Για να πούμε την αλήθεια, δεν είναι και από τις πιο συμπαθητικές φυσιογνωμίες της Premier League! Έχει τα κόμπλεξ του, τις εμμονές του, τα κολλήματα του, τρώει άπειρα σκαλώματα και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, κουβαλάει και αυτό το εκνευριστικά σπαστικό, υπεροπτικό και σνομπ υφάκι, καθ όλη τη διάρκεια της προπονητικής του καριέρας.
Είναι ο Arsene Wenger… και είναι καλά!
Και πως να μην είναι άλλωστε, όταν και ο ίδιος γνωρίζει ότι είναι ο πιο πετυχημένος manager που έκατσε ποτέ στο τιμόνι της τεχνικής ηγεσίας, μιας εκ των κορυφαίων ομάδων του πλανήτη. Των Κανονιέρηδων της Arsenal!
Σύντομο ιστορικό Arsenal:
Ιδρύθηκε το 1886 (ναι πολύ καλά διαβάζετε, πριν από 129 χρόνια), και το πρώτο της πρωτάθλημα στην Αγγλία το κατέκτησε το 1931. Μέχρι το 1991 η ομάδα του Λονδίνου, έχει καταφέρει να πανηγυρίσει άλλα 9 τρόπαια, φτάνοντας μετά από 105 έτη ζωής σε διψήφιο αριθμό τίτλων (10). Ένα χρόνο αργότερα -το 1992- το αγγλικό πρωτάθλημα μετονομάζεται σε Premier League (όπως το γνωρίζουμε μέχρι σήμερα), όμως για τους Λονδρέζους τα πράγματα δεν πάνε και τόσο καλά. Η Arsenal τερματίζει στην 4η θέση και ακολουθεί για τα επόμενα πέντε χρόνια ένα βαθμολογικό ασανσέρ:
1991: 1η θέση
1992: 4η θέση
1993: 10η θέση
1994: 4η θέση
1995 : 12η θέση
1996: 5η θέση
H Χρυσή δεκαετία Wenger:
Κάπου εκεί σκάει μύτη ο Αλσατός manager και όλα αρχίζουν να μπαίνουν σε μια τάξη. Ο Wenger έφερε στην Αγγλία και στην ομάδα του, νέες τακτικές και τεχνοτροπίες για τις συνθήκες της εποχής και κατάφερε από την πρώτη του κιόλας σεζόν, να κατατάξει τους Κανονιέρηδες στα μεγαλύτερα ποδοσφαιρικά club της Μ.Βρετανίας αλλά και ολόκληρου του πλανήτη.
Το 1997 η Αrsenal, αναρριχήθηκε στην 3η θέση του πρωταθλήματος και την αμέσως επόμενη χρονιά -το 1998- στέφεται πρωταθλήτρια για 11η φορά στην ιστορία της. Ακολουθούν τρεις 2ες θέσεις 1999-2000-2001 και ξανά πρωτάθλημα το 2002. Το 2003 τερματίζει για ακόμα μια φορά 2η, ενώ το 2004 καταφέρνει να κατακτήσει το 13ο (και τελευταίο μέχρι σήμερα) τίτλο της.
Να σημειωθεί πως το τελευταίο πρωτάθλημα των Λονδρέζων ήταν και το καλύτερο καθώς επιτεύχθηκε ασύλληπτο ρεκόρ για τα δεδομένα του Νησιού, αφού η Arsenal έγινε η μοναδική ομάδα της Αγγλίας που κατέκτησε το τρόπαιο αήττητη (δεν έχει ξαναγίνει κάτι τέτοιο και λογικά θα αργήσει πολύ να ξαναγίνει) με 26 νίκες και 12 ισοπαλίες!
Η επόμενη χρονιά τη βρίσκει στην 2η θέση ξανά, αυτή την φορά όμως πίσω από την ανερχόμενη δύναμη Chelsea, η οποία με τον μεγιστάνα πρόεδρο της Roman Ambramovic, θα περάσει το αγγλικό ποδόσφαιρο σε εξωπραγματική φάση, σε ότι αφορά τα οικονομικά στερεότυπα.
Τέλος, τo 2006 ηττάται στον τελικό του Champions League
στο Stade de France, από την Barcelona του Ronaldinho με 2-1
Νέα Τάξη (οικονομικών) Πραγμάτων:
Η διοίκηση των Λονδρέζων δεν μπόρεσε ποτέ να ανταπεξέλθει στη Νέα Τάξη Πραγμάτων και ουσιαστικά από το 2006 και μετά έχει πετάξει λευκή πετσέτα σε ότι αφορά το κυνήγι της 1ης θέσης. Αυτό βέβαια δεν φαίνεται να κλονίζει καθόλου τους παράγοντες των Κανονιέρηδων, οι οποίοι την είδαν αλλιώς και αποφάσισαν να το ρίξουν στα μανατζεριλίκια.
Από το Λονδίνο στο παρελθόν πέρασαν απίστευτοι παίχτες ”world class” κατά τη χρυσή εποχή της Αrsenal 1995-2005. Seaman, S.Campell, Ljungberg, Vieira, Pires, D.Bergkamp, Henry, Adams, Οvermars, Dixon, είναι ποδοσφαιριστές που έμειναν στην ιστορία και έφτασαν την ομάδα στο ζενίθ της. Έκτοτε ο σύλλογος περιορίστηκε στο να αγοράζει εξελίξιμους νεαρούς παίχτες, να τους φτάνει στο peak τους και να τους μοσχοπουλά ή να ανεβάζει παιδιά από τις ακαδημίες και λίγο πριν φτάσουν σε σημείο να ηγηθούν της ενδεκάδας της, να τους δίνει δεξιά και αριστερά έναντι πολλών εκατομμυρίων λιρών.
το 2005 έβαλε στα ταμεία της 30 εκ λίρες ( Vieira και Bentley μαζί 23,7 εκ)
το 2006 31 εκ λίρες ( ο Ηenry 16,1 εκ μόνος του )
το 2007 17,6 εκ λίρες ( ο Reyes 8,1 εκ)
το 2008 19,3 εκ λίρες ( ο Ηleb 11,8)
τo 2009 41 εκ λίρες ( C.Toure και Adebayor μαζί 41 εκ)
το 2010 7,7 εκ λίρες ( Eduardo 6 εκ)
το 2011 70,7 εκ λίρες ( Fabregas και Νasri μαζί 57 εκ)
το 2012 43,7 εκ λίρες ( V.Persie και Song μαζί 37 εκ)
το 2013 10 εκ λίρες ( Gerninho 8 εκ)
το 2014 30,2 εκ λίρες ( Vermaelen και Vela 23,8 εκ)
Και ναι! Δεν το συζητάμε πως εκτός από πωλήσεις έκανε και αγορές. Όμως αυτά τα τελευταία 10 χρόνια αν τα βάλουμε όλα μαζί κάτω, θα δούμε πως η ομάδα του Wenger από το μεταγραφικό πάρε-δώσε, έβαλε από την τσέπη της μόλις 128 εκ λίρες. Αν διαιρέσουμε λοιπόν αυτό το νούμερο δια του 10, τότε θα καταλάβουμε όλοι πως με 12,8 εκ λίρες τον χρόνο δεν πας πουθενά ρε Καραμήτρο…
Υπάρχει προπονητής στον παγκόσμιο χάρτη που με 12,8 εκ λίρες τη χρονιά, μπορεί να πάρει πρωτάθλημα σε κάποια προηγμένη ποδοσφαιρικά χώρα;
Σε ένα πρωτάθλημα λοιπόν όπου τις τελευταίες 10 σεζόν:
H Chelsea έχει ξοδέψει απίστευτα χρήματα για μεταγραφές… Μιλάμε για ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ!
Η Manchester.Utd έχει ξοδέψει πενταπλάσια της Arsenal
H Manchester.City έχει ξοδέψει πολλαπλάσια της Μanchester.Utd
H Liverpool δεκαπλάσια της Arsenal
Η Tottenham τα τριπλάσια της Αrsenal
To παράδοξο είναι… Πώς στο διάολο καταφέρνουν οι Κανονιέρηδες να τερματίζουν συνέχεια στην 1η τετράδα της Premier League αποδίδοντας σταθερά ίσως το πιο ελκυστικό, όμορφο και ”ποδοσφαιρικό ποδόσφαιρο” της Μ.Βρετανίας! Γιατί ξέχασα να σας το πω και πιο πάνω… Η ομάδα του Γάλλου τεχνικού κάθε χρόνο παίζει φοβερή μπάλα και ειδικά για τα δεδομένα των οικονομικών δυνατοτήτων της, σε σύγκριση πάντα με τους κουβαρντάδες αντιπάλους της!
Και πολύ καλά θα αναρωτιέστε τώρα, μια ομάδα τόσο μεγάλη όπως η Arsenal, με οπαδούς και φίλους σε όλο τον πλανήτη, πως ανέχεται να συμβιβάζεται απλώς με την έξοδο της στο Champions League; Όπως είπαμε και πιο πριν, η διοίκηση έχει επιλέξει να πορευθεί με αυτόν τον τρόπο. Ο κόσμος της όμως έχει αρχίσει από το 2012 να γκρινιάζει και δικαιολογημένα.
Και ποιος θα την πλήρωνε την νύφη; Μα φυσικά ο προπονητής της!
Δεν το συζητάμε βέβαια πως οι παράγοντες της ομάδας σε όλα αυτά κλείνουν τα αυτιά τους, καθώς που θα ξαναβρούν προπονητή με τις αντοχές, τις τεχνογνωσίες, και τις διαχειρίσεις του Αλσατού manager! Τον στηρίζουν και θα τον στηρίζουν και στην επόμενη ζωή…
Το φετινό ΘΑΥΜΑ!
Φέτος με την προσθήκη του Α.Sanchez και τους αναγεννημένους Ozil και Giroud, η Arsenal κάνει μια σεζόν ανάλογη των προηγούμενων ετών. Ξεκινάει καλά και κάπου στη μέση αρχίζει να μας τα χαλάει. Προς το τέλος φορτσάρει και καταφέρνει είτε με τον έναν είτε με τον άλλον τρόπο, να ολοκληρώνει πάντα μέσα στην 4αδα του βαθμολογικού πίνακα!
Τα πράγματα όμως αυτή τη χρονιά έδειχναν πιο δύσκολα από ποτέ, αφού πριν από 5-6 αγωνιστικές City, United, Liverpool, Tottenham, Southampton και Arsenal βρέθηκαν σε απόσταση αναπνοής η μια από την άλλη. Με την Chelsea του Mourinho να έχει εξασφαλίσει τον τίτλο και το ένα από τα 4 εισιτήρια που οδηγούν στο Champions League της επόμενης περιόδου, οι υπόλοιπες 6 ομάδες θα διεκδικούσαν τις 3 εναπομείναντες προνομιούχες θέσεις.
Πολλοί ήταν αυτοί που άρχισαν τους υπολογισμούς και τις προβλέψεις. Προβλέψεις οι οποίες οδηγούσαν στο συμπέρασμα πως δεν θα την γλιτώσει η ομάδα του Arsene!
Η κατσίκα όμως δε μασάει ταραμά και η Αrsenal ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ, με τον φύλακα άγγελο της στο τιμόνι, να αποδεικνύει πως τα λεφτά δεν φέρνουν την ευτυχία!
Στο πιο κομβικό σημείο του φετινού πρωταθλήματος, επικράτησε στο Emirates με 4-1 της Liverpool και ουσιαστικά εξασφάλισε την έξοδο της στη κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση, στέλνοντας τους κόκκινους του κυρίου Rodgers (προπονητής της Liverpool) στα Τάρταρα, 6 αγωνιστικές πριν από το τέλος.
ΑΝΑΚΕΦΑΛΑΙΩΝΟΝΤΑΣ:
- O Wenger με πολύ λίγα χρήματα κάθε χρόνο, έχει καταφέρει να παρουσιάζει υπερβολικά αξιοζήλευτο αποτέλεσμα σε ότι αφορά την ποιότητα του θεάματος, αλλά και τη βαθμολογική συγκομιδή της ομάδας του!
- Εκτός από φανταστικός οικονομικός διαχειριστής (ξέρει πότε πρέπει να αγοράσει και πότε πρέπει να πουλήσει), είναι και εκπληκτικός προπονητής, καθώς βελτιώνει -έως θεοποιεί- αγωνιστικά ταλαντούχους ποδοσφαιριστές, τους οποίους και μοσχοπουλά αργότερα.
- Δεν τον ενδιαφέρει να πληρώνει τα σπασμένα των επιλογών της διοίκησης και να τα βάζει κάθε τόσο με τους οπαδούς του συλλόγου. Άλλωστε γνωρίζει όσο κανείς άλλος, πως στο σύγχρονο οικονομικό ποδοσφαιρικό καθεστώς, αν θέλει μια ”εταιρία” να είναι βιώσιμη θα πρέπει κάθε χρόνο να έχει θετικό πρόσημο στα ταμεία της.
- Τέλος είναι από τους τεχνικούς με την πιο γαϊδουρινή υπομονή. Ξέρει πότε η ομάδα του περνάει κρίση και δεν παίζει να μη βρει τον τρόπο να την αντιμετωπίσει. Δεν πανικοβάλλεται ποτέ και δεν υπάρχει περίπτωση να τον δεις να τα παρατάει. Είναι το πιο σημαντικό κομμάτι της σύγχρονης ιστορίας της Arsenal και το γνωρίζει καλύτερα από όλους!
Δεν τον πάω μία! Ούτε να τον βλέπω δεν γουστάρω. Όμως…
Όσο οπισθοδρομικός και παλιομοδίτης δείχνει, τόσο προοδευτικός και μπροστά είναι για την εποχή του.
Όσο και να θες να τον κατατάξεις στους ”άμπαλους”, τα αποτελέσματα του μιλάνε από μόνα τους. Οι Λονδρέζοι μπορεί να μην έγιναν ποτέ στα χέρια του Βarcelona, Real, Bayern, Milan, Manchester.Utd, ούτε Chelsea, City, Paris (με τα κ*λολεφτά τους), όμως έχουν καταφέρει να κερδίσουν τον απόλυτο σεβασμό όλων αυτών μαζί! Και αν… λέω τώρα, αν το ποδόσφαιρο ήταν ένα τουρνουά Poker, τότε ο Wenger σίγουρα θα έπαιζε στο μεγαλύτερο τραπέζι. Μαζί με τους καλύτερους!
… Όσο και να μας τη σπάει η φάτσα του!