Με επιτυχία ολοκληρώθηκε και εφέτος το πρώτο μου μπάνιο στις ελληνικές παραλίες! Για την ακρίβεια το πρώτο μου μπάνιο έλαβε χώρα πριν λίγες εβδομάδες, αλλά η νεοελληνική μου κουλτούρα (για την οποία θα μιλήσω παρακάτω) δε μου επέτρεπε να γράψω εγκαίρως το συγκεκριμένο άρθρο μιας και η λέξη «βαριέμαι» ηχεί πιο δυνατά από ποτέ το καλοκαίρι…
Όπως και να χει θέλω να μοιραστώ μαζί σας τα συναισθήματα που με κυρίευσαν πριν και μετά την μεγάλη αποφάση. ΟΜΩΣ! Δε θα τολμήσω να αναφέρω την περιοχή που επέλεξα για αυτή τη τόσο σημαντική στιγμή κυρίως γιατί ξέρω πως οι paparazzi παραμονεύουν και προσπαθούν να αποθανατίσουν κάθε στιγμή της πολυτάραχης ζωής μου (νναι)! Απευθύνομαι σε αυτούς με στόμφο και ύφος βαρύ αλλά επιτηδευμένο: «νομίζετε πως δεν ξέρω ότι με παρακολουθείτε; Νομίζετε πως είμαι τόσο ανόητος ώστε να αποκαλύψω την ακριβή θέση όπου παραθέρισα για πρώτη φορά φέτος;» Αφήνω την εξιχνίαση της υποθέσεως στα πιο δυνατά λαγωνικά της ελληνικής δημοσιοκαφρίλας. Ήδη αισθάνομαι πως ο Τσιλιμπουνιδάκης με παρακολουθεί.
Τι λέγαμε; Διαβάζω άλλη μια φορά τα παραπάνω για να θυμηθώ! Α ναι το μπάνιο!
Είναι ιδιαίτερη η πρώτη φορά, και όσοι έχετε κάνει το λάθος να με διαβάσετε και από πριν καταλαβαίνετε ότι στην περίπτωση μου είναι δυο φορές πιο ιδιαίτερη, γιατί από μόνος μου νιώθω μοναδικός και δίνω αξία σε όλα τα πράγματα που αφορούν τον υπέροχο εαυτό μου!
Βγαίνω από το αυτοκίνητο, συνειδητοποιώ ότι ξέχασα την πετσέτα θαλάσσης, ξαναμπαίνω στον αυτοκίνητο, ξαναβγαίνω από αυτό με την πετσέτα. Ο μικρός αδελφός μου, μου υποδεικνύει το πόσο λάθος είναι η τοποθεσία στην οποία πάρκαρα το αυτοκίνητο, τον αριθμό των λάθος στροφών που πήρα κατά τον ερχομό μας στην παραλία και ότι η πετσέτα που κρατάω είναι δική του. Τον βρίζω και συνεχίζουμε περπατώντας προς την παραλία. Μια παραλία με βότσαλα ΚΥΡΙΟΙ! Ούτε άμμος, ούτε φύκια ούτε πουά αρκούδες!
Βότσαλα θα πει πως δε θα κληρονομήσεις ψιλή άμμο στα πόδια σου ως ενθύμιο του ταξιδιού σου, βότσαλα θα πει πως δε θα χρειαστεί να σκουπίσεις το αυτοκίνητο δύο φορές αφότου γυρίσεις. Βότσαλα θα πεί πως διατηρείς σταθερή τη πίεση σου και τη ψυχική σου υγέια. Γενικότερα τα βότσαλα είναι «υγεία», να τα προτιμάτε. Τέλος πάντων, χωρίς να το σκεφτώ (καθόλου ΜΑ ΚΑΘΟΛΟΥ) παίρνω φόρα και βουτάω στο νερό! Συνειδητοποιώ πως κάτι δεν πάει καλά. Βγαίνω γρήγορα και απλώνω την μουσκεμένη φανέλα μου στον ήλιο για να στεγνώσει. Ευτυχώς που ξέχασα και το κινητό μου στο αυτοκίνητο και δε θα χρειαστεί να πάρω καινούργιο.
Όχι μωρέ καλά ήτανε. Αν εξαιρέσεις και το σημείο που ο αδελφός μου είχε φέρει πατατάκια μόνο για αυτόν και εγώ ένιωθα πως πρωταγωνιστώ στη διαφήμιση του Μέσσι με τον Samaras, κατά τα άλλα ήταν πολύ ωραία.
Αυτά.
ΠΕΡΙ GoT
Και κάτι τελευταίο, αυτή τη φορά λίγο πιο σοβαρό. Διάβασα πριν από λίγες μέρες ένα άρθρο μιας εκ των «ηθικών αυτουργών» του site στο οποίο εκφράζεται μια άποψη για τη σειρά GameofThrones. Δε θα μείνω στο άρθρο, δε θα σταθώ στα επιχειρήματα που γράφονται μέσα σε αυτό. Αυτό που έχει μεγάλη αξία είναι τα σχόλια που γράφτηκαν για το άρθρο αλλά κυρίως η νεοελληνική νοοτροπία του «ότι δεν μας αρέσει, να καεί στην πυρά»
Συγγνώμη αλλά αυτή η υπέροχη Αμερικανιά που υπερασπίζεσαι με τόσο πάθος, αγαπητέ nerd, λες και σου έβρισαν ότι έχεις ιερό, δεν είναι παρά μια πολύ καλοστημένη σειρά όπου προς χάριν της έχουν πέσει εκατομμύρια για να εντυπωσιάσει στην εικόνα, η οποία και εμένα πραγματικά μου αρέσει πολύ, αλλά απάντησε μου ειλικρινά, ποιος ο λόγος να υπερασπίζεσαι κάτι τέτοιο με τόσο πάθος;
Δε διαφωνώ ωραία η σειρά αλλά κανείς δε μπορεί να αμφισβητήσει το ότι έχουν παιχτεί πραγματικά πολύ πιο αξιόλογες. Σειρές στις οποίες μπορεί να μην έχουν πέσει εκατομμύρια, αλλά έχουν κάτι πραγματικά πολύτιμο να σε διδάξουν.
Όσο αφορά το GoT συγκεκριμένα, πέραν όλων των άλλων, των ωραίων ερμηνειών των εντυπωσιακών πλάνων, της αγωνίας που σου αφήνει, των όποιων διαλόγων θα κάνεις με τους φίλους σου για το χθεσινό επεισόδιο, ένα πράγμα με ενοχλεί στη σειρά. Υπάρχουν αδικαιολόγητα λάθη στη πλοκή που ξεπερνούν τις ιστορικές συνθήκες της αντίστοιχης Μεσαιωνικής εποχής, στην οποία βασίστηκε ο συγγραφέας για να γράψει τα βιβλία του. Εδώ θα μπορούσα να σταθώ αρκετά φέρνοντας πολλά ιστορικά παραδείγματα για τα όποια λάθη. Ένα από αυτά είναι το εξής: Όσο αφορά την εκστρατεία που κάνει ο Ρομπ με σχεδόν όλο το Βορρά, δεν υπήρξε ιστορικά βασιλιάς που να ξεκίνησε ολόκληρη εκστρατεία για τον λαό του, χωρίς να έχει δίπλα του αρχιστράτηγο που να τον καλύπτει σε περίπτωση που θα πεθάνει ή θα σκοτωθεί εν ώρα μάχης, και που να σκοτώνει τον βασικότερο υπέρμαχο- σύμμαχό του χωρίς να σκεφτεί πως ο στρατός του συμμάχου του θα αποχωρήσει μετά από αυτό. Και μένω σε μία-δυο σκηνές, μόνο.
Ναι, είναι η πιο καλοστημένη σειρά που έχω δει, μιας και σε αιχμαλωτίζει με τις εικόνες της αλλά δεν αξίζει να χαλιέται κανείς για το GoT. Πόσο μάλλον να βρίζει τον άλλον επειδή έχει άλλη άποψη απότον ίδιο.
Υ.Γ Όσο έγραφα όλα τα από πάνω, τα βαρετά, μου επιτέθηκαν δύο κουνούπια. Ο θεός ας αναπαύσει τις ανήσυχες ψυχές τους.
Αυτά (ξανά).