Την αρχαία κωμωδία του Αριστοφάνη «Λυσιστράτη» πήρε στα χέρια του για φέτος ο Λιθουανός σκηνοθέτης Τσεζάρις Γκραουζίνις. Η ιστορία αυτής ευρύτατα γνωστή: στην προσπάθεια τους να επιτύχουν την λήξη του πολέμου και να κυριαρχήσει ειρήνη, οι γυναίκες καταφεύγουν στην σεξουαλική αποχή με τους συζύγους τους, αλλά και με τους εραστές τους, μέχρι την επίτευξη του σκοπού τους.
Σκηνογραφικά λιτό, ενδυματολογικά και όσον αφορά στο μακιγιάζ αβανταδόρικο. Χρώματα έντονα φλερτάρουν με τα μάτια των θεατών από την πρώτη στιγμή που οι ηθοποιοί μπαίνουν στην σκηνή. Κοστούμια εντυπωσιακά, πρόσωπα βαμμένα με τολμηρά, μέχρι και νέον χρώματα, που δένουν αρμονικά με την ερμηνευτική υπερβολή των χαρακτήρων του έργου. Ίσως μερικοί να πουν ότι φτάνει τα όρια του κιτς, προσωπικά ήταν ένα στοιχείο της παράστασης που λάτρεψα.
Κίνηση όμορφη, καλαίσθητη, επιτυχημένα μαριονετίστικη σε σημεία, κωμικά πολεμική σε άλλα. Χορογραφίες που γεμίζουν τον χώρο ισορροπημένα και όμορφες φωνές τις οποίες ντύνουν στα μουσικά σημεία του έργου οι στίχοι του Γιώργου Μπακόλα και οι συνθέσεις του Δημήτρη Θεοχάρη. Η θετική ανταπόκριση του κοινού σε κάθε μουσικοχορευτικό κομμάτι της παράστασης νομίζω είναι αρκετή για να εμψυχώσει τους ερμηνευτές αλλά και να αποδείξει πως τα συγκεκριμένα κομμάτια του έργου ήταν ακόμη μία επιτυχημένη πτυχή αυτής της παράστασης.
Φυσικά δεν ήταν όλα ρόδινα, παρά το πανέμορφο εγκώμιο που φαίνεται να πλέκω μέχρι στιγμής. Ένα καλοδιαλεγμένο και άψογα ταιριαστό για τους ρόλους που ενσαρκώνει καστ φαίνεται να στάθηκε συχνά σε ερμηνευτικές ευκολίες του (με εξαιρέσεις φυσικά, όπως υπάρχουν παντού άλλωστε), χωρίς όμως αυτό να διατηρείται σε όλη την διάρκεια της παράστασης, επιτυγχάνοντας ένα αξιοπρεπές συνολικό παίξιμο. Τα πετυχημένα με τα «καμμένα» αστεία λειτούργησαν σε μένα σαν σκωτσέτζικο ντους, και μπορώ να πω και σε μεγάλη μερίδα του κοινού. Εκείνοι που είναι να γελάσουν με το παραμικρό θα γελάσουν έτσι κι αλλιώς, όμως αυτό είναι το στοίχημα; Δυναμισμός μου έλειψε επίσης σε κάποια σημεία της πρωταγωνίστριας στα οποία ήταν όχι απλά προτεινόμενος, αλλά θα έλεγε κανείς απαιτούμενος. Στα φάουλ θα τοποθετήσω επίσης και το χιλιοειπωμένο αστειάκι «λεφτά υπάρχουν» που βρήκε την θέση του και σε αυτήν την παράσταση, ενώ από τις καλύτερες στιγμές θεωρώ το ντουετάκι Μυρίνη-Κινησίας.
Συνοψίζοντας θα έλεγα πως είναι μια ευχάριστη παράσταση, μια αξιόλογη και αξιοπρεπής παρουσίαση του παγκόσμια διάσημου αυτού έργου, με δυνατά σημεία και κατ’ εμέ άψογα ρυθμισμένη χρονική διάρκεια. Ασυζητητί επιδέχεται πολλές αναγνώσεις σαν κείμενο, απ’ την σημερινή θα κρατήσω το διαχρονικό καθώς φαίνεται ρητό: sex makes the world go round.
Η παράσταση «Λυσιστράτη» βρίσκεται στην καλοκαιρινή της περιοδεία. Ένας από τους επόμενους σταθμούς της θα είναι και η πόλη σου. Τσέκαρε ημερομηνίες στον παρακάτω σύνδεσμο: http://www.viva.gr/tickets/theatre/lysistrati/