Οι σχέσεις και οι σκέψεις.

Γιατί μπαίνουμε σχέσεις, όσοι μπαίνουμε; Ποιά είναι η αιτία; Ποιός είναι ο λόγος που μας ωθεί προς τα εκεί; Ανασφάλειες;

Και πότε μια σχέση είναι αρκετή για σένα; Το μεγάλυτερο ερώτημα που θα παραμένει αναπάντητο στον αιώνα τον άπαντα. Μια υποκειμενική, συμβιβαστική απάντηση ασφαλείας, είναι ότι μια σχέση για να είναι αρκετή, πρέπει το έτερον ήμισυ να σου δίνει και να σου δείχνει αυτά που σου λείπουν. Κοινοτυπία…

Μεγάλη υπόθεση αυτό το “σου”. Η σχέση ολόκληρη βασίζεται στο “σου”. Αν αντί για “σου”, υπάρχει “μου”, τότε μυρίζει μπαρούτι.

Οι άνθρωποι είναι εγωιστές. Κάποιοι πολύ, κάποιοι λίγο κάποιοι ελάχιστα. Όμως, ο εγωισμός σκοτώνει τον έρωτα… Και η αγάπη σκοτώνει τον έρωτα.

Πώς να καταφέρει ο έρωτας να επιβιώσει; Θεωρίες θεωριών έχουν γραφτεί για το συγκεκριμένο θέμα, που απασχολεί κάθε άνθρωπο στη γη. Καμία από αυτές δεν αρκεί. Ο έρωτας βρίσκεται στο “σου”, αυτή είναι η αλήθεια.

Οι άνθρωποι κάνουν μονογαμικές σχέσεις γιατί διαλέγουν ένα “μισό”. Το ξεχωρίζουν από το πλήθος. Τί είναι αυτό που βλέπουν στο συγκεκριμένο “μισό” και το θέλουν δίπλα τους;

Ιδιοτροπίες, χαρακτηριστικά, αδυναμίες, χαμόγελα, άλλες όψεις του εαυτού κ.ο.κ. Μπορεί οτιδήποτε να μας τραβά πρός κάποιο “μισό”. ‘Ο,τι και να είναι όμως, είναι αυτό το μυστικό που κρατάει τα δύο “μισά”, ενωμένα.

Το θέμα είναι ότι για να έχουμε μια σχέση όπως τη θέλουμε, θα πρέπει να δίνουμε και να παίρνουμε τα ίδια.

O Αρχιμήδης έδωσε καταπληκτικά έναν ορισμό, που ταιριάζει και στη θεωρία των σχέσεων: “Κάθε σώμα βυθισμένο σε ρευστό, δέχεται άνωση, ίση με το βάρος του ρευστού που εκτοπίζει”. Κάνω και γω στο μυαλό μου τους εξής παραλληλισμούς: όπου σώμα=”μισό”, όπου ρευστό=ό,τι επενδύουμε στη σχέση, όπου άνωση=έρωτας.

Δηλαδή, “Κάθε “μισό”,  βυθισμένο σε αυτά που δίνουν (και οι δύο) στη σχέση, δέχεται έρωτα, ίσο με το βάρος εκείνων που επένδυσε στη σχέση”.

Δεν πρέπει ποτέ να σταματήσουμε να δείχνουμε στο “μισό” που έχουμε δίπλα μας, πόσο πολύ μας ελκύει, τι είναι αυτό που το κάνει να ξεχωρίζει από το πλήθος των “μισών”. Τί είναι αυτό που το κάνει σημαντικό για σένα;

Ο έρωτας είναι θαυμασμός, δείξτε τον, διατηρείστε τον.

Δεδομένο; Τί πάει να πεί δεδομένο; Τίποτα απολύτως δεν είναι δεδομένο (πέρα από τον ίδιο μας τον εαυτό, και όχι πάντα). Το να θεωρείς το δικό σου “μισό”, δεδομένο δεν είναι σωστό. Εκείνη τη στιγμή προκαλείς το αντίθετο από αυτό που πιστεύεις.

Ξέρω τι θα μου φέρεις ως αντίλογο. “Η ασφάλεια που μπορεί να μας προσφέρει κάποιος, είναι μεγάλη υπόθεση”. Και ρωτώ. Τι είδους ασφάλεια θέλεις να έχεις στη ζωή σου; Ασφάλεια “ερωτευμένη” ή ασφάλεια σαν κάποιο μεταμφιεσμένο “φόβο μοναξιάς;”

Κάθε “σου” να εκτιμάει, να θαυμάζει , να δείχνει.

Ο εγωισμός σκοτώνει (και) τα “σου”.

Να φοβάσαι όταν πονάς, να φοβάσαι όταν πατάς σε γυαλί, να φοβάσαι όταν είσαι ερωτευμένος και το θάβεις μέσα σου.

Μην ξεχνάς τη δύναμη της στιγμής, έχει τη ιδιότητα να μεταμορφώνει.