Η καλή ταινία από το τέλος φαίνεται!

Το παρόν άρθρο συνοψίζει την εμπειρία μου σχετικά με το πόσο λάθος είναι τελικά να βιάζεσαι να κρίνεις κάτι, και συγκεκριμένα μια ταινία. Θα σας περιγράψω, λοιπόν, την εξής ιστορία…

Μια ψυχρή μέρα με έντονο συνάχι και υποθερμία, θέλησα να δω μια ταινία, αφενός μεν για να περάσω όμορφα την ώρα μου και αφετέρου γιατί ίσως μέχρι το τέλος της να είχα ανακτήσει τη φυσιολογική μου θερμοκρασία (βλέπε άρθρο «Μια ταινία την ημέρα το γιατρό τον κάνει πέρα»). Τηλεφώνησα, λοιπόν, σε ένα φίλο μου επιστήμονα (επί των ταινιών) για να μου προτείνει ταινία να δω. Η απάντησή του ήταν άμεση και λακωνική: «Edge of Tomorrow». Ευθύς έψαξα να τη βρω, ενώ παράλληλα έριχνα μια ματιά στην υπόθεση από το IMDb .

Μη μπορώντας να αρνηθώ τη βιαστική μου φύση, ομολογώ πως οι μόνες λέξεις που διάβασα ήταν «μάχη με εξωγήινους», «πολεμιστής Ειδικών Δυνάμεων» και «εξολόθρευση του εχθρού», οπότε ένα κύμα αμφιβολίας με διαπέρασε. Η εμπιστοσύνη μου, όμως, στις κινηματογραφικές προτιμήσεις του προαναφερθέντος ήταν ισχυρότερη, οπότε κοιτώντας μόνο μπροστά, πάτησα το play και ξεκίνησα την ταινία.

Το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό ήταν εκείνα τα αγορίστικα video games που έπαιζε ο αδερφός μου όταν ήταν μικρός, με αιματηρές μάχες μεταξύ ανθρώπων και ρομπότ-εξωγήινων, που πάντα μου προξενούσαν μεγάλη πλήξη. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, πως με το που ξεπήδησε αυτός ο συνειρμός από τα άδυτα του υποσυνειδήτου μου, με πήρε ο ύπνος.

Την επόμενη μέρα ακολούθησαν βλέμματα απογοήτευσης που μετασχηματίστηκαν σε επιμονή να κάτσω να την ξαναδώ ολόκληρη αυτή τη φορά, κι ύστερα να σχηματίσω άποψη. Κι αυτό έκανα.

Οφείλω να πω πως εντυπωσιάστηκα πολύ από το απροσδόκητο plot twist που έγινε λίγα δευτερόλεπτα μετά από το σημείο που είχα κοιμηθεί την προηγούμενη μέρα. Ξαφνικά το ενδιαφέρον μου έκανε στροφή 180 μοιρών κι ούτε κατάλαβα πώς πέρασαν δυο ώρες προσηλωμένης παρακολούθησης. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά έμαθα να μη βιάζομαι να κρίνω ή να απορρίπτω μια ταινία έχοντας δει μόνο τα 10 πρώτα λεπτά.

Πολλές φορές μπορεί να χρειαστούν και δυο και τρεις φορές για να εκτιμήσει κανείς αν του αρέσει αυτό που βλέπει και για να κατανοήσει τα μηνύματα που προσπαθεί να του περάσει. Το ίδιο ισχύει και για ένα βιβλίο, μια θεατρική παράσταση, μια ιδεολογία ή έναν άνθρωπο. Η βαθύτερη ανασκόπηση και η επαφή με το αντικείμενο θα μας οδηγήσουν στην κατανόηση, κι έπειτα στην αποδοχή ή την απόρριψή του. Για να μην το πηγαίνω πολύ μακριά το θέμα όμως, θα κλείσω συμβουλεύοντας σας να μην κρίνετε ένα βιβλίο από το εξώφυλλό του, αλλά και μια ταινία από τα πρώτα 10 λεπτά της, και σίγουρα να δείτε το «Edge of Tomorrow» ελπίζοντας να σας καταπλήξει όσο εμένα. Καλή διασκέδαση!