Και αυτήν την Κυριακή τα μαγαζιά είναι ανοιχτά!
Πριν περίπου ένα χρόνο, το Συμβούλιο της Επικρατείας, κατόπιν προσφυγής της Ομοσπονδίας Εμπόρων και Εμποροϋπαλλήλων, απεφάνθη σχετικά με την από 7//7/14 απόφαση του Υπουργού Ανάπτυξης περί ανοίγματος των εμπορικών καταστημάτων τις Κυριακές. Η απόφαση του, λοιπόν, δικαίωσε τους καταστηματάρχες και τους εργαζομένους, ορίζοντας την αναστολή της εν λόγω απόφασης μέχρις ότου η ολομέλεια του ΣτΕ εκδώσει την οριστική της απόφαση, η οποία αναμένεται μέχρι το 2015.
Παρ’ όλα αυτά , στον αντίποδα , εξακολουθούν να υπάρχουν κάποιοι υποστηρικτές του συγκεκριμένου μέτρου. Λόγου χάρη, επικαλούνται άλλους εργαζόμενους, οι οποίοι εκ των πραγμάτων και λόγω της φύσης της εργασίας τους , αναγκάζονται να εργάζονται ακόμη και τις Κυριακές , για παράδειγμα οι ιατροί ,οι φαρμακοποιοί ή οι ένστολοι . Οι λόγοι για τους οποίους, όμως, δεν ισχύει η αργία στις παραπάνω περιπτώσεις είναι προφανείς. Η παύση της λειτουργίας αυτών των υπηρεσιών θα διαταράξει την κοινωνική συνοχή και θα οδηγήσει πιθανών στην παράλυση του συστήματος . Εφ’ όσον , λοιπόν η αργία της Κυριακής εξαιρείται για ορισμένους, δεν θα ήταν δίκαιο να υπάρχει η ίδια ισχύ σε όλες τις εργασιακές ομάδες; Η σύγκριση ανάμεσα στους δύο τομείς, βέβαια, είναι δυσανάλογη καθώς η αναγκαιότητα τους διαφέρει κατά κόρον.
Εκτός αυτού, όμως , έχει ακουστεί ακόμη ως επιχείρημα πως η κυριακάτικη αργία είναι ένα από τα θέματα που εμποδίζει την έλευση της ανάπτυξης στην ελληνική οικονομία. Σύμφωνα με τον νόμο 1892/1990 , ορισμένοι εμποροϋπάλληλοι σε άλλους τομείς , όπως μαζική εστίαση , καφετέριες , ζαχαροπλαστεία, πρατήρια υγρών καυσίμων ή τουριστικά θέρετρα εξαιρούνται από την αργία της Κυριακής . Γιατί να μην επεκταθεί αυτή η ρύθμιση έτσι ώστε να τονωθεί η οικονομία και ο τουρισμός ; Είναι ένα ακόμη λογικό ερώτημα .
Επιπλέον , υπάρχουν ισχυρισμοί ότι , αν η Ελλάδα θέλει να ακολουθήσει τα ευρωπαϊκά πρότυπα και να αυξήσει την καταναλωτική της δύναμη και την ζήτηση προϊόντων , πρέπει να θεσπίσει το άνοιγμα των εμπορικών καταστημάτων τις Κυριακές. Το εν λόγω επιχείρημα στηρίζεται στο ότι ο φόρτος εργασίας και η καθημερινότητα μας αποτρέπουν από το να ξεκλέψουμε χρόνο για να καταφέρουμε να βγούμε μια βόλτα στα μαγαζιά , σε εμπορικά κέντρα ή σε πολυσύχναστους εμπορικούς δρόμους. Ανοίγοντας, λοιπόν, τα καταστήματα, ημέρα αργίας και για τους δημοσίους και άλλους υπαλλήλους, θα μπορέσει να αυξηθεί ο τζίρος των καταστημάτων , άρα κατά συνέπεια οι επιχειρήσεις θα μπορέσουν να επιβιώσουν, θα αυξηθούν (ή τουλάχιστον δεν θα μειωθούν) οι εργαζόμενοι στα εμπορικά καταστήματα και εν τέλει θα κινηθεί χρήμα στην αγορά.
Όλες αυτές οι θεωρίες, όμως, στην πράξη δεν είναι και τόσο εφαρμόσιμες. Σε μία κοινωνία αφαιμαγμένη από τα βάναυσα οικονομικά μέτρα και με επίσημα ποσοστά ανεργίας 27% , πιστεύετε ότι η ανάκαμψη δεν έρχεται λόγω έλλειψης χρόνου ή λόγω έλλειψης χρημάτων; Όταν ο βασικός μισθός ανέρχεται στα 600 ευρώ, ποσό που μετά βίας αρκεί για την κάλυψη βασικών βιοτικών αναγκών, είναι εφικτό να αυξηθεί η κατανάλωση και οι πωλήσεις καταπατώντας ένα λαϊκό κεκτημένο;
Παράλληλα , αν και η κυβέρνηση προφασίζεται πως το συγκεκριμένο μέτρο θα ενισχύσει τις μικρές επιχειρήσεις και θα τις καταστήσει βιώσιμες , σύμφωνα με δεδομένα άλλων ευρωπαϊκών χωρών που ήδη το εφαρμόζουν, φαίνεται ότι εν τέλει είναι επιζήμιο λόγω του αυξημένου λειτουργικού κόστους. Οι μικρές επιχειρήσεις, αδυνατούν να συναγωνιστούν τις μεγάλες πολυεθνικές και προφανέστατα δεν προστατεύει και δεν θα μπορέσει να λειτουργήσει ο υγιής ανταγωνισμός .
Για την ιστορία , η κυριακάτικη αργία καθιερώθηκε στην Ελλάδα μετά το κίνημα στο Γουδί το 1909. 105 χρόνια μετά, η κυβέρνηση προσπαθεί να φέρει ένα νέο εργασιακό μεσαίωνα μέσω της απελευθέρωσης του ωραρίου και κονιορτοποιώντας ένα ένα τα εργασιακά δικαιώματα ( πχ υπερωρίες άνευ πληρωμής , ανασφάλιστη εργασία , κατάργηση εθνικών συλλογικών συμβάσεων εργασίας κλπ ). Εξ’ αιτίας όλων αυτών των καταπατήσεων των δικαιωμάτων , η κοινωνία ευελπιστεί η οριστική απόφαση του ΣτΕ δεν θα είναι με το μέρος των οικονομικών συμφερόντων και θα μπορέσει εν τέλει να την δικαιώσει.
