Οι Έλληνες είχαμε πάντα το κακό συνήθειο να θαυμάζουμε, να υπερασπιζόμαστε και να προβάλουμε την εθνική μας παράδοση και ιστορία χωρίς ωστόσο να την τιμούμε επί του πρακτέος. Όλοι αναγνωρίζουμε τις αξίες που καλλιέργησαν οι αρχαίοι Έλληνες μέσα από την γνώση αλλά και μέσα από την αξιοποίηση των πόρων μας. Η Ελλάδα εξαιτίας του φυσικού της πλούτου και της γεωγραφικής της θέσης έγινε πολλάκις το ‘’θήραμα’’ πολεμικών κατακτήσεων. Παρόλα αυτά καταφέραμε να διατηρήσουμε την ακεραιότητα της αλλά όχι την φυσική της αξία.
Το νέο νομοσχέδιο του αιγιαλού φανερώνει εμμονές και κραυγές, πίσω από τις οποίες κρύβονται συναλλαγές ‘’κάτω από το τραπέζι’’ και προσωπικά συμφέροντα. Άλλωστε οι πολιτικοί μας , μας έχουν συνηθίσει σε διατάξεις που ψηφίζονται μεταξύ δώδεκα με δώδεκα και πέντε το βράδυ! Ας θυμηθούμε διατάξεις όπως εκείνες που χαρακτηρίζουν ως δάσος εδαφικές εκτάσεις που φυτρώνουν πουρνάρια και εκείνες που θεωρούν μη αξιοποιήσιμες περιοχές καμένα δάση. Το πρόβλημα ωστόσο με την κατάχρηση του περιβάλλοντος και της δημόσιας γης έχει τις ρίζες του πολύ βαθύτερα από το θέμα που προέκυψε πρόσφατα με την επιχωμάτωση της θαλάσσιας ζώνης.
Θα ανατρέξω σε χρόνια τουρκοκρατίας και εκκλησιαστικής ηγεμονίας, όπου η γη ανήκε μόνο στα ‘’μεγάλα κεφάλια’’ της εποχής και η επικρατούσα θεοκρατική αντίληψη ήταν πως ο άνθρωπος κυριαρχεί στο περιβάλλον. Αυτό σημαίνει ότι η προστασία του περιβάλλοντος, έχοντας μηδαμινή σημασία, θυσιάζεται στον βωμό του ατομικού συμφέροντος. Να επισημάνω ότι σύμφωνα με τους κανόνες δικαίου η έννοια του συμφέροντος είναι θετικά φορτισμένη καθώς κάνει λόγο για το νόμιμο συμφέρον. Αλλά αναρωτιέμαι εγώ, πόσο νόμιμο είναι το συμφέρον ιδιωτών που σε συνεργασία με τους υπουργούς, ανοίγουν δρόμους για επέκταση ξενοδοχειακών μονάδων και άλλων επιχειρηματικών κινήσεων πλην κατοικιών, με μόνη προϋπόθεση «να περιλαμβάνονται όροι χρήσης που να διασφαλίζουν την πρόσβαση του κοινού» ;; Με λίγα λόγια ο επιχειρηματίας έχει το δικαίωμα να μπαζώσει μέρος της παραλίας και το κοινό είναι ελεύθερο να εισέρχεται πληρώνοντας για να απολαύσει την θάλασσα και τον ήλιο;
Οι εναντιώσεις στο νομοσχέδιο εστιάζουν ακόμα στην νομιμοποίηση αυθαίρετων κατασκευών στην παραλιακή ζώνη και την αναίρεση αναφορών στην υποχρέωση ελεύθερης και απρόσκοπτης πρόσβασης στον αιγιαλό. Με τον τρόπο αυτό υποστηρίζεται πως ακυρώνεται η προσπάθεια του Υπουργείου Περιβάλλοντος που εδώ και δύο χρόνια έχει ξεκινήσει διαδικασίες καταγραφής αυθαιρέτων στις παραλίες και ενέργειες κατεδάφισης τους, με πόρους από το Πράσινο Ταμείο. Στον αντίποδα η κυβέρνηση δηλώνει << Σε κανένα σημείο του νομοσχεδίου δεν ορίζεται ότι είναι επιτρεπτή η αποκλειστική χρήση του αιγιαλού και της παραλίας. Σε κανένα σημείο του νομοσχεδίου δεν περιορίζεται με κανένα τρόπο η ελεύθερη πρόσβαση των πολιτών.>> Οι οικολόγοι πράσινοι όπως και η Greenpeaceαντιδρούν ,θέτοντας τα δικά τους όρια στις αυθαιρεσίες των πολιτικών ,υπερασπιζόμενοι το περιβάλλον.Θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε ως έλλειψη αξιών την μετατροπή φυσικών πόρων σε εμπορεύσιμο προϊόν. Σκοπός θα έπρεπε να ήταν η ανάδειξη των φυσικών μας τοπίων και η διατήρηση καθαρών θαλασσών ..και όχι η καταστροφή τους!
Ωστόσο η κυβέρνηση δίνει την δική της απάντηση αντικρούοντας τις κατηγορίες. Το υπουργείο δηλώνει << Οι αρμόδιοι φορείς του ΥΠΕΚΑ ελέγχουν την τήρηση των όρων περιβαλλοντικής προστασίας και εγκρίνουν ή όχι την κατασκευή του έργου. Χωρίς την έγκρισή τους, το έργο δεν πραγματοποιείται. Το μόνο που αλλάζει είναι ότι με τις προτεινόμενες ρυθμίσεις, η περιβαλλοντική αδειοδότηση θα πρέπει να προηγείται της παραχώρησης του αιγιαλού/παραλίας>>. Ενώ συμπληρώνει : << Σε καμία περίπτωση δεν δικαιώνονται αναδρομικά οι παρανομούντες και οι αυθαιρετούντες. Παρέχεται προθεσμία ενός έτους για τη νομιμοποίηση έργων που κατασκευάστηκαν πριν την ισχύ του υπό ψήφιση νόμου.>>
Σε μια κοινωνία με πληθώρα ελευθεριών και δικαιωμάτων, εύλογα υπάρχουν αντιφάσεις. Στην σύγκρουση δικαιώματος του ιδιώτη και δικαιώματος του περιβάλλοντος, δεν θα έπρεπε να υπάρχει νικητής αλλά αμοιβαίες υποχωρήσεις. Δεν εναντιώνεται κανείς στις επιχειρηματικές πρωτοβουλίες που καλείται να πάρει η κυβέρνηση για να ανθίσει ξανά ο τουρισμός και να επέλθει ανάπτυξη αξιοποιώντας τις παραλίες, ωστόσο το νέο νομοσχέδιο , «Οριοθέτηση, διαχείριση και προστασία αιγιαλών και περισσότερες προϋπόθεσης και μέτρα για την εφαρμογή του, δείχνοντας το σεβασμό του προς περιβάλλον και όχι αντιμετωπίζοντας το σαν μέσο εξυπηρέτησης οικονομικών μεγεθών.