Τα anime- ή ιαπωνικά καρτούν- είναι ένας ακόμη λόγος για τον οποίο χαίρομαι που εφευρέθηκε το ίντερνετ από τη στιγμή που δεν γεννήθηκα στην Ιαπωνία. Η πιο αναγνωρίσιμη εξαγωγή της χώρας του ανατέλλοντος ηλίου συνεπαίρνει φαν απ’ όλο τον κόσμο και επηρεάζει σημαντικά την ποπ κουλτούρα.
Διαφοροποιούνται από τα “κανονικά” καρτούν καθώς, εκτός του ότι παράγονται στην Ιαπωνία, δεν απευθύνονται αποκλειστικά σε παιδιά. Μάλιστα, πολλά από αυτά είναι ακατάλληλα για παιδιά- και δεν μιλάω καν για αυτά με ερωτικό περιεχόμενο, τα οποία είναι άλλη ιστορία.
Αν ως παιδιά βλέπατε κινούμενα σχέδια το πρωί, έχετε δει σίγουρα Pokemon, Sailor Moon, One Piece και ό,τι άλλο έδειχναν κατά καιρούς. Όσοι βλέπουν τακτικά τώρα, είτε τα βρήκαν τυχαία στο ίντερνετ ή τους κόλλησε φίλος τους ή πορώθηκαν ψάχνοντας για τα anime που έβλεπαν μικροί.
Αυτοί είναι που ανακαλύπτουν ότι τα πιο καλά άνιμε ποτέ δεν έφτασαν στην ελληνική τηλεόραση. Όπως ανέφερα πιο πάνω, δεν απευθύνονται μόνο σε παιδιά, οπότε λίγη βία, λίγο αίμα, λίγο fanservice είναι συνηθισμένα. Για κάποιο λόγο όμως επικρατεί η άποψη ότι επειδή είναι κινούμενα σχέδια είναι για παιδιά και δεν μπορεί να ενδιαφέρουν τους ενήλικες. Γι’ αυτό προβάλλονται anime που είτε όντως είναι για παιδιά είτε δεν έχουν πολλά από αυτά τα ακατάλληλα στοιχεία.
Για όσους δεν έχουν ξεκινήσει- ακόμα- το υπέροχο ταξίδι στον κόσμο των anime, θα κάνω μια όσο το δυνατόν ακριβή και λεπτομερή περιγραφή του τι θα συναντήσει. Πρώτον, αυτούς εδώ τους τίτλους: One Piece, Naruto, Bleach, Fairy Tail. Αυτά είναι τα πιο γνωστά anime της στιγμής (αν και το Bleach το έχουν κόψει, παραμένει δημοφιλές). Οι πιθανότητες είναι ότι ένα από αυτά θα είναι τα πρώτο anime που θα δεις και που θα σε μετατρέψει σε otaku (στα ιαπωνικά χρησιμοποιείται αυτή η λέξη για οποιονδήποτε φανατικό, έξω όμως αναφέρεται αποκλειστικά σε anime fan).
Δεύτερον, τα περισσότερα έχουν 12 με 24 επεισόδια και σε μερικές περιπτώσεις 26. Το αναφέρω αυτό επειδή καθώς ένα από τα παραπάνω είναι το πιο πιθανό να αποτελέσει την πρώτη “επίσημη” επαφή σου με τα anime, μπορεί να θεωρήσεις ότι όλα έχουν 300+ επεισόδια, όπως εγώ καλή ώρα. Η αλήθεια είναι ότι ελάχιστα έχουν πάνω από 100. Τα τρία από τα τέσσερα παραπάνω συνεχίζονται μέχρι σήμερα και τα δύο από αυτά έχουν κλείσει δεκαετία. Γι’ αυτό είναι και τα πιο γνωστά άλλωστε.
Τρίτον, τα anime χωρίζονται σε shounen (κυριολεκτικά “αγόρι”) και shoujo (κυριολεκτικά “κορίτσι”), με μερικά που δεν κολλάνε σε καμιά από τις δυο κατηγορίες. Τα shounen απευθύνονται φυσικά σε αγόρια, εστιάζουν σε επικές μάχες, στο ταξίδι ενός νεαρού πρωταγωνιστή (συνήθως αγόρι) προς την απόκτηση δύναμης και στη σημασία της φιλίας. Περιέχουν σχεδόν πάντα το υπερφυσικό στοιχείο. Είναι το είδος με τη μεγαλύτερη απήχηση, καθώς εκτός από το target group τους, έχουν μεγάλη απήχηση και στο γυναικείο κοινό- μεγαλύτερη απ’ ό,τι έχουν τα shoujo στο ανδρικό.
Τα One Piece, Naruto, Bleach και Fairy Tail είναι όλα shounen. Το One Piece ακολουθεί μια ομάδα πειρατών στο κυνήγι ενός θρυλικού θησαυρού, το Naruto εκτυλίσσεται σε ένα σύμπαν όπου υπάρχουν άνθρωποι με υπερφυσικές δυνάμεις που ονομάζονται νίντζα- και ναι, κάνουν όλα τα κόλπα που θα περίμενες να κάνει ένας νίντζα. Βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στην Ιαπωνική μυθολογία. Το Fairy Tail έχει ως πρωταγωνιστές σέξι μάγους που εκτελούν διάφορες αποστολές που τους ανατίθενται και το Bleach… η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν κατάλαβα το Bleach. Αρχίζει ως μια ιστορία για ένα αγόρι που βλέπει shinigami (πνεύματα που συλλέγουν τις ψυχές των νεκρών) και που μετά γίνεται ο ίδιος shinigami. Μετά γίνεται μπερδεμένο.
Τα shoujo έχουν συνήθως μια νεαρή κοπέλα ως πρωταγωνίστρια και το υπερφυσικό στοιχείο δεν παίζει τόσο μεγάλο ρόλο, με εξαιρέσεις βέβαια και στις δύο περιπτώσεις. Αυτό που τα χαρακτηρίζει είναι ότι εστιάζουν στις σχέσεις μεταξύ των χαρακτήρων, ιδιαίτερα στις ερωτικές. Μερικά από τα πιο γνωστά είναι τα Kaichou wa Maid-sama, Hana Yori Dango και Ouran High School Host Club.
Υπάρχουν φυσικά πολλά είδη anime: υπερφυσικά, επιστημονικής φαντασίας, mecha, slice of life. Τα anime κάθε είδους μπορεί να διακρίνονται εύκολα σε shounen ή σε shoujo, αλλά μερικά μπορεί και όχι. Μπορεί να απουσιάζει το ρομαντικό στοιχείο που χαρακτηρίζει τα shoujo, αλλά να απουσιάζουν ταυτόχρονα και οι μάχες και άλλα τυπικά στοιχεία των shounen. Μερικά μπορεί να έχουν πλοκή και δράση σαν εκείνη των shounen, αλλά τα αισθήματα των χαρακτήρων και οι σχέσεις μεταξύ τους να είναι το focus της ιστορίας.
Αν διστάζεις να κάνεις το πρώτο βήμα σε αυτόν τον πολύχρωμο κόσμο επειδή ανησυχείς για το τι θα πουν οι άλλοι, έχεις ένα δίκιο. Όσοι δεν βλέπουν anime μπορεί να τα θεωρούν παιδικά ή απλώς παράξενα. Σε εκείνη την περίπτωση, πρότεινέ τους να δουν το Shingeki no Kyojin (ή Attack on Titan). Ακόμη θα τα θεωρούν παράξενα, αλλά σίγουρα όχι παιδικά! Παρά τους εφιάλτες που μπορεί να προκαλέσει, είναι ένα πολύ καλό anime, με δυνατό concept και πλοκή, εντυπωσιακά σχεδιασμένο και απίστευτα πωρωτικό. Είναι όμως πάρα πολύ βίαιο.
Το να βλέπεις anime δεν έχει πολλές διαφορές από το να βλέπεις σειρές, εκτός του ότι έχουν ζωγραφιές αντί για ηθοποιούς. Αν δεις ιαπωνική σειρά θα καταλάβεις. Οι διαφορές με τις σειρές που έχουμε συνηθίσει είναι κυρίως πολιτισμικές.
Το μεγαλύτερο καλό που μπορούν να σου προσφέρουν- εκτός από ψυχαγωγία- είναι η ευκαιρία να μάθεις μια πολύ όμορφη γλώσσα και εξάσκηση στα αγγλικά- δεδομένου ότι τα βλέπεις με αγγλικούς υπότιτλους. Έχω μάθει πολλές λέξεις που δεν ήξερα με αυτόν τον τρόπο στα αγγλικά. Όσο για τα ιαπωνικά, δεν θέλει καν προσπάθεια. Μέσα σε έξι χρόνια με σχεδόν μηδαμινή μελέτη έχω καταλήξει να μπορώ να καταλαβαίνω αρκετά.
Ελπίζω αυτό το άρθρο να ήταν διαφωτιστικό, είτε ψήθηκες να δεις κι εσύ anime είτε απλώς κατάλαβες καλύτερα τι είναι αυτά που χαζεύει το έτερον ήμισυ στον υπολογιστή. Θα κλείσω αναφέροντας μερικά ακόμη πολύ δημοφιλή anime και τις δικές μου προτάσεις.
Στα πιο γνωστά περιλαμβάνονται τα Fullmetal Alchemist, D.Gray-man, Death Note, Durarara!!, Soul Eater, Code Geass, Mirai Nikki και Sword Art Online. Θα τα βρεις εύκολα και θα τα περισσότερα αξίζουν, γι’ αυτό κι εγώ θα προτείνω μερικά λιγότερο γνωστά που αξίζουν, με εξαίρεση το Shingeki no Kyojin που είναι πολυσυζητημένο.
Το Shingeki no Kyojin εκτυλίσσεται σε ένα μέλλον όπου η ανθρωπότητα έχει κλειστεί μέσα σε τείχη για να προστατευθεί από τους Τιτάνες, μυστηριώδους προέλευσης όντα που τρώνε τους ανθρώπους. Λίγα πράγματα είναι γνωστά πλέον για τον κόσμο έξω από τα τείχη και η τεχνολογία έχει γυρίσει στην εποχή του Μεσαίωνα χάρη στην καταστροφή που έσπειραν οι Τιτάνες. Η ιστορία ξεκινά όταν μετά από 100 χρόνια ηρεμίας, οι Τιτάνες καταφέρνουν να μπουν μες στα τείχη και να καταστρέψουν ένα χωριό. Ο νεαρός πρωταγωνιστής, ο Eren, βιώνει την καταστροφή και ορκίζεται να αφανίσει τους Τιτάνες. Κατατάσσεται στο στρατό με τους φίλους του αφού φτάσει την κατάλληλη ηλικία και γίνεται μέλος ενός ξεχωριστού παρακλαδιού: του Σώματος Ερευνών, που αποτελείται από τους πιο θαρραλέους στρατιώτες και ανά τακτά διαστήματα βγαίνει έξω από τα τείχη για να συλλέξει πληροφορίες για τους Τιτάνες. Να σημειωθεί ότι η κάθε εκστρατεία κοστίζει στο σώμα το 30% των στρατιωτών του.
Το Danshi Koukousei no Nichijou είναι κωμωδία που δεν έχει πλοκή. Αποτελείται από αστείες στιγμές από τη ζωή των καμένων μαθητών ενός σχολείου αποκλειστικά για αγόρια. Μη ρωτάς τίποτα άλλο- πήγαινε δες το!
To Kokoro Connect ακολουθεί πέντε μαθητές που ανήκουν στην ίδια λέσχη δραστηριοτήτων και παρατηρούν ότι ανταλλάζουν σώματα σε άσχετες στιγμές. Τα αποτελέσματα είναι ξεκαρδιστικά και αμήχανα- από το να μπαίνουν στις λάθος τουαλέτες επειδή ξεχνούν ότι βρίσκονται σε σώμα ατόμου του αντίθετου φύλου μέχρι τα αγόρια να χουφτώνονται επειδή αυτό είναι το πρώτο πράγμα που θα έκανε και στην πραγματικότητα ένα αγόρι που ξαφνικά βρέθηκε σε γυναικείο σώμα αντί να φρικάρει και να ουρλιάξει “τι στο καλό”. Αποκαλύπτεται ότι το φαινόμενο προκαλείται από μια μυστηριώδη οντότητα που χρησιμοποιεί το σώμα του αγαπημένου τους καθηγητή για να τους μιλήσει και να τους εξηγήσει ό,τι χρειαστεί. Εκτός από το φαινόμενο ανταλλαγής σωμάτων, προκαλεί και άλλα διαφορετικά φαινόμενα, το καθένα από τα οποία φέρνει στα παιδιά διαφορετικά προβλήματα.
Το Natsume Yuujinchou – και όλες οι μετέπειτα σεζόν- ακολουθούν τον Takahashi Natsume, ένα αγόρι κυνηγημένο από τέρατα (τα λεγόμενα Youkai ή Ayakashi) που τον μπερδεύουν για τη νεκρή γιαγιά του, Reiko Natsume. Η Reiko είχε ως χόμπι τη συλλογή ονομάτων των youkai, τα οποία μάζεψε σε ένα βιβλίο και όποιος το κατέχει, έχει τα youkai αυτά ως υπηρέτες. Γι’ αυτό πολλοί τον κυνηγούν για να το αποκτήσουν ή να πάρουν το όνομά τους πίσω. Ο Natsume αναλαμβάνει να επιστρέψει τα ονόματα και να προστατέψει το βιβλίο, το μόνο πράγμα που κληρονόμησε από τη γιαγιά του.
Και το καλύτερο για το τέλος, το Yahari Ore no Seishun Love Comedy wa Machigatteiru. Ποιος Σωκράτης, ποιος Αριστοτέλης αξίζει μπροστά στο μεγαλείο του Hachiman Hikigaya; Στα 16 χρόνια της ζωής του έχει απαντήσει όλα τα μεγάλα ερωτήματα της ζωής, όπως τι είναι η νιότη; Μια ψευδαίσθηση δημιουργημένη από υποκριτές, για υποκριτές, γεννημένη από τη στάχτη παλιών αποτυχιών. Η καθηγήτριά του δεν εκτίμησε την πρωτοποριακή του σκέψη και τον ανάγκασε να γίνει μέλος της λέσχης της όμορφης Yukino Yukinoshita, του μόνου ανθρώπου που μπορεί να ανταγωνιστεί τον Hachiman στον πεσιμισμό. Η ελπίδα είναι ότι η συμμετοχή του στις δραστηριότητες της λέσχης θα τον θεραπεύσει από τις συνήθεις λαμπρές σκέψεις του. Και όντως, αυτό μαζί με τη γνωριμία του με νέα άτομα ίσως βοηθήσουν, αλλά τα τραύματα του παρελθόντος είναι πολλά…
Αυτά από μένα, οι connoisseurs είστε ελεύθεροι να ποστάρετε τις δικές σας προτάσεις!
Της Γεωργίας Καρδαρά