«Με δύναμη από την Κηφισιά». Ένα από τα πιο διάσημα-trendy έργα της νεοελληνικής δραματουργίας ανεβαίνει φέτος στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος σε σκηνοθεσία Γιάννη Ρήγα και το κοινό της πόλης της Θεσσαλονίκης καλείται να απολαύσει για ακόμη μια φορά την κωμωδία των Δημήτρη Κεχαϊδη και Ελένη Χαβιαρά.
Το story αφορά σε τέσσερις γυναίκες των βορείων προαστίων που φαίνεται να έχουν λύσει όλα τα υπόλοιπα προβλήματά τους εκτός από ένα: το γκομενικό. Η αντρική παρουσία μπορεί να λείπει από το καστ αλλά είναι μόνιμα παρούσα και αποτελεί την κινητήριο δύναμη της πλοκής με έναν σχεδόν στενάχωρο τρόπο. Ένα ταξίδι-σύμβολο στο background με προορισμό την Ταϊλάνδη στέκει να σηματοδοτεί την αλλαγή που δεν έρχεται. Ένα ταξίδι λεκτικά παρόν από την αρχή μέχρι το τέλος του έργου να μας θυμίζει τον εαυτό μας και όλα τα «θέλω» που αφήνει πίσω για κάποια «μπορεί» που ίσως να του υπόσχονται κάτι καλύτερο.
Σκηνογραφικά υπέροχο, σκηνοθετικά όπως ακριβώς πρέπει ώστε το αστείο να μην γίνει γελοίο, υποκριτικά σχεδόν εξαιρετικό. Ο Γιάννης Ρήγας φαίνεται να ξέρει ακριβώς πως πρέπει να στήσει την συγκεκριμένη κωμωδία ώστε να μην στερηθεί ούτε το αστείο αλλά ούτε και την σοβαρότητά της. Μέσα στην πλάκα άλλωστε συχνά υπογραμμίζονται τα πιο σοβαρά και επείγοντα ζητήματα, και αυτό είναι κάτι που ο ίδιος φαίνεται να αντιλήφθηκε και να υποστήριξε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Οι πρωταγωνίστριες ρεαλιστικότατες, φανερά ξεχωριστές προσωπικότητες η μία από την άλλη δίνοντας σου την αίσθηση ότι πρόκειται για ρόλους καλοδουλεμένους και βγαλμένους από την καθημερινότητα, ενώ η νεαρότερη του καστ αντικατοπτρίζει στα σίγουρα ένα κορίτσι της εποχής μας με ότι μπορεί να κουβαλήσει αυτό επί σκηνής. Δε θα μπορούσα να μην ξεχωρίσω την υπέροχη ερμηνεία της Λίλας Βλαχοπούλου στον ρόλο της Φωτεινής, που φαίνεται να είναι αυτός που κερδίζει και τις περισσότερες εντυπώσεις.
Κλείνοντας θα πω πως προσωπικά ακούω βερεσέ την «ελαφρότητα» της εν λόγω παράστασης, την «μη αναγκαιότητα» της στις περιόδους που διανύουμε, και σχόλια του τύπου «δεν αφορά κανέναν». Όση ανάγκη έχουμε να ταρακουνηθούμε και να σχολιάσουμε τα σημεία των καιρών μας, άλλη τόση έχουμε να ψυχαγωγηθούμε και να ξεφύγουμε λίγο από τα προβλήματα της καθημερινότητάς μας. Την προτείνω ανεπιφύλακτα.