Η ιστορία πίσω από το Satisfaction, ένα από τα διασημότερα κομμάτια μιας από τις διασημότερες μπάντες όλων των εποχών!
I can’t get no satisfaction
I can’t get no girl with action
‘Cause I try and I try and I try and I try
I can’t get no, I can’t get no.
Τον Μάιο του 1965, σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου στην Φλόριντα, ο Keith Richards θα ξυπνήσει στα μισά της νύχτας, σιγοτραγουδώντας επίμονα μία μελωδία. Χωρίς πολλή σκέψη, θα αρπάξει την ακουστική του κιθάρα και ένα μαγνητοφωνάκι και θα ηχογραφήσει το riff του Satisfaction.
Κατά την διάρκεια της ηχογράφησης, ψέλλιζε μόνο μία φράση το «I can’t get no satisfaction» μέχρι που αποκοιμήθηκε πάλι…
« […] στην κασέτα μπορείς να με ακούσεις να ρίχνω την πένα. Στο υπόλοιπο της ηχογράφησης, είμαι απλά εγώ που ροχαλίζω».- Keith Richards
Την επόμενη μέρα, ο Keith θα παίξει το riff στον τραγουδιστή της μπάντας, Mick Jagger. Ο δεύτερος θα γράψει τους στίχους του κομματιού μέσα σε μόλις δέκα λεπτά. Διατηρώντας το «I can’t get no satisfaction» ως κεντρικό μοτίβο και επηρεασμένος από το «I Can’t Be Satisfied» του Muddy Waters, θα προσδώσει μία αναρχική χροιά στο κομμάτι. «Ήταν η άποψη μου για τον κόσμο, η απογοήτευση μου για τα πάντα, μία εφηβική επιθετικότητα. Ήταν για την Αμερική και το σύνδρομο της διαφήμισης που έχει […] » -Mick Jagger
Ο Keith, ωστόσο, δεν πίστευε εξ’ αρχής στην έμπνευσή του« […] ήταν απλά ένας πρόχειρος τίτλος… ποτέ δεν σκέφτηκα ότι ήταν κάτι αρκετά εμπορικό ώστε να γίνει επιτυχία» αναφέρει σε συνέντευξη του. Σε αντίθεση με τον Keith, ο Mick Jagger είχε περισσότερες βλέψεις για την πορεία του τραγουδιού. «Πιστεύω ότι ο Keith πίστευε ότι ήταν πολύ κοινό. Δεν πιστεύω ότι το άκουσε προσεκτικά. Είχε στενή επαφή με το κομμάτι και πίστευε ότι ήταν απλώς ένα ανόητο riff» λέει ο ίδιος.
Μόλις τρεις μέρες αργότερα, στις 10 Μάιου, ενόψει της περιοδείας τους στην Αμερική, θα ηχογραφήσουν την πρώτη εκτέλεση του κομματιού στο στούντιο Chess Records. Η αρχική του εκδοχή είχε περισσότερο country επιρροές. Όμως το κομμάτι θα πάρει την τελική του μορφή, μόνο δύο μέρες αργότερα, με την προσθήκη του πεταλιού Gibson Maestro Fuzz-Tone. Στις 12 Μάιου, στο στούντιο RCA στο Λος Άντζελες, γεννήθηκε ένα από τα κλασικότερα ροκ κομμάτια όλων των εποχών.
Το οποίο και κυκλοφόρησε στις 6 Ιουνίου του 1965 στην Αμερική, αρχικά σε mono. Μέσα σε ένα μήνα κατάφερε να εκτοξευτεί στην θέση #1 των αμερικανικών charts, ενώ παρέμεινε στο Billboard Hot 100 για 14 βδομάδες. Στην Βρετανία, η Decca Records, δεν κυκλοφόρησε αμέσως το κομμάτι, καθώς βρισκόταν υπό την προετοιμασία ενός live άλμπουμ της μπάντας. Έτσι, το Satisfaction κυκλοφόρησε εκεί στα τέλη Αυγούστου του ίδιου έτους.
Το Satisfaction είναι ίσως το πιο επιτυχημένο τραγούδι των Rolling Stones. Γνωστό ακόμα και στους μη λάτρεις του είδους, ανέβασε την μπάντα απευθείας στην κορυφή. Το τραγούδι έχει γίνει cover από πληθώρα καλλιτεχνών, με ενδεικτικά ονόματα τους: Otis Redding,Vanilla Ice, DEVO, The Wild Ones, Quincy Jones and His Orchestra, The Invictas, The Surfaris, Aretha Franklin, Billy Strange, Sandy Nelson, Gary McFarland, Frankie Ruiz, The Newbeats, ενώ η λίστα περιλαμβάνει ακόμα και την Brittney Spears.
Βρέθηκε στο #1 στα charts των Η.Π.Α, Βρετανίας, Γερμανίας και Ολλανδίας, ενώ μόλις στην θέση #3 στην Γαλλία. Βρίσκεται πάντα στο setlist της μπάντας, και προκαλεί αναμφίβολα υστερία στην αρένα των live.
