41 χρόνια πέρασαν. 41 χρόνια διεφθαρμένης κομματοκρατίας, ακατάσχετης ρουσφετολογίας και εγκληματικής εικοτολογίας. 41 χρόνια κυβερνιόταν αυτός ο τόπος από δύο διαφορετικά κόμματα στον αριθμητή, αλλά με τον ίδιο ιδεολογικό παρονομαστή. 41 χρόνια εκ των οποίων τα μισά διοικήθηκαν από τρεις πολιτικές φαμίλιες που μετέτρεψαν την πρωθυπουργία και το υπουργιλίκι σε οικογενειακή παράδοση. Είναι το θλιβερό παρελθόν της Μεταπολίτευσης που θα λειτουργεί σαν πυξίδα για τον παρόν και το μέλλον, ώστε να μην οδηγηθούμε ξανά στα ίδια λάθη. Βγαίνουμε πιο δυνατοί από όλη αυτή τη μακροχρόνια δοκιμασία, αποκομίσαμε εμπειρίες, διδαχθήκαμε μέσα από τα λάθη μας και προχωράμε μπροστά εξοπλισμένοι με γνώση.
Έλαβε τέλος ο προεκλογικός αγώνας και ο απόηχος της τρομολαγνείας ακόμη βουίζει στ’ αυτιά μου. Μέχρι και δύο ημέρες πριν τις εκλογές οι τηλεθεατές βίωναν τον «εφιάλτη στο δρόμο με τις λεύκες» από τον καναπέ τους, αφού έντρομοι παρακολουθούσαν πρώην κυβερνητικά στελέχη σε τηλεοπτικά πάνελ να «προειδοποιούν» ότι σε περίπτωση εκλογής του κύριου Τσίπρα θα ξεμείνουμε από χαρτιά υγείας, όπως συνέβη στη Βενεζουέλα και την Αργεντινή! Επί μήνες ακούγαμε πως αν ο ΣΥΡΙΖΑ κερδίσει τις εκλογές ο τάδε θα αυτοκτονούσε, ο δείνα θα άλλαζε χώρα, ο δίπλα μας προέτρεπε να μεταφέρουμε τα λεφτά μας στο εξωτερικό, ο παραδίπλα έβλεπε τον «σοβιετικό εφιάλτη» να ζωντανεύει και να μας μετατρέπει σε «Βόρεια Κορέα», εν ολίγοις η καταστροφολογία κυριαρχούσε και η κινδυνολογία μας πολιορκούσε.
Αποτελεί θαύμα που στεκόμαστε ακόμη ζωντανοί…
Μεγάλο γέλιο είχαν και οι δημοσκοπήσεις. Κάθε μέρα «έκλεινε τη ψαλίδα» η ΝΔ και πλησίαζε τον ΣΥΡΙΖΑ. Αν κρατούσε, μάλιστα, περισσότερο η προεκλογική περίοδος θα είχε περάσει και μπροστά ο κύριος Σαμαράς! Καμία σχέση! Το ακριβώς αντίθετο συνέβαινε όπως αποδείχθηκε περίτρανα και τη βραδιά των εκλογών. Οι δημοσκόποι έλεγαν συνειδητά ψέματα για να ικανοποιήσουν τα γούστα του παραγγελιοδότη τους. Τελικά, όταν οι «παραγγελιοδότες» αντιλήφθηκαν πως η κατάσταση ήταν μη αναστρέψιμη, έκαναν μια κωλοτούμπα, έκλεισαν το μάτι στην Κουμουνδούρου και ξεκίνησαν τις προσευχές στον δικό τους Θεό… Τον μαμμωνά! Και ο ΣΥΡΙΖΑ, βέβαια, ανταπέδωσε στο φλέρτ της εγχώριας ελίτ και κάθε τρεις και λίγο έδινε διαπιστευτήρια παραμονής της χώρας στην Ευρωζώνη. Αλλοίμονο, μη τυχόν και φοβίσουμε τους «ευρωπαίους εταίρους» πως θα μας χάσουν από φτωχό συγγενή τους…
Θετικό έως κι εντυπωσιακό μπορεί να αξιολογηθεί το ξεκίνημα του νέου πρωθυπουργού, ο οποίος αρχικά αρνήθηκε να δώσει τον καθιερωμένο θρησκευτικό όρκο, αργότερα επισκέφτηκε το Σκοπευτήριο Καισιαριανής, ενώ το προηγούμενο βράδυ γιόρτασε την άνετη πρωτιά του με ένα τραγούδι των Clash.
Δεν τρέφουμε αυταπάτες. Δεν βιαζόμαστε. Δεν ευελπιστούμε σε θαύματα. Αξίζει να τονίσουμε, όμως, πως το εκλογικό σώμα απέδειξε ότι «δε μασάει» από ψευτοδιλήμματα, απειλές και σικέ δημοσκοπήσεις. Έδειξε τα δόντια του σ’ εκείνους που διαρκώς τα τελευταία πέντε χρόνια απομυζούν τα κεκτημένα του και καλλιεργούν τη μιζέρια και τη δουλοπρέπεια του «ευρωμονόδρομου».
Ο εκλογικός θρίαμβος του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι η λύση, αλλά το απαραίτητο βήμα που έκανε ο λαός για να αφήσει πίσω του αυτούς που τον χρεοκόπησαν. Την 25η του Γενάρη, το κόμμα της Ριζοσπαστικής Αριστεράς έκλεισε την “πόρτα” της Μεταπολίτευσης, μένει να δούμε ποια “πόρτα” θα ανοίξει…
