Είμαι άνθρωπος που ζω την ευτυχία από μέσα, κι ας σε έχω ανάγκη κάποια βράδια.
Πιο πολύ,είναι η ανάγκη σου που με εξιτάρει,ίσως περισσότερο απ΄το να σ’ έχω δίπλα μου.
Και ξέρω πως είναι παράλογο,μα αναλογίσου λίγο τι είναι λογικό για σένα,
κι ύστερα ξαναμιλάμε…
Είμαι άνθρωπος που τρέχει να προφτάσει την αλήθεια,
μα αυτή,όπως κι εσύ,μου ξεγλιστράει κάθε φορά που αγγίζω τα μαλλιά της.
Όπως στρώνεις κοιμάσαι κι όπως κοιμάσαι ξυπνάς,
οπότε καλό είναι να στρώνεις καλά
και να επιλέγεις με ποιον θα πλαγιάσεις
όσο μπορείς…
Αν θες να πλαγιάσεις μόνος,με βρίσκεις σύμφωνο
μα δεν είπα ποτέ πως έχω πάντα δίκιο
το ξέρει η αλήθεια,το ξέρεις πια κι εσύ
πως στριμώχνομαι στο μονό
και στο διπλό νιώθω την απουσία.
Είμαι άνθρωπος που αυτοαναιρούμαι για να περνάω την ώρα μου.
Δεν έχω άλλες δουλειές να κάνω,κι έτσι την βρίσκω για να ξεφεύγω απ΄το κυνήγι σου.
Έχω κάποιες αρχές τις οποίες όμως και βαριέμαι εύκολα
και γίνονται τέλη πριν το καταλάβω κι εγώ ο ίδιος.
Κι όσο κι αν δεν θέλω να πιστεύω ότι η ζωή είναι κύκλος, τόσο βλέπω πως απέχω μονίμως ίση απόσταση από σένα,όσο την διανύω.