Μερικές εναλλακτικές προτάσεις για εσάς που αγαπάτε τα sitcoms και δεν ξέρετε ποια άλλα να δείτε, πέρα από αυτά που είναι ήδη πολύ γνωστά.
Αν είσαι σαν και μένα και λατρεύεις τα sitcoms (situation comedies), τότε πιθανότατα κάποια στιγμή θα ξεμείνεις, αν δεν το έχεις ήδη πάθει. Θα έρθει η στιγμή που θα έχεις δει όλα τα επεισόδια μίας-δύο-τριών αγαπημένων κωμικών σειρών και θα σου έχουν μείνει μόνο κανένα Vikings ή Black Sails στην καλύτερη, για να βγάλεις τον χειμώνα (ή όποια άλλη εποχή θες).
Είσαι απελπισμένος/η. Είσαι ικανός να δεις οτιδήποτε, αρκεί να είναι ανάλαφρη κωμωδιούλα που να μπορείς να απολαύσεις με λίγο μαμ αργά το βράδυ έχοντας γυρίσει σπίτι όντας ένας κινούμενος σωρός εξουθένωσης.
Δεν λέω, αξιοπρεπέστατο το Hannibal, βλέποντάς το όμως για κάποιο λόγο δεν κατεβαίνει η μπουκιά γεμιστά που έμεινε από το μεσημέρι. Θα έβλεπες ταινία, αλλά είσαι bonding type. Οπότε δεν σου μένουν και πολλά, παρά να επιχειρήσεις να βγεις στον άγριο κόσμο εκεί έξω για κυνήγι σειρών. Δεν μπορεί, κάτι αξιόλογο θα έχει απομείνει. Και επειδή σας αγαπάω (μερικές φορές) μάζεψα εδώ λίγα πράγματι αξιόλογα κατά τη γνώμη μου sitcom, για τις δύσκολες στιγμές που θες απλά να αράξεις με το BFF στον καναπέ και να σαπίσετε σαν να μην (θέλετε να) υπάρχει αύριο.
Και επειδή είμαι και ειλικρινής (συνήθως), παραθέτω ορισμένα υποκειμενικότατα σχόλια αναφορικά με τα αρνητικά και τα θετικά της κάθε σειράς. (Ναι, τα αρνητικά τα έβαλα πρώτα. Don’t judge). Δεν μιλάμε πια για ιδιαίτερα δημοφιλείς σειρές, οπότε δείτε το σαν ετικέτα “Proceed-With-Caution”.
Α, και μην ακούσω γκρίνιες και δω σηκωμένα φρύδια με το γεγονός ότι κάποιες από τις παρακάτω έχουν ακυρωθεί. Σου τελείωσαν οι σειρές λέμε. Σε αυτό το στάδιο παίρνεις ότι σου δίνουν
Raising Hope (2010-2014)
Οι νεαρός Jimmy μένει με τους γονείς και την προγιαγιά του σε ένα φτωχικό σπίτι μην έχοντας ιδιαίτερες φιλοδοξίες. Μετά από ένα one night stand μαθαίνει ότι η κοπέλα με την οποία κοιμήθηκε είναι περιβόητη κατά συρροήν δολοφόνος, που έχει εμμονή με το να σκοτώνει τους εραστές της, και οι δικοί του την καταδίδουν.
Πριν την εκτελέσουν στην ηλεκτρική καρέκλα, αυτή φέρνει στον κόσμο την κόρη τους, και ο Jimmy ξαφνικά καλείται να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες του να είσαι εργένης γονιός. Παράλληλα, οι γονείς του, που τον έκαναν σε εφηβική ηλικία, δεν έχουν ιδιαίτερα χρήσιμες συμβουλές να του δώσουν, η προγιαγιά του πάσχει από γεροντική άνοια και τους αναστατώνει συνεχώς και, δυστυχώς για αυτόν, η κοπέλα που δουλεύει στο τοπικό μίνι μάρκετ είναι σε σχέση.
Προσπαθεί, λοιπόν, να μεγαλώσει την κόρη του μέσα σε αυτό το χάος που είναι η ζωή του, να της εξασφαλίσει ένα μέλλον καλύτερο από το δικό του και να τραβήξει την προσοχή της Sabrina, η οποία τον υποστηρίζει στις προσπάθειές του να είναι καλός γονιός.
Αρνητικά: Οι σκηνές με τις περιπέτειες της προγιαγιάς του Jimmy καταντούν λίγο κουραστικές όσο βλέπει κανείς τη σειρά. Ακόμα, όπως φαίνεται και από τα παραπάνω, η πλοκή έχει ορισμένα στοιχεία “οτινανισμού”, που θα σε ωθήσουν να μην την πάρεις τόσο σοβαρά.
Παρ’όλα αυτά, αυτό είναι και το θετικό της!
Θετικά: Η υπόθεση είναι ιδιαίτερα πρωτότυπη για χαλαρή κωμωδιούλα, με καλοδεχούμενες ανατροπές και έξυπνο χιούμορ. Έχει επίσης αξιολάτρευτους χαρακτήρες, που είναι συμπαθητικοί και παρά τα ελαττώματά τους, διότι ακριβώς προσπαθούν συνεχώς να βελτιώσουν το χαρακτήρα και μαζί και την ζωή τους.
The New Normal (2012-2013)
Ψάχνοντας μια παρένθετη μητέρα που θα κυοφορήσει το μωρό τους, ο Bryan και ο David γνωρίζουν την Goldie, η οποία εγκατέλειψε τον άπιστο σύζυγό της και μετακόμισε με την ελπίδα να αφήσει την παλιά της ζωή και να κάνει μια νέα αρχή με την 9χρονη κόρη της.
Παρά την θέληση της Goldie βέβαια, τους ακολουθεί και η συντηρητική γιαγιά της, η οποία κάθε τόσο διαταράσσει την καθημερινότητα της ίδιας και του ζευγαριού και τσακώνεται με την ετοιμόλογη βοηθό του Bryan.
Όσο περνούν οι μήνες, οι χαρακτήρες δένονται όλο και περισσότερο μεταξύ τους, μαθαίνοντας όχι μόνο πράγματα για το πως να είσαι γονιός, αλλά και την ίδια τη ζωή, ενώ περνούν μαζί γιορτές όπως το Halloween και τα Χριστούγεννα και μοιράζονται καθημερινές χαρές και απογοητεύσεις.
Αρνητικά: Ακυρώθηκε μετά από την πρώτη κιόλας σεζόν. Δυστυχώς έκανε, επίσης, ορισμένα σχόλια που δεν μας άρεσαν. Καθόλου.
(Βλ. Ρατσισμό στα Intersex άτομα, λογοκρισία σε ρούχα διότι θεωρούνταν “ακατάλληλα” κτλ).
Θετικά: Θα φανώ ανισόρροπη, αλλά τα παραπάνω δεν με εμποδίζουν να θεωρήσω την σειρά ιδιαίτερα προοδευτική για τα σημερινά δεδομένα. Αναπαριστά με σχετικά δίκαιο τρόπο τις ζωές των χαρακτήρων, πραγματεύεται ζητήματα ρατσισμού και ομοφοβίας και προωθεί την αγάπη και την εκπλήρωση των προσωπικών στόχων και επιθυμιών.
Επίσης, για εσάς που λατρεύετε τον Ryan Murphy και τις σειρές του, την έγραψε αυτός και στηρίζεται ελαφρώς στη ζωή του (πράγμα που βλέπουμε κυρίως στον χαρακτήρα του Bryan, που στη σειρά είναι παραγωγός του επιτυχημένου μιούζικαλ “Sing”).
Cougar town (2009-2015)
Η Jules είναι φρεσκοδιαζευγμένη στα σαράντα της, ο γιος της κοντεύει να ενηλικιωθεί και η ίδια προσπαθεί να μείνει δραστήρια μετά το διαζύγιο. Αν και αρχικά η σειρά θα επικεντρωνόταν στο όλο “Μεσήλικη ζωντοχήρα βγαίνει με διαφορετικό τεκνό κάθε βδομάδα”, τελικά οι υπεύθυνοι το γύρισαν σε πλαίσια “Αστείες καταστάσεις με προαναφερθείσα ζωντοχήρα, το γιο της, τον πρώην άντρα της και τους γείτονες, ενώ αντιμετωπίζουν όλοι μαζί τις χαρές και λύπες της ζωής”.
Πράγματι, η παρέα του οικοδομικού τετραγώνου βρίσκεται κάθε τόσο στο σπίτι της Jules, πίνοντας κρασί, εφευρίσκοντας άκυρα παιχνίδια για να περάσει η ώρα, κουτσομπολεύοντας, κάνοντας φάρσες ο ένας εις βάρος του άλλου και… ξαναπίνοντας κρασί.
Αρνητικά: Αν και ξεκίνησε σχετικά δυναμικά, για κάποιο λόγο το κοινό δεν ενθουσιάστηκε, με αποτέλεσμα οι παραγωγοί να αρχίσουν να αντιμετωπίζουν με έναν κυνισμό τη σειρά σε κάποια σημεία και διαλέγοντας την πεπατημένη και εύκολη οδό δεν δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό.
Θετικά: Η παρέα πράγματι δένει χαριτωμένα, με τους πρωταγωνιστές να έχουν σχέσεις μίσους-πάθους ορισμένες φορές και καλοπροαίρετες κοντρίτσες. Επίσης, τα σαρκαστικά (και αυτοσαρκαστικά) σχόλια του γιου της Jules, καθώς και οι συνεχείς και εκνευριστικές προσπάθειες της ίδιας να τους ενώσει σαν μια μεγάλη οικογένεια είναι ξεκαρδιστικές.
Έχουμε γενικότερα πετυχημένες ατάκες, άπλετα running gags και σπόντα για την συμμετοχή της πρωταγωνίστριας σε ένα παλιό βιντεοκλίπ του Bruce Springsteen. Κάνουν επίσης guest οι δύο παλιές συμπρωταγωνίστριες της Courteney Cox από τη σειρά “Friends” και η Nia Vardalos (που είναι και η σύζυγος του γείτονα Andy στην πραγματική ζωή).
Baby Daddy (2012-)
Η ζωή του νεαρού Ben αλλάζει εξ’ ολοκλήρου, όταν μια μέρα ανακαλύπτει ένα μωρό έξω από το διαμέρισμά του, το οποίο εγκατέλειψε εκεί μια πρώην σύντροφός του (την οποία, μάλιστα, δεν θυμάται καν καλά καλά). Μεγαλώνει, λοιπόν, την κόρη του με τον κολλητό του, Tucker, και τον μεγάλο αδερφό του, τον Danny, με τους οποίους συγκατοικεί, ενώ κάθε τόσο τους επισκέπτονται η μητέρα του Ben και η Riley, με την οποία τα δύο αδέρφια μεγάλωσαν μαζί και βρίσκονται μονίμως σε ερωτικά τρίγωνα.
Η παρέα μπλέκει μονίμως σε τραγικές καταστάσεις, μεταξύ άλλων διότι ο Ben δεν έχει ιδέα πως να είναι πατέρας ή τι θέλει στη ζωή του, η μητέρα του συνεχώς ανακατεύεται στις ζωές τους, ενώ προσπαθεί να γνωρίσει άντρες και η Riley να μην μπορεί να ξεκολλήσει μαζί του, ενώ την γουστάρει κρυφά ο Danny, με τον οποίο είναι κολλητή.
Αρνητικά: Τα επεισόδια όχι μόνο βγαίνουν με λίγο ασυντόνιστο ρυθμό (καθυστερεί να δημοσιευτεί το επόμενο κτλ), αλλά είναι και λίγο κοινότυπα και επιφανειακά, ειδικά καθώς παρακολουθούμε τους πρωταγωνιστές να κολλάνε και να ξεκολλάνε συνεχώς ο ένας με τον άλλον χωρίς ιδιαίτερο νόημα, σαν ήρωες σαπουνόπερας.
Θετικά: Η πλοκή του, ακριβώς επειδή είναι τόσο απλοϊκή, σε αφήνει να χαλαρώσεις χαζεύοντάς το και να χαρείς λίγη τραγελαφικότητα χωρίς τύψεις.
Vicious (2013-)
Ο Freddie και ο Stuart είναι μαζί σχεδόν πενήντα χρόνια και οι ζωές τους πλέον περιστρέφονται γύρω από το να ασχολούνται με τους περιστασιακούς επισκέπτες τους και να βρίζονται μεταξύ τους με κάθε ευκαιρία, κατά προτίμηση αναφερόμενοι στα καλύτερα χρόνια που δήθεν έφαγε ο ένας από τον άλλον.
Ο Freddie έχει την ψευδαίσθηση ότι είναι ακόμα επιτυχημένος ηθοποιός, ο Stuart μιλάει κάθε τόσο με τη μητέρα του στο τηλέφωνο, την οποία ο σύντροφός του μισεί και πηγαίνουν κάθε τόσο εναλλάξ στην κουζίνα για να σιγουρευτούν ότι ο (επίσης γέρος) σκύλος τους ζει ακόμα.
Παράλληλα, τους επισκέπτεται συχνά η φίλη τους για να τους διηγηθεί τα γκομενικά της και ο νέος τους γείτονας για να τους κάνει παρέα.
Αρνητικά: Τα running gags της σειράς γίνονται λίγο μονότονα και οι διάλογοι αποτυγχάνουν στην προσπάθεια να βγάλουν καυστικό βρετανικό χιούμορ, διότι το μόνιμο σημείο αναφοράς είναι το ότι οι πρωταγωνιστές αποκαλούν ο ένας τον άλλον γεροξεκούτη, χωρίς να υπάρχει κάποια ιδιαίτερη εξέλιξη στη πλοκή.
Θετικά: Οι δύο χαρακτήρες έχουν καλή χημεία μεταξύ τους και καταφέρνουν παρά τις ιδιοτροπίες τους να είναι αξιαγάπητοι στον θεατή, ενώ παρουσιάζουν με κυνικό (και ίσως ειλικρινή τρόπο) τι συμβαίνει σε μια σχέση όταν αυτή έχει παγιδευτεί μέσα στη ρουτίνα για τόσα χρόνια. Θα μπορούσαμε να πούμε μάλιστα, πως θυμίζει πολλούς παππούδες ή γονείς που μένουν ακόμα μαζί, ακόμα και αν το μόνο που κάνουν είναι να τσακώνονται, χωρίς τελικά ποτέ να ξέρουμε αν ακόμα αγαπιούνται ή όχι.