Κορίτσια, πόσες φορές θέλατε να δείτε μία αληθινή ιστορία αγάπης και σας απογοήτευσε η χαζο-πρωταγωνίστρια και το σενάριο; Αγόρια, πόσες φορές διάλεξε ταινία η κοπελιά σας και κάτσατε και είδατε ένα εφιαλτικό ρομάντζο που έσταζε μέλι από τους τίτλους αρχής; Δε λέω, νόστιμο το μέλι, μα αν τρως μιάμιση ώρα μόνο από δαύτο, ε, κάποια στιγμή θα ξεράσεις.
Σας έχω εδώ, λοιπόν, τρεις ταινίες που κύριο θέμα τους έχουν την αγάπη, μα δεν περιέχουν κακές πεθερές, παρεξηγήσεις, ουράνια τόξα, λουλούδια και ξανθούς πρίγκιπες. Έχουν μεγάλη δόση επιστημονικής φαντασίας και κάνουν το κεφάλι σου καζάνι, ξεφεύγοντας από ό,τι μας έχει συνηθίσει το Hollywood. Προσοχή όμως! Θα αρέσουν πολύ μόνο στους ανοιχτόμυαλους…
Eternal Sunshine of the Spotless Mind (2004)
Πρωταγωνιστής είναι ένας άντρας που μόνο καθαρό μυαλό δε θα λέγαμε ότι έχει. Η γυναίκα που αγάπησε διαγράφεται σταδιακά από το μυαλό του (κυριολεκτικά, μέσω μιας χειρουργικής επέμβασης). Δυστυχώς όμως, όπως γίνεται πάντοτε, όλοι μας συνειδητοποιούμε πόσο σημαντικός μάς είναι ένας άνθρωπος μόνο όταν πάμε να τον χάσουμε…
Δεν μπορούμε να κατατάξουμε σε κάποιο συγκεκριμένο είδος την ταινία, μιας και θα παρακολουθήσετε από ξεκαρδιστικές σκηνές, μέχρι και βαθιά συγκινητικές ή ακόμη και κάποιες άκρως ανατριχιαστικές. Στην υπόθεση υπάρχει άπλετη φαντασία, όπως και αδιαμφισβήτητος ρεαλισμός στις ανθρώπινες σχέσεις που παρουσιάζονται σε αυτήν.
Το τι είναι πραγματικό και τι όχι εσείς θα το κρίνετε στην τελική…
(Μία μικρή παρένθεση: Όποτε θυμάμαι αυτήν την ταινία μου έρχονται στο νου οι στίχοι των Aerosmith:
I was cryin’ when I met you
Now I’m tryin’ to forget you
Your love is sweet misery
I was cryin’ just to get you
Now I’m dyin’ ’cause I let you
Do what you do to me…)
– Κύριος λόγος για να τη δείτε, κορίτσια: Μία γλυκιά ιστορία αγάπης που ίσως κάνει το αγόρι σας να σας εκτιμήσει ακόμα περισσότερο.
– Κύριος λόγος για να τη δείτε, αγόρια: Αξέχαστες ερμηνείες και ανατρεπτική υπόθεση.
The Fountain (2006)
Ααα, τα ξαναείπαμε στο άρθρο μου «5 Ταινίες που πρέπει να έχετε δει πριν πεθάνετε»! Ακόμα να τη δείτε;
Ακούγοντας Aronofsky έρχεται στο νου σας το Requiem for a Dream και το Black Swan; (Και όχι το «Νώε», προς Θεού). Μμμ… μάλλον τότε δεν έχετε δει το Fountain. Εδώ μιλάμε για κάτι πολύ περισσότερο από μία ταινία: έχουμε να κάνουμε με ένα έργο τέχνης. Μιας και ο καθένας δίνει διαφορετική ερμηνεία στα γεγονότα αυτού του αριστουργήματος, δε τη συνιστώ σε όσους θέλουν μία συνηθισμένη ιστορία με αρχή, μέση και τέλος. Το Fountain μιλάει για το ταξίδι μίας ψυχής στην αιωνιότητα, ενώ ψάχνει την αληθινή αγάπη μέσα από πολλές ζωές… Αυτό ήταν το Fountain για μένα τουλάχιστον.
– Κύριος λόγος για να τη δείτε, κορίτσια: Hugh Jackman, κοπελιά. Τέλος.
– Κύριος λόγος για να τη δείτε, αγόρια: Φοβερό soundtrack και εκπληκτικά οπτικά εφέ.
Mr. Nobody (2009)
Σκεφτείτε έναν συνδυασμό της ατμόσφαιρας του «Inception» και κάθε άλλης φουτουριστικής ταινίας που έχετε δει, με μία από τις πιο γλυκές ιστορίες του κινηματογράφου. Όταν τελείωσε η ταινία έτρεχε σαλάκι από την άκρη των χειλιών μου, μιας και το άμοιρο κι απλό μυαλό μου πάσχιζε να καταλάβει τι είχε μόλις παρακολουθήσει.
Το θέμα της ταινίας είναι οι επιλογές των συντρόφων που κάνουμε στη ζωή μας, καθώς και αυτές που ΔΕΝ κάνουμε. Η ταινία θίγει και την επίδραση που μπορεί να έχουν αυτές οι επιλογές στον χαρακτήρα ενός ανθρώπου. Αφηγητής είναι ένας υπερήλικας, ο τελευταίος θνητός άνθρωπος στον κόσμο, ο οποίος φαίνεται να έχει ζήσει ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ με πολλούς έρωτες στη ζωή του… Και αυτό είναι το μυστήριο ως το τέλος της ταινίας. Είναι δυνατόν να έχει ζήσει παραπάνω από δύο εκδοχές σε μία μονάχα ζωή;
– Κύριος λόγος για να τη δείτε, κορίτσια: Μία γλυκιά ιστορία με μία μόνο αληθινή αγάπη και πολλούς έρωτες. Προσοχή στις επιλογές που κάνετε…
– Κύριος λόγος για να τη δείτε, αγόρια: Μπερδεμένη υπόθεση σε έναν φουτουριστικό κόσμο, με πάρα πολλές ανατροπές.
– Κύριος λόγος για να τη δείτε οι φαν των «Nine Inch Nails»: Πρωταγωνιστής είναι ο Jared Leto. Δηλαδή εκτός από παγκοσμίως επιτυχημένος τραγουδιστής είναι και καλός ηθοποιός; Έι, ψιτ! Θεέ, με ακούς; Δε λέω καλό και το γράψιμο στο Frapress, μα εδώ νιώθω ολίγον αδικημένος.
