Ο “Γυάλινος Κόσμος” είναι η πρώτη επιτυχημένη παράσταση του διάσημου θεατρικού συγγραφέα Τένεσι Γουίλιαμς, και φέτος ανεβαίνει στο θέατρο Εμπορικόν στου Ψυρρή!
Οι εντυπώσεις μας
Μέσα στον ”Γυάλινο κόσμο” τα όνειρα είναι τόσο εύθραυστα που μια στιγμή μόνο αρκεί για να τα διαλύσει. Μια παράσταση που ακροβατεί ανάμεσα στον ρεαλισμό και στην φαντασία, στην αλήθεια και στο όνειρο, στην πραγματικότητα και στην ψευδαίσθηση. Το σκηνικό της παράστασης μας μεταφέρει στον μεταφυσικό κόσμο των ονείρων, αφού τα έπιπλα αποτελούν κουτιά από ”fragile” υλικά. Η συνοχή δεν έχει καμία απολύτως σημασία, όπως άλλωστε μας λέει ο αφηγητής-πρωταγωνιστής (Δημήτρης Καταλειφός), αφού η μνήμη είναι συγκεχυμένες, σκόρπιες αναμνήσεις. Και στις αναμνήσεις του ήρωα μας μονοπωλεί το οικογενειακό του περιβάλλον.
Η ασθενική αδελφή του, Λώρα (Στέλλα Βογιατζάκη), η υπερπροστατευτική μητέρα του (Θέμις Μπαζάκα) και η φιγούρα του πατέρα που έχει εγκαταλείψει την οικογένεια. Οι ηθοποιοί ενσαρκώνουν με απόλυτη τις ιδιόμορφες αυτές προσωπικότητες. Η Στέλλα Βογιατζάκη μας προκαλεί να αισθανθούμε οίκτο για την Λώρα, αφού πρόκειται για ένα άτομο μοναχικό,αντικοινωνικό και με κινητικά προβλήματα, που επιλέγει να δραπετεύσει από την πραγματικότητα στον δικό της γυάλινο κόσμο. Εξέχουσα σημασία για εκείνη έχει η συλλογή από τα μικρά γυάλινα ζωάκια της. Πιο ξεχωριστό από όλα, μάλιστα, είναι ο γυάλινος μονόκερος, ένα ον φανταστικό και ξεχωριστό από όλα τα άλλα, με το οποίο η ηρωίδα φαίνεται να ταυτίζεται. Η ηθοποιός πετυχαίνει με μοναδικό τρόπο να εκπέμψει την ψυχρότητα και αμηχανία της Λώρα, κάνοντας έτσι απόλυτα σαφή την ψυχοσύνθεσή της. Η Θέμις Μπαζάκα στο ρόλο της μητέρας, μας δείχνει πόσο καταστροφική μπορεί να γίνει η υπερβολική προστασία προς τα παιδιά της, καθώς και η υπερβολική προσκόλληση στο παρελθόν. Αρνείται να συμβιβαστεί με την πραγματικότητα, καταφεύγοντας πάντα σε αναμνήσεις του παρελθόντος. Αναπολεί τις στιγμές που ήταν χαρούμενη και ευτυχισμένη, κατ΄αντιδιαστολή με το παρόν της, το οποίο φαίνεται πως δεν την ικανοποιεί.
Μόνη της έγνοια, λοιπόν, είναι τα παιδιά της και η πρόνοια για το μέλλον τους. Ένα μέλλον που, όπως φαίνεται, εκείνα δεν είναι διατεθειμένα να ακολουθήσουν. Την πιο τραγική φιγούρα του έργου αποτελεί ο Τομ, ο οποίος αφηγείται τις οικογενειακές του αναμνήσεις μέσα από ένα παιχνίδι χρόνου ανάμεσα στο παρόν και το μέλλον. Ο Δημήτρης Καταλειφός αποδεικνύει το ερμηνευτικό του μεγαλείο, καταφέρνοντας άριστα να συμμορφωθεί στην αλλαγή χαρακτήρα (νεότερος – ώριμος Τομ). Ο νεότερος Τομ ζει σε μια μίζερη καθημερινότητα, η οποία τον έχει οδηγήσει στο να καταφεύγει στις ιστορίες και περιπέτειες του σινεμά, αλλά και στο ποτό, προκειμένου να βγει από την ανία του. Ακολουθεί τα χνάρια του πατέρα του, γεγονός το οποίο θλίβει την μητέρα του, οδηγώντας τα δύο άτομα πολύ συχνά σε προστριβές. Ο νεαρός Τομ είναι θλιμένος αλλά και οργισμένος. Ο ώριμος Τομ, δεν έχει καταφέρει να ξεφύγει από την μελαγχολία του, όμως η οργή που πρότερα τον κατέβαλε, φαίνεται να έχει μετατραπεί σε τύψεις. Τα πρόσωπα της οικογένειας συνθέτουν το παζλ των αναμνήσεων του Τομ, μαζί και με ένα παλιό του φίλο, τον Τζιμ (Κωνσταντίνος Γώγουλος).
Όπως αναφέρει και ο ίδιος στην αρχή του έργου, ο Τζιμ είναι το μοναδικό άτομο στη ιστορία μας που δεν ξεφεύγει από τα όρια της πραγματικότητας. Έχει όνειρα και φιλοδοξίες, αναπολεί ένα άλλοτε ένδοξο παρελθόν, προσπαθώντας να βελτιώσει τις υφιστάμενες καταστάσεις και όχι δραπετεύοντας στον κόσμο του ονείρου. Ο Κωστανίνος Γώγουλος μας παρουσιάζει πολύ επιτυχημένα τον μέσο αστό Αμερικάνο της δεκαετίας του ’30, θυμίζοντας μάλιστα ήρωα από ταινίες της εποχής εκείνης. Ο απόλυτος αυτός ρεαλισμός που τον διακατέχει, γειώνει τις προσδοκίες των υπολοίπων ηρώων και καταστρέφει τα όνειρά τους, όπως καταστρέφεται ο γυάλινος μονόκερος της Λώρα μέσα σε μια στιγμή.
Μια παράσταση, η οποία με λιτό τρόπο και χωρίς περιττές υπερβολές, παρουσιάζει στιγμές από την ζωή του αφηγητή-πρωταγωνιστή Τομ. Η λιτότητα αυτή δίνει ακόμα μεγαλύτερη ένταση στις ξεχωριστές ερμηνείες των ηθοποιών. Οι μικρές καθημερινές στιγμές μιας οικογένειας, που ο καθένας θα μπορούσε να ταυτιστεί, σε συνάρτηση με τις υποκριτικές ικανότητες των ηθοποιών, κάνουν τον θεατή να δραπετεύσει και εκείνος από την παρόντα, υπαρκτό κόσμο, και να ταξιδέψει στον ”Γυάλινο κόσμο” του Τέννεσι Ουίλιαμς.
Μαρία Τσιμάρα
Ένα αυτοβιογραφικό έργο του Τέννεσι Γουίλιαμς, που δεν μπορεί παρά να συγκινήσει το θεατή και να τον ωθήσει σε εσωτερικές αναζητήσεις στα βάθη του εαυτού. Ο «γυάλινος κόσμος» στον οποίο αναφέρεται ο δημιουργός, αποτελεί ένα κομμάτι του καθενός από εμάς. Την προσωπική πραγματικότητα που δημιουργούμε προκειμένου να ξεφεύγουμε για λίγο από την πίεση της ζωής και της κοινωνίας στην οποία ζούμε. Ένας κόσμος τόσο προσωπικός και τόσο εύθραυστος. Γυάλινος, διάφανος και πολύτιμος. Ένας κόσμος που μπορεί να καταστραφεί εύκολα, μα η επαναδημιουργία του, αδύνατη. Ο γυάλινος κόσμος μας, η δική μας πραγματικότητα, έχει δύο πρόσωπα. Μπορεί να μας βοηθήσει καθοριστικά προσφέροντας μας ισορροπία με τον έξω κόσμο, αλλά αν εγκλωβιστεί κανείς σε αυτόν, όπως η Λώρα, αν κοιτάξει το είδωλό του στο γυαλί του, θα το δεί παραμορφωμένο, διαστρεβλωμένο.
Στο έργο, τα δύο παιδιά της οικογένειας, στρέφονται στην τέχνη και πάνω της στηρίζουν τους δικούς τους κόσμους. Ο Τομ, στη ποίηση και το σινεμά, βρίσκει όλα όσα λείπουν από τη ζωή του και καταδικάζεται να ζει αυτά που ονειρεύεται, μονάχα ως θεατής. Δεσμευμένος από μια οικογένεια που βασίζεται πάνω του, τσαλαπατά τα όνειρα του μεταποιώντας τα σε ποιήματα, κρυφά την ώρα της δουλείας την οποία μισεί. Η Λώρα, μία κοπέλα ντροπαλή και εσωστρεφής, ψυχικά καταρρακωμένη εξαιτίας της αναπηρίας της, κλείνεται στο σπίτι. Τα μόνα πράγματα που της δίνουν χαρά, ο δικός της κόσμος, είναι εκείνος που κρύβει σε ένα ξύλινο κουτί. Μια συλλογή από κρυστάλλινα μικρά ζωάκια, είναι η μόνη της ευχαρίστηση και οι μόνοι της φίλοι. Ο Τομ, έχει αντιληφθεί ότι ο μόνος τρόπος να βρεί τον εαυτό του και τη ζωή που ζητά, είναι να εγκαταλείψει την οικογένειά του. Τα καταφέρνει, και έρχεται ξανά κοντά τους μόνο μέσα από τις αναμνήσεις του. Από την άλλη πλευρά, η Λώρα θα μείνει για πάντα εγκλωβισμένη στον δικό της «γυάλινο κόσμο».
Εβελίνα Τσέλιου
Το πιο διάσημο έργο του συγγραφέα που στιγμάτισε την αμερικανική θεατρική ιστορία του 20ου αιώνα, του Τennessee Williams, ανεβαίνει αυτή τη φορά στο θέατρο Εμπορικόν. Υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες της Ελένης Σκότη, τους ρόλους ερμηνεύουν : ο Δημήτρης Καταλειφός, η Θέμις Μπαζάκα, η Στέλλα Βογιατζάκη και ο Κωνσταντίνος Γώγουλος. Πρόκειται για ένα έργο διαχρονικό, αφού εστιάζει στις οικογενειακές σχέσεις και ειδικότερα στο πως αυτές διαμορφώνονται ύστερα από την εγκατάλειψη της οικογένειας από τον πατέρα. Ένας γιος καταπιεσμένος, που σηκώνει το βάρος μιας ανασφαλούς μάνας και μιας ανάπηρης αδελφής, οι οποίες στηρίζονται αποκλειστικά σε αυτόν προκειμένου να επιβιώσουν, ενώ παράλληλα παλεύει να κρύψει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που τον κάνουν ίδιο με τον πατέρα του. Ένα έργο αληθινό, που στην συγκεκριμένη παράσταση, αντίθετα με το πρωτότυπο, έρχεται ο γιος ως αφηγητής να μας το ξετυλίξει ως κομμάτι των αναμνήσεων του. Ακριβώς αυτό είναι που καθιστά την συγκεκριμένη παράσταση ιδιαίτερα αξιόλογη, αφού ναι μεν πρόκειται για ένα κλασσικό έργο που όλοι οι θεατρόφιλοι επιβάλλεται να έχουν δει, αλλά ειδικά η συγκεκριμένη διασκευή του έργου κάθε άλλο παρά ανικανοποίητο σε αφήνει.
Δήμητρα Τσώλη
Πληροφορίες
Πού: Θέατρο Εμπορικόν, Σαρρή 11, Ψυρρή
Ημερομηνία: Από 10 Φεβρουαρίου 2015
Ημέρες & Ώρες Παραστάσεων:
Τετάρτη, Κυριακή 20:00
Πέμπτη, Παρασκευή 21:00
Σάββατο 18:00, 21:15
Τιμη : € 20 ( Σάβ., Κυρ.), € 17 (Τετ.-Παρ.), € 15 (λαϊκή).
Εισιτήρια: http://www.ticket365.gr/parastaseis/item/45-o-gyalinos-kosmos