει λίγα.
Καλό δεν είναι ότι οι άνθρωποι διαφέρουν, αλλά ότι μοιάζουν. Μεταξύ των ομοίων υπάρχει η συμπάθεια. Μεταξύ των διαφορετικών, η πλήξη.
«Με τα ασχολείσθε;» ρώτησαν τον κύριο Κ. Και ο κύριος Κ. απάντησε: «Είμαι πολύ απασχολημένος: προετοιμάζω το επόμενο λάθος μου».
Ο οικοδεσπότης του κυρίου Κ. είχε έναν σκύλο. Μια μέρα, ο σκύλος γύρισε με την ουρά στα σκέλια, κι όλα έδειχναν πως ένιωθε ένοχος. «Κάτι σκάρωσε. Μιλήστε του αμέσως, αυστηρά και λυπημένα», συμβούλεψε ο κύριος Κ. «Μα δεν ξέρω τι σκάρωσε,» διαμαρτυρήθηκε ο οικοδεσπότης. «Ο σκύλος δεν το καταλαβαίνει», είπε βιαστικά ο κύριος Κ. «Δείξτε αμέσως την ενόχληση και την αποδοκιμασία σας, ειδάλλως θα τραυματίσετε το αίσθημα της δικαιοσύνης του».
Ρώτησε κάποιος τον κύριο Κ. αν υπάρχει Θεός, και ο κύριος Κ. είπε: «Σου συνιστώ να στοχαστείς αν η απάντηση στο ερώτημα αυτό θα σε κάνει ν’ αλλάξεις συμπεριφορά. Αν δεν πρόκειται ν’ αλλάξεις, τότε το ερώτημα δεν έχει νόημα. Αν πάλι πρόκειται ν’ αλλάξεις, τότε μόνο σε ένα μπορώ να σου φανώ χρήσιμος: να σου πω ότι έχεις ήδη αποφασίσει πως χρειάζεσαι ένα Θεό».
Ο Κύριος Κ. είδε μια ηθοποιό που περνούσε και είπε: «Όμορφη που είναι!» «Επειδή είναι όμορφη γνώρισε τόση επιτυχία τελευταία», είπε ο συνοδός του. Ο κύριος Κ. εκνευρίστηκε και είπε: «Όχι, γνώρισε επιτυχία, γι’ αυτό είναι τόσο όμορφη».
Ο κύριος Κ. προτιμούσε την πόλη Β από την πόλη Α. «Στην πόλη Α» έλεγε, «μ’ αγαπούν στην πόλη Β, όμως, μου φέρονται φιλικά. Στην πόλη Α ήθελαν να μου φανούν χρήσιμοι, στην πόλη Β όμως με χρειάζονταν. Στην πόλη Α μου έκαναν τραπέζια, όμως στην πόλη Β με καλούσαν στην κουζίνα».
Ο Μπέρτολτ Μπρεχτ ξεκίνησε να γράφει τις «Ιστορίες του κυρίου Κόυνερ» το 1927. Βαθιά επηρεασμένος από την κομμουνιστική θεωρία, ο Μπρεχτ αποτυπώνει την αλλοτρίωση και την αποξένωση του ανθρώπου, φαινόμενο που φαίνεται να παραμένει στάσιμο. Με συμπαράσταση προς τους αδύναμους, και την αποτύπωση της εκφοβιστικής και υλιστικής πραγματικότητα, δημιουργεί τέρψη στον αναγνώστη, αφού πρώτα τον έχει εκπλήξει με το πόσο φυσιολογικές και αυτονόητες θεωρεί παράλογες καταστάσεις μέσα στην καθημερινότητά του. Οι μικρές αυτές ιστορίες του κυρίου Κόυνερ, αποτυπώνουν περιεκτικά και στοχευμένα την κοινωνική κριτική του Μπρεχτ, αλλά και την ηθική του διδαχή. Οι ιστορίες του κυρίου Κόυνερ θα σε κάνουν να σκεφτείς τα πράγματα διαφορετικά…