Κάθε φορά που ακούς τη λέξη «εξεταστική» πρασινίζεις ολόκληρος και προσπαθείς οπωσδήποτε να αλλάξεις το θέμα συζήτησης. Κι όταν οι φίλοι σου συνεχίζουν και μιλάνε για τους βαθμούς τους στην τελευταία εξεταστική εσύ κάνεις πως κοιτάς αλλού, σκέφτεσαι «ωχ, για δες, πέρασε ώρα, πρέπει να φύγω καλύτερα», κάποια μαθήματα, δε, σου ακούγονται κινέζικα…
Μα δεν έχεις καταλάβει πως αυτό που κρύβεται πίσω από τη «δυστυχία» σου ίσως είναι το πλεονέκτημα σου. Τι εννοώ; Ας δούμε τα πράγματα ανάποδα, όπως πρέπει κάθε φορά να τα βλέπουμε όταν κάτι πάει στραβά. Είσαι σε ένα μόνιμο άγχος τέσσερα χρόνια τώρα ασταμάτητα; Όχι! Διότι θυμάσαι την ύπαρξη της σχολής καμιά βδομάδα πριν την εξεταστική. Τέλεια! Η «στενοχώρια» σου περιορίζεται στο «ωχ μεθαύριο γράφω, δεν πειράζει θα διαβάσω με τη νέα μέρα…». Δεν κοιμάσαι και ξυπνάς με ένα συνεχές άγχος για την ύλη σου και την εξεταστική σου.Έχεις την ψυχική σου υγεία, είσαι καλά με τον εαυτό σου και αυτό είναι από τα σημαντικότερα πράγματα στην ηλικία μας. Πολύ απλά, σε απασχολούν άλλα πράγματα, τα οποία σε αυτήν τη φάση θεωρείς σημαντικότερα και πιο ενδιαφέροντα.
Θα συνεχίσω τα επιχειρήματά μου, προσπαθώντας να ενισχύσω την αδύναμη πλευρά! Σκέψου πως οι συμφοιτητές σου ίσως δεν είναι αρκετά ώριμοι να βγουν στο ανταγωνιστικό περιβάλλον της «μεταπανεπιστημιακής ζωής», σκέψου πως πολλοί δεν έχουν αποφασίσει καν σε τι αντικείμενο ή κατεύθυνση θα ήθελαν να συνεχίσουν. Εσύ αντιθέτως, έχεις τόσα πολλά μαθήματα ακόμα να δώσεις, και συνεπώς, άπλετο χρόνο να προβληματιστείς και να αποφασίσεις για το μετέπειτα. Δεν πρόκειται για θέση ειρωνική, μα για αντικειμενική. Το δέον ποτέ δεν ταίριαζε σε όλους.
Ειδικά, δε, αν είσαι άνθρωπος απρογραμμάτιστος, το να χρωστάς πολλά μαθήματα σε «συμφέρει» κατά κάποιον «ύπουλο» τρόπο. Τι κρίμα που δεν κατάφερες να πας στην εξέταση σε όλα τα μαθήματα λόγω του ότι ήταν πάρα πολλά και το ένα έπεφτε πάνω ή έστω κοντά στο άλλο; Μα φυσικά δεν φταίει το ότι δεν οργανώθηκες καταλλήλως και δεν έφτιαξες πρόγραμμα διαβάσματος -όπως κάθε φορά υπόσχεσαι πως θα κάνεις στην επόμενη εξεταστική (!) – αλλά, αντιθέτως, φταίει η σχολή και το πρόγραμμα που έβγαλε, το οποίο για άλλη μια φορά θα χαρακτηρίσεις απαράδεκτο.
«Η άγνοια είναι ευτυχία». Τα μαθήματα είναι τόσα, που, αν είσαι ο τύπος φοιτητή-πασάλειμμα δεν θα καταλάβεις καν το πόσο πιεστικές και κουραστικές μπορούν να είναι οι συνθήκες διαβάσματος ενός συγκεκριμένου μαθήματος ή τι απαιτήσεις έχει, και αυτό γιατί έχεις τόσα άλλα μαθήματα προς διάβασμα που δεν θα εμμείνεις τόσο πολύ σε αυτό το ένα και δύσκολο. Η επόμενη σκέψη: «με τέτοιο διάβασμα προφανώς και δεν θα το περάσω». Η αντίστοιχη απάντηση: «από τη στιγμή που πήγες στη εξέταση είσαι κατά κάτι καλύτερος, από ότι αν το εγκατέλειπες, απέκτησες μια πρώτη εμπειρία και έκανες μια καλή αρχή και ένα πρώτο βήμα στα χρωστούμενα μαθήματα…».
Ως φοιτητές είναι αδύνατον να είμαστε όλοι στις ίδιες ακριβώς φάσεις στις ζωές μας. Εσύ βαρέθηκες από το πρώτο έτος και τα παράτησες κάπως, ο συμφοιτητής σου είχε πάντοτε όρεξη για διάβασμα και τώρα στο τέλος κουράστηκε, η φίλη σου μόλις πήρε πτυχίο. Πρόκειται για προσωπικές αποφάσεις και διαφορετικούς στόχους. Ωστόσο, κανείς από τους τρεις δεν έκανε κάτι λάθος. Κανένας από τους τρεις δεν έμεινε χωρίς πλεονεκτήματα…