Μην έχοντας δει την πρώτη ταινία αλλά θετικά προϊδεασμένη αφού είχα ακούσει τόσα καλά σχόλια από τους φαν του είδους, είπα να δω Δευτέρα βράδυ το σίκουελ της ταινίας. Το συμπέρασμα μου; Η ηλιθιότητα τελικά δεν έχει όρια.
Ύστερα από 20 χρόνια οι αδερφοί Farelly σκέφτονται να σκηνοθετήσουν το σίκουελ της τότε επιτυχημένης ταινίας μην έχοντας όμως υπολογίσει ότι ο Jim Carrey και ο Jeff Daniels έχουν μεγαλώσει αρκετά για αυτούς τους ρόλους. Η υπόθεση της ταινίας αρκετά απλοική αλλά όχι κακή. Ξυπνώντας από τον εθελούσιο εικοσαετή του λήθαργο (!) – αστειάκι για να την φέρει στον κολλητό του, που όλο αυτό τον καιρό στάθηκε βράχος στο πλάι του, ο Lloyd Christmas θα βρεθεί και πάλι κοντά στον πολυαγαπημένο του φίλο Harry Dan. Ο δρόμος θα τους βγάλει στην παλιά μεγάλη αγάπη του Harry, τη Fraida, εξαιτίας μιας επιστολής της, που έφτασε στα χέρια του αργοπορημένη κατά 20 χρόνια, με την οποία τον πληροφορούσε για την νεανική της εγκυμοσύνη. Ο Harry είναι μπαμπάς και η κόρη του (υπάρχει ανατροπή στο τέλος), που ζει πλέον στην άλλη άκρη της χώρας ως θετή κόρη ενός εκ των κορυφαίων επιστημόνων της Αμερικής, πρέπει άμεσα, να πληροφορηθεί την χαρμόσυνη είδηση…
Αυτή τη φορά οι αδερφοί Farelly δεν ανακατεύονται καθόλου στο σενάριο αλλά το αφήνουν στα χέρια των Sean Anders, John Morris, Mike Cerrone, Benett Yellis (και σκέφτομαι: 4 σεναριογράφοι, από ένα πετυχημένο μη σεξουαλικό αστείο δεν βρήκαν ο καθένας;).
Kανένας ειρμός και καμία συνέχεια σε ένα σενάριο που 4 μυαλά φημισμένων κωμικών περισσότερο σεναριογράφων στύφτηκαν για να γεννηθεί. Η σιχασιά εκτίθεται σε όλο της το μεγαλείο, καθώς το αντισυμβατικό ντουέτο – των πενηντάρηδων πλέον γκαφατζήδων – ταξιδεύει για να βρει την κόρη του ενός που συνάμα αποτελεί και αντικείμενο του πόθου του άλλου. Οι αδερφοί Farrelly, κουρασμένοι και εμφανώς στερεμένοι από διασκεδαστικές ιδέες, έχουν ξεχειλώσει οποιαδήποτε κωμική κατάσταση έιχαν σκεφτεί για το σενάριο. Αν γελάσεις θα το κάνεις μόνο και μόνο γιατί έχεις πάει προετοιμασμένος για το τι θα δεις (μερικά αστεία θυμίζουν και λίγο American Pie). Την χειρότερη εντύπωση βέβαια μέσα σε όλο αυτό το συρφετό “αστείων” καταστάσεων αφήνει κάποιο άτομο με ειδικές ανάγκες που παραπέμπει ευθέως στο μεγάλο φυσικό επιστήμονα Stephen Hawking, ο οποίος προειδοποίησε την ανθρωπότητα -για άλλη μία φορά- ότι οι προσπάθειες για τη δημιουργία έξυπνων μηχανών αποτελούν απειλή για την ίδια την ύπαρξή μας, όταν ρωτήθηκε σχετικά με την τεχνολογία που χρησιμοποιεί ο ίδιος για να επικοινωνεί, η οποία περιλαμβάνει μια βασική μορφή Τεχνητής Νοημοσύνης.
Μετά το δάγκωμα ενός αρουραίου, το «εναλλακτικό» ταμπόν που προσφέρεται στην σε έμμηνο ρύση έφηβη κόρη και το ψαχούλεμα στο σκονισμένο αιδοίο της τροφίμου ενός γηροκομείου θα σε κάνουν να σκεφτείς γιατί δεν έκατσες ωραιότατα σπίτι με έναν κουβά pop-corn να βλέπεις για χιλιοστή φορά τον Τιτανικό.
Δεν χρειαζόταν ούτε ο Carrey, ούτε ο Daniels να συναινέσουν σε μια τέτοια ανούσια επιστροφή, η οποία σίγουρα στιγμάτιζει την εικόνα τους στο μυαλό του φιλοθεάμονος κοινού.