Ένας επαναστάτης με ιδεολογία!
Είναι 8 Σεπτεμβρίου του 1991! Δεύτερη αγωνιστική του ιταλικού πρωταθλήματος και στο Αρτέμιο Φράνκι , η Φιορεντίνα υποδέχεται την Τζένοα! Ήταν ο 1ος εντός έδρας αγώνας των Βιόλα για την σεζόν, μπροστά στο κοινό τους και όλοι ήθελαν την νίκη! Αυτή επιτεύχθηκε! Όμως, αυτή η νίκη, με την πάροδο του χρόνου ξεχάστηκε (λογικό, καθώς οι Μώβ έχουνε κάνει πολλές πιο σημαντικές επιτυχίες στην ιστορία τους)! Αυτό που δεν ξεχάστηκε όμως ΠΟΤΈ, είναι το 45ο λεπτό της συνάντησης! Όταν λίγα δευτερόλεπτα πριν από την λήξη του πρώτου ημιχρόνου, άνοιξε λογαριασμό τερμάτων στη Serie A, ο Γκαμπριέλ Ομάρ Μπατιστούτα! Ένας ποδοσφαιριστής, που κατάφερε με τις φανέλες των Βιόλα ( άντε, ας βάλουμε και λίγο με την Ρόμα) και της εθνικής Αργεντινής, να μείνει χαραγμένος στις καρδιές όλων των ”Φίλων” του ποδοσφαίρου και όχι μόνο !
Ο Μπατιστούτα για όσους τον πρόλαβαν, (ευλογημένοι όσοι τον παρακολουθήσαμε εν δράσει) δεν ήταν ποτέ ο παίκτης βεντέτα! Δεν του άρεσε να είναι ο Star και δεν απασχόλησε ποτέ τον τύπο, όπως τον απασχόλησαν και τον απασχολούν εκατοντάδες άλλοι ποδοσφαιριστές ανάλογου βεληνεκούς! Ήταν οικογενειάρχης και ταπεινός, άνθρωπος χαμηλών τόνων, ρομαντικός και ποδοσφαιρικά συναισθηματικός! Του άρεσε να τα βάζει με τους δυνατούς και να τους μπαίνει στο μάτι, με τα γκολ που πετύχαινε! Δεν τους φοβήθηκε ποτέ, ενώ ενέπνεε και τους συμπαίκτες του να κάνουν και αυτοί το ίδιο! Σε έκανε να πιστεύεις πως η ομάδα του -η Φιορεντίνα- ήταν τουλάχιστον ισάξια της Γιουβέντους, της Μίλαν, της Ιντερ και της Ρόμα ακόμα και αν το μπάτζετ των συγκεκριμένων, ήταν το 10πλάσιο από της αντίστοιχης ”παρέας” του Μπατιγκόλ!
Ο ”Γόρδιος δεσμός” του με την Φιορεντίνα!
Με τους Βιόλα τα έζησε όλα, μέσα σε 9 χρόνια ! Ή για να είμαστε πιο δίκαιοι, σχεδόν όλα! Την τρίτη του χρονιά στην Φλωρεντία, ακολούθησε τον σύλλογο στην Serie B, παρά τις τρελές μεταγραφικές προτάσεις που είχε δεχτεί από τους ”Μεγάλους” του Campionato! Επιστρέφει αμέσως το 1995 και οδηγεί την ομάδα στην Ευρώπη, έχοντας τερματίσει 1ος σκόρερ του ιταλικού πρωταθλήματος, με 26 γκολ σε 32 αγώνες, ενώ την ίδια σεζόν κατακτά και τον 1ο του τίτλο με την μωβ φανέλα-το κύπελλο Ιταλίας- καταφέρνοντας να είναι και εκεί, 1ος σκόρερ της διοργάνωσης, με 8 τέρματα! Αφού λοιπόν είχε τρελάνει και τον πιο λογικό φίλο της Φιορεντίνα με τις επιδόσεις του, ήρθε η μέρα που τον τρέλαναν και αυτοί ανταποδίδοντας την αγάπη του! Και πως έγινε αυτό; Το 1996- και αφού με 2 δικές του γκολάρες ήρθε και η κατάκτηση του σούπερ κάπ, με 2-1 επί της Μίλαν μέσα στο Σαν Σίρο- κατασκευάστηκε από τους οπαδούς της ομάδας, χάλκινο ομοίωμα του Μπάτι, το οποίο τον απεικονίζει με την αθλητική του περιβολή να κρατά το σημαιάκι του κόρνερ! Ένα άγαλμα που κοσμεί με την παρουσία του, το Αρτέμιο Φράνκι μέχρι και σήμερα, αναγράφοντας πάνω του τα εξής:
«Στον Γκαμπριέλ Μπατιστούτα, αδάμαστο πολεμιστή, σκληρό στη μάχη και δίκαιο στην ψυχή».
Την περίοδο 1999-2000, καταφέρνει με τους Βιόλα την έξοδο του και στο Champions League, σε μια διοργάνωση που απλά απέδειξε ότι ο τύπος μπορούσε, (να παίξει σε πολύ μεγαλύτερο σύλλογο) απλά ”δεν γούσταρε”…
Πέτυχε τέρμα μέσα στο Κάμπ Νου ( Μπαρτσελόνα- Φιορεντίνα 4-2), μέσα στο Γουέμπλεϊ ( Αρσεναλ-Φιορεντίνα 0-1), μέσα στο Ολντ Τράφορντ ( Μαντσεστερ.Γ-Φιορεντίνα 3-1), ενώ είχε ένα γκόλ και 1 ασσίστ, στην μεγαλύτερη νίκη στην ιστορία των Φιορένσε στο Αρτέμιο Φράνκι, επί των μπέμπηδων του σερ Άλεξ
Φέργκιουσον και του Μπέκαμ (Φιορεντίνα-Μαντσεστερ.Γ 2-0)!
Όμως κάτι έλειπε… Τα χρόνια περνούσαν και ένας από τους κορυφαίους σέντερ φορ του πλανήτη, δεν είχε καταφέρει να πάρει ακόμα, ένα πρωτάθλημα!
Πρωταθλητής με τους Τζιαλορόσι… και στις καρδιές των Βιόλα!
Έτσι με κρύα καρδιά αλλά και πολύ ώριμη σκέψη, φεύγει σαν Φίλος από την Φλωρεντία και μεταγράφεται στην Ρόμα του Φάμπιο Καπέλο και του Τόττι! Μια Ρόμα που έριξε πολλά λεφτά εκείνη την περίοδο, καθώς είχε να κατακτήσει το Σκουντέτο 18 χρόνια, όσο ακριβώς ήταν και ο αριθμός της φανέλας που φόρεσε ο Μπατιγκολ στους τζιαλορόσι! Σαν κάτι να ήξερε ο Αργεντινός! Σαν να ήθελε να πει στους Ρωμαίους ”Μην αγχώνεστε! Τώρα είμαι εγώ εδώ! Τα Πέτρινα χρόνια πέρασαν!”
Και η αλήθεια είναι ότι χρειάστηκε να το πει πολλές φορές αυτό ο Γκαμπριέλ και να το δείξει! Η πιο δύσκολη στιγμή στην καριέρα του ήταν στις 26 Νοεμβρίου του 2000, όταν ο αντίπαλος στο Ολύμπικο είναι τα αδέρφια του οι Φιορένσε! Το αποτέλεσμα είναι 0-0 στο 83ο λεπτό, η ομάδα του Καπέλο δεν μπορεί να μπεί με τίποτα μέσα στην περιοχή του Τόλντο, με τους παίκτες της Φιορεντίνα να έχουν στήσει ”πούλμαν” ! Γίνεται ένα διώξιμο, μια κεφαλιά πάσα, η μπάλα σκάει στο έδαφος και την στιγμή που σηκώνεται από αυτό, ο Αργεντινός με ένα ξερό δεξί βολέ (5-6 μέτρα εκτός περιοχής), την στέλνει στα δίχτυα ! ΓΚΟΛ! Το μόνο πράγμα που έκανε ο Μπατι, ήταν να κλείσει τα μάτια του και να κατεβάσει κάτω το κεφάλι, εμφανώς σοκαρισμένος και βουρκωμένος, την ίδια ώρα που ο Τόττι μαζί με τους συμπαίχτες του, τον έπνιγαν στις αγκαλιές τους!
Με την λήξη του αγώνα, σε μια από τις μεγαλειώδης εικόνες που μόνο στον αθλητισμό μπορείς να συναντήσεις, ο μεγάλος αυτός ποδοσφαιριστής πήγε στην κερκίδα των φιλοξενούμενων, όντας ψυχολογικά καταρρακωμένος, να τους χειροκροτήσει σε ένδειξη σεβασμού! Και εκείνοι ανταπέδωσαν! Τον χειροκρότησαν και τον αποθέωσαν!!! Σαν να μην έφυγε ποτέ από την Φλωρεντία! Λες και είχε βάλει το γκολ στην Ρόμα και είχαν κερδίσει αυτοί το ματς!
Σαν να του είχαν δώσει την εντολή, να κάνει το χρέος του και να κατακτήσει τον τίτλο που τόσο πολύ ήθελε με τους Ρωμαίους, για να τους κάνει και αυτούς Υπερήφανους!
Και πράγματι έτσι έγινε! Πέτυχε 20 γκολ εκείνη την σεζόν και μαζί με τον Τόττι οδήγησαν την Ρόμα, στην κατάκτηση του πρωταθλήματος! Ένας τίτλος που ήρθε με 75 βαθμούς, έναντι 73 της Γιουβέντους και ήταν κάτι που ο Μπατιγκόλ το πανηγύρισε σαν μικρό παιδί και πιστέψτε με μαζί του, σίγουρα το πανηγύρισαν και οι φίλοι του οι Βιόλα, αλλά και φίλαθλοι πολλών ακόμα ομάδων από την Ιταλία και ολόκληρο τον κόσμο!
Βati-Bati-BatiGOOOOOL !!!!!
Ο Μπατιστούτα είναι ο 1ος σκόρερ όλων των εποχών της Φιορεντίνα (197 τέρματα σε πρωτάθλημα και κύπελλο, χωρίς να υπολογίζονται αυτά της Ευρώπης) αλλά και της εθνικής Αργεντινής ( 56 γκολ σε 76 συμμετοχές), ενώ έχει κατακτήσει 2 φορές και το Κόπα Αμέρικα !!! Είναι ένας ποδοσφαιριστής, που έβαζε την ομάδα και την φανέλα της, πάνω από το Εγώ του και σε κάθε αγώνα κατέθετε την ψυχή του, προκειμένου να βγει νικητής ή τουλάχιστον να χάσει με ψηλά το κεφάλι! Έχει πετύχει γκολ με απίστευτους τρόπους ( αξίζει να δείτε στο yοutube βίντεο με τα καλύτερα τέρματα του, όπως επίσης και να αναζητήσετε τα επιτεύγματα του στο wikipedia ), σε υπερβολικά πολλούς σημαντικούς αγώνες και αυτό που τον χαρακτήριζε, ήταν η εκρηκτικότητα του και οι έξαλλοι πανηγυρισμοί του! Μπορεί να μην ήταν ο Πελέ, ο Μαραντόνα, ή ο Εουσέμπιο κατάφερε όμως να κερδίσει τον σεβασμό πολλών τέτοιων παικτών, καθώς και ολόκληρου του φίλαθλου κόσμου με το ήθος του, την αγωνιστικότητα του και το πάθος του! Με την ποδοσφαιρική καρδιά του και τα πιστεύω του! Με τα λόγια του και τις ”Πράξεις” του!
Σε ερώτηση δημοσιογράφου, γιατί δεν άφηνε την Φιορεντίνα για να πάει σε μεγαλύτερο σύλλογο να κατακτήσει τίτλους, είχε απαντήσει χαρακτηριστικά:
«οι μεγάλοι σύλλογοι, δεν χρειάζεται να προσπαθήσουν πολύ για να κατακτήσουν τίτλους. Γι’ αυτό αποφάσισα να μείνω στην Φιορεντίνα. Γιατί ένας τίτλος με αυτή την ομάδα, αξίζει όσο δέκα με τη Μίλαν ή τη Γιουβέντους»
Γιατί πολύ απλά, αυτός είναι ο BATIGOL! Αυτόν λατρέψαμε και αυτό μας δίδαξε! Σε μια εποχή που όλοι μετρούν το αποτέλεσμα και τα χρήματα, αυτός με την μακριά χαίτη, το μουσάκι, το σηκωμένο γιακά και το κίτρινο περιβραχιόνιο στο αριστερό χέρι-φορώντας το αγαπημένο του Νο 9 στην πλάτη- πήγε κόντρα σε όλους και σε όλα, αφήνοντας το δικό του στίγμα, στην ποδοσφαιρική ιστορία! Μια ιστορία που τον έχει κατατάξει επίσημα στους κορυφαίους 100 ποδοσφαιριστές όλων των εποχών!
Εκεί που του αξίζει!!!
”o Πολέμαρχος”