Αν δεν υπήρχε η καρδιά…

Αν δεν υπήρχε καρδιά, τα πάντα θα ήταν διαφορετικά. Καρδιά ίσον συναίσθημα. Έρωτας, Αγάπη, πόνος, χαρά, λύπη. Όλα τα τραβάει η καρδιά κι όλα τα αντέχει. Ξέρει να μάχεται , ξέρει να μας συμβουλεύει και να μας συντροφεύει σε κάθε μας κίνηση.

Πολλές φορές κινεί τα νήματα της ζωής δίνοντας ωραίες συμβουλές μακροζωΐας σε ό,τι έχει πεθάνει,
όπως λέει κι ένας στίχος της Δημουλά.

Αγάπα την καρδιά σου. Είναι ξεχωριστή ιδιαίτερη. Βιώνει καθημερινά διάφορα πράγματα αλλά πάντα υπομένει. Αν δεν υπήρχε η καρδιά μας , δεν θα υπήρχαμε κι εμείς. Κι όχι μόνο ως όργανο του σώματος αλλά κι ως μέσο και κινητήριος δύναμη της ψυχής μας!

Δεν με λες ρομαντική, αν όμως ένα πράγμα μπορώ να σου πω, είναι συγχαρητήρια για τις φορές που μου απέδειξες πως είναι να λέγεσαι ‘αν-θρωπος.’

Βλέπεις, πολλές φορές εκφέρω λέξεις  χωρίς να σκέφτομαι την βαθύτερη σημασία τους…

Σε σένα όμως νομίζω πως ταιριάζει απόλυτα, γιατί η ανθρωπιά είναι σπάνια και κάποιοι την θυμούνται μόνο όταν είναι ευάλωτοι ή όταν το δούναι-λαβείν πιάσει τόπο…

Εσύ όμως δε λογάριασες την αμοιβή, την αναγνώριση, τη δόξα παρά αναλώθηκες σε ό,τι σε έκανε να νιώθεις καλύτερο άνθρωπο παραβλέποντας τις δυσκολίες και τις φθορές…

Ναι, μιλώ  για σένα γιατρέ χωρίς σύνορα, που αφιέρωσες τη ζωή σου σ’ ένα έργο που δε τελειώνει ποτέ και με κάνεις πάντοτε να σε βλέπω με θαυμασμό και σέβας τουλάχιστον… εσένα και όλους τους άλλους οργανισμούς…

Σαφώς μιλώ και για σένα συνομίληκε μου εθελοντή που βρίσκεσαι εκεί που επέλεξες…

…να αξιοποιείς τον χρόνο σου σ’ένα λειτούργημα απαράμιλλης αξίας.

Μιλώ και για σένα δάσκαλε, που παρά την ισορροπία που προσπαθείς να κρατήσεις, πάντοτε νοιάζεσαι τους μαθητές σαν να ταν δικά σου παιδιά (είτε το δείχνεις είτε προσπαθείς να το κρύψεις πίσω απ το προσωπείο του αρχηγού).

Σαφώς όμως μιλώ και για σένα, άγνωστε μου γείτονα που σε είδα να βοηθάς στο δυστύχημα την χτυπημένη μεσήλικη και να την φροντίζεις σαν ‘να ναι μητέρα σου..

Και μιλώ για σας, φίλοι μου καλοί και αριθμητικά περιορισμένοι κατ’επιλογήν μου, που ακόμη κι αν χαθούμε για κάμποσο, ξέρω ότι θα είστε εκεί για μένα όταν χρειαστεί και σας ευχαριστώ που μου επιτρέπετε να μοιράζομαι την αγάπη μου μαζί σας…

Μιλώ όμως και για σας, παλιοί μου φίλοι που πήρα αναμνήσεις και μαθήματα απ’ τις σχέσεις μας που θα θυμάμαι και θα χαίρομαι γι’ αυτές παρά την όποια κατάληξη ..

Τέλος, μιλώ για σένα μαμά και μπαμπά, που όσες διενέξεις και να προσάπτει το χάσμα γενεών, αναγνωρίζω κάθε μέρα πως ήσασταν πάντα εκεί για μένα έστω και με τον τρόπο σας… και πως πιστέψατε σε μένα έστω και με τον τρόπο σας…

και πως μου μάθατε εν μέρει να αναγνωρίζω όλα τα παραπάνω και να προσπαθώ κάθε μέρα να τους μοιάσω…

Το σίγουρο είναι πως αν δεν υπήρχε καρδιά, δε θα αναγνώριζα αυτά και άλλα πολλά που αυτή συνεπάγεται.

Ευχαριστώ λοιπόν που έχω καρδιά και πράγματα να με συγκινούν…

Που η καρδιά υπάρχει σε όλους τους ανθρώπους και εκδηλώνεται ίσως με κάποια ώθηση και δημιουργεί υπέροχες λέξεις, ματιές, σκέψεις , εκτιμήσεις … διαπροσωπικές σχέσεις, συναισθήματα…

Που σε κάνει να νιώθεις ζωντανό και ελπιδοφόρο.

   Που σε κάνει (το ”καλύτερο” μου εφαίνετο πλεονασμός)  Άνθρωπο

Ενώ η καρδιά είναι το πιο σημαντικό του ανθρώπινου σώματος, είναι το πλέον βασανισμένο. Από σκάρτες φιλίες, από σκάρτους έρωτες… Από σκάρτες καταστάσεις γενικότερα! Γι’ αυτό θέλει προσοχή η καρδούλα μας! Να την προσέχετε! Και τη δική σας, και των γύρω σας!

Αν δεν υπήρχε η καρδιά, θα είχες μόνο τη λογική σου.
Δε θα ένιωθες τίποτα, δε θ’ αγαπούσες.
Θα ήταν όλα μονότονα και ανιαρά.

Αν δεν υπήρχε η καρδιά, δε θα υπήρχε και κάποιος να την καταστρέψει.
Δε θα πληγωνόσουν, δε θα εγκατέλειπες κάθε προσπάθεια.
Ίσως να ήταν όλα καλύτερα.

Αν δεν υπήρχε η καρδιά, δε θα είχες κάτι να φυλάς σαν τη ζωή σου.
Δε θα κρατούσες το υπέροχο κλειδί που θα χάριζες στον αγαπημένο σου.
Θα ένιωθες μόνος.

Αν δεν υπήρχε η καρδιά, δε θα είχες κάτι ν’ ακολουθήσεις.
Δε θα ένιωθες ευτυχία, δε θα είχες στόχους.
Θα ήσουν κενός.

Αν δεν υπήρχε η καρδιά, δε θα υπήρχε τίποτα άλλο.
Δε θα άξιζε τίποτα στη Γη χωρίς αυτήν.

Θα ήταν άκαρδη. Άψυχη.

Κοίτα, η καρδιά δεν αισθάνεται. Επιστημονικά να το πάρεις μόνο. Τα πάντα απ’ τον εγκέφαλο ξεκινάνε. Χημικές διεργασίες είναι όλα είτε πρόκειται για έρωτα, είτε για συναισθηματικό πόνο, είτε γι’ αυτό που λέμε “καλή καρδιά” (βλέπε φιλότιμο). 

Αλλά επειδή ο εγκέφαλος δεν είναι και πολύ ρομαντικό σαν σχέδιο για να το ‘δινες ως κάρτα στον αγαπημένο ή την αγαπημένη σου, μάλλον επιλέξαμε ένα εξίσου σημαντικό όργανο για να αντικατοπτρίζει αυτά που νιώθουμε.

Το θέμα είναι πως η καρδιά κυκλοφορεί το αίμα, άρα και την ζωή μέσα σου. Κάπου εκεί βρίσκεται και το νόημα αυτής στις ανθρώπινες σχέσεις. Ο άνθρωπος που δεν έχει νιώσει την καρδιά του να χτυπάει γρηγορότερα, πιο αργά ή ακόμη και άρρυθμα πιθανότατα είναι δυστυχισμένος άνθρωπος. Δεν ξέρει από σκαμπανεβάσματα, δεν ξεχωρίζει την ευτυχία από την λύπη, δεν έχει νιώσει άρα δεν έχει ζήσει.

Προφανώς και δεν έχει υπάρξει άνθρωπος που να μην έχει νιώσει τίποτα, παρ’ όλα αυτά το πόσο έχει ζήσει ο καθένας μας έχει να κάνει με το πόσο ευαίσθητος είναι στα πράγματα που συμβαίνουν γύρω του. Και για να μην παρεξηγηθώ, το να είσαι  ευαίσθητος για μένα είναι προτέρημα. Αν δεν το πίστευα θα ‘ταν σαν να “έριχνα” τον εαυτό μου, και με γουστάρω πολύ για να το κάνω.

Αν θεωρήσουμε δεδομένο λοιπόν ότι, κάθε φορά που ο εγκέφαλος μάς οδηγεί στο να νιώσουμε κάτι, η καρδιά ανταποκρίνεται και δρα αναλόγως, τότε πρέπει να δεχτούμε πως, μας αρέσει είτε όχι, η καρδιά είναι αυτή που μας ξεχωρίζει απ΄τους υπόλοιπους (ή τουλάχιστον ο τρόπος που αυτή αντιδρά). Ακόμη και αν δεν συμφωνεί εκατό τα εκατό η επιστήμη. Ακόμη και αν την θωρακίζουμε πού και πού γιατί έχουμε πληγωθεί. Ακόμη κι αν χλευάζουμε αυτούς που την “μελετάνε” πολύ.

Και πάλι αυτή δεν μασάει. Θα την αγνοήσεις δέκα φορές, μα θα βρει είκοσι νέους τρόπους να σε κάνει να την προσέξεις.

Σαν την πιο “αιμοβόρα γυναίκα-αράχνη” ένα πράμα.

Όταν η καρδιά σταματήσει,την κάνεις κι εσύ. Φινίτο.

Μέχρι τότε, φρόντισε να την περιθάλπτεις όπως της αξίζει.

Κι αυτή τη φορά, δεν μιλάω για επιστήμη.

(κοινώς αγάπα,τζάμπα είναι)

Αν δεν υπήρχε η καρδιά, με ρωτάς πώς θα ήτανε ο κόσμος.

Μικρός και κίτρινος.

Δεν ξέρω να σου πω αν θα μπορούσες να περιπλανηθείς μέσα του,

αν θα είχε νόημα να το κάνεις.

Τα ένστικτα και το μυαλό θα παίζανε κρυφτό στις γωνίες

και θα κρεμούσαν τον χαμένο στην πλατεία.

Μην ρωτάς πώς θα ήτανε ο κόσμος χωρίς την καρδιά.

Μονάχα σκέψου μια ύπαρξη χωρίς ζωή.

Μια στιγμή πέρα από του χρόνου την κατάρα.

Κι αν με ρωτάς για την καρδιά, θα σε ρωτάω κι εγώ για τον ουρανό,

πως μοιάζει άδειος χωρίς πουλιά και σύννεφα.

Μικρός και κίτρινος.

Αν κάποτε την σιχαθείς την καρδιά σου

-γιατί συμβαίνει και αυτό-

αν από τα καπρίτσια της κουραστείς

και από τα κέφια της χορτάσεις,

μονάχα σκέψου πως θα ήταν ο κόσμος χωρίς αυτήν.

Μικρός και κίτρινος.

Καρδιά: ζωτικό όργανο των έμβιων οργανισμών που ρυθμίζει την κυκλοφορία του αίματος. Η διακοπή της λειτουργίας της καρδιάς αποφέρει βιολογικό θάνατο…

Eναλλακτικά:

Καρδία: Ζωτικό όργανο της θέλησης ,του πνεύματος και του ψυχικού σθένους των έμβιων οργανισμών. O εκφυλισμός της λειτουργίας της αποφέρει τον πνευματικό θάνατο.

Ποιο είναι λιγότερο οδυνηρό, λοιπόν, το να μην ζεις ή να ζεις χωρίς να ζεις; Την απάντηση την ξέρεις ήδη…

Σήμερα δεν είναι η μοναδική μέρα που η καρδιά έχει την τιμητική της. Η καρδία έχει την τιμητική της κάθε μέρα που ξυπνάς. Κάθε φορά που ανοίγεις το παράθυρο και αισθάνεσαι το αεράκι να σου χαϊδεύει αισθησιακά τα μαλλιά και το κορμί σου. Κάθε φορά που κοιτάς τον ήλιο και χαζεύεις το φεγγάρι. Που γελάς , που κλαις , που νευριάζεις , που απελπίζεσαι, που κάνεις έρωτα.

Κάθε φορά που προσπαθείς για κάτι με όλη σου τη δύναμη. Γιατί η καρδία είναι η δύναμή σου. Κάθε φορά που συγχωρείς και που ονειρεύεσαι. Γιατί, μάντεψε… Με την καρδία ονειρεύεσαι… Κάθε φορά που βάζεις στόχους … Κάθε φορά που τους πετυχαίνεις, αλλά και όταν δεν τους καταφέρνεις και σφίγγεις τα δόντια και τη γροθιά ακόμα πιο δυνατά και γίνεσαι πιο σκληρός, πιο μαχητικός.

Η καρδιά έχει την τιμητική της όταν ένας δρομέας τρέχει με όλη του την ταχύτητα για να περάσει πρώτος της τερματική γραμμή. Όταν ένας κολυμβητής σχίζει με μανία τα νερά για να ακουμπήσει πρώτος τον τοίχο. Όταν ένας χορευτής αφήνει το μυαλό του και το σώμα του ελεύθερο να εκφράσει τις σκέψεις και τα συναισθήματα του στο παρκέ.Όταν ένας μαθητής προσπαθεί κάθε μέρα κάθε βράδυ πάνω από ένα βιβλίο να μπει στη σχολή που αυτός θέλει. Όταν οι επιστήμονες κοπιάζουν για να εξηγήσουν πράγματα που ήδη υπάρχουν και να φέρουν στο φως νέα, μέχρι τώρα ανύπαρκτα.

Η καρδιά έχει την τιμητική της όταν αγκαλιάζεις τον φίλο σου είτε για να τον στηρίξεις είτε για να μοιραστείς τη χαρά του.Όταν αντιλαμβάνεσαι ”το τερατώδες κοινό γνώρισμα τ’ανθρώπου , το εφήμερο της παράλογης ζωής του χωρίς να ανακαλύπτεις διαφορές, γιομάτο μίσος διαφορές σε χρώμα δέρματος, φυλή , θρησκεία”.

  Άλλωστε ο Λάο Τσε το είχε πει : Όποιος έχει στενό νου δεν έχει πλατιά καρδιά.

Η καρδιά έχει την τιμητική της όταν δεν λιποτακτείς αλλά συνεχίζεις μέχρι τελικής πτώσης.

Η καρδιά έχει την τιμητική της όταν ζεις.

Αν δεν υπήρχε η καρδιά… δεν θα πονάγαμε,

δεν θα πληγωνόμασταν,

δεν θα νιώθαμε,

δεν θα μας ήταν αφόρητη η απώλεια!!!

Αν δεν υπήρχε η καρδιά…  δεν θα είχαμε άγχος για τίποτα,

δεν θα μας πείραζε η μιζέρια και η δυστυχία γιατί απλά δεν θα είχαν καν ύπαρξη!

Όμως, αν ΔΕΝ υπήρχε η καρδιά, δεν θα αισθανόμασταν χαρά,

δεν θα νιώθαμε την ασφάλεια και την ανάγκη ενος αληθινού φίλου και

δεν θα γευόμασταν την χαρά του να τρως παγωτό…

Αν δεν υπήρχε η καρδιά δεν θα αισθανόμουν όλα τα ανείπωτα που νιώθω για σένα…

Αν δεν υπήρχε καρδιά , δεν θα αισθανόμουν μισή όταν δεν έβλεπα αυτό το ζευγάρι καφέ μάτια…

Αν δεν υπήρχε η καρδιά δεν θα Σ’αγαπούσα….

Αν δεν υπήρχε καρδιά δεν θα υπήρχε τίποτα!!