Την Πέμπτη (10/7) το βράδυ απολαύσαμε στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού ένα μουσικοθεατρικό αφιέρωμα με αφορμή τις δυο πλέον δεκαετίες από το τελευταίο «αντίο» στη Μελίνα Μερκούρη. Η ζεστή καλοκαιρινή βραδιά της 10ης Ιουλίου πλημμύρισε νότες, στίχους, απαγγελίες και χορό, όλα σε συνάρτηση με την πιο εμβληματική γυναικεία μορφή της νεότερης ελληνικής ιστορίας.
Στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών, στην Ελεωνόρα Ζουγανέλη ανατέθηκε να ερμηνεύσει τραγούδια που εξιστορούν τη ζωή της γυναίκας-ειδώλου που λατρεύτηκε όσο λίγες. Η δυναμική της παρουσία στη σκηνή μας θύμισε ότι η Μελίνα αγάπησε, διεκδίκησε, πόνεσε, ταξίδεψε, εν τέλει αποκλείστηκε από τον τόπο της αλλά δεν το αποδέχτηκε ποτέ. Δεν θύμιζε σε τίποτα μια συνηθισμένη συναυλία, αλλά επρόκειτο για μια παράσταση με μικρές εκπλήξεις όπως ένα τραγούδι μουσικής Ευανθίας Ρεμπούτσικα και στίχων Λίνας Νικολακοπούλου σε απόλυτη αρμονία με τις απόψεις και ην προσωπικότητα της Μελίνας Μερκούρη:
«Ακουσα το Θησείο
Κι η Ακρόπολη να συζητούν
Εχουμε πια Μουσείο
Τα Ελγίνεια πίσω να ‘ρθούν
Να το θυμάσαι Ευρώπη
Σου το λέει η Μελίνα η Ρωμιά»
Μια γιγαντοοθόνη που προέβαλε αρχειακό υλικό από το Ίδρυμα Μελίνα Μερκούρη ερχόταν να δώσει πνοή στην ιστορία ολόκληρης της ζωής της Μελίνας. Αποσπάσματα από συνεντεύξεις της, από ταινίες και από ανθρώπους που στιγμάτισαν τη ζωή της μας θύμισαν μέσα σε δυο μόλις ώρες ότι η Μελίνα δεν βραβεύτηκε μόνο ως ηθοποιός αλλά εκτιμήθηκε και ως πολικός που έκανε την Ευρώπη να μιλάει για το όραμά της.
Η
Άλλες πινελιές που μας άρεσαν και έδιναν χρώμα
ήτα
Οι live εμφανίσεις της Ελεονώρας Ζουγανέλη γι’αυτό το καλοκαίρι συνεχίζονται σε όλη την Ελλάδα:
της Ναταλίας Χατζηγιάννη