Στάθης ΑγγελάκοςO Fleck μιλάει στο Frapress.gr έχοντας μόλις ολοκληρώσει το εξάμηνο των εμφανίσεων του σε μεγάλα ευρωπαικά stages και λίγο πριν την επίτιμη συμμετοχή του στο τρίτο X-Bass το ερχόμενο Σάββατο 24 Δεκεμβρίου!
Ο Fleck, ένας από τους πιο αναγνωρισμένους Έλληνες παραγωγούς των dub/jungle/drum’n’bass μουσικών κι ένας από τους πιο σημαντικούς καλλιτέχνες της bass κουλτούρας της χώρας, επέστρεψε πρόσφατα από το ευρωπαικό εξάμηνο tour του, που δεν είχε παρά ελάχιστες διακοπές, και μου μίλησε σχετικά με τα πρώτα του βήματα, την δεκαετία του ’90, τις ελληνικές και ξένες παραγωγές, με την αντίστοιχη ανταπόκρισή τους, τις συνεργασίες του εκτός συνόρων και βέβαια για την σχέση του με τους Urban Danja, προετοιμαζόμενος για το από κοινού τους X-Bass πάρτι το ερχόμενο Σάββατο 24 Δεκεμβρίου στο Lab.
- Στις αρχές της δεκαετίας του ’90 ήσουν από τους πρώτους που ασχολήθηκαν συστηματικά με τις dub, jungle και hip hop μουσικές. Ποιες ήταν κάποιες πρώτες αφορμές για την ενασχόληση σου αυτή και ποια ήταν η τότε ανταπόκριση από τον γύρω κόσμο;
Αυτό που με ώθησε να ασχοληθώ, πέρα από τον κεραυνοβόλο έρωτα, ήταν η περιέργειά μου γύρω από την παραγωγή αυτής της μουσικής, της hip hop, αλλά κυρίως της breakbeat που αργότερα εξελίχθηκε στην jungle.
Από τα πρώτα κιόλας ακούσματα έπαθα πολιτισμικό σοκ. Ήταν κάτι καινούριο και φρέσκο, μια ηλεκτρονική όαση μέσα σε μια Αθήνα στην οποία κυριαρχούσε η ροκ και η μέταλ μουσική. Ήθελα να μάθω όσο το δυνατόν περισσότερα πράγματα μπορούσα έτσι ώστε να καταφέρω να κάνω κάποια στιγμή δικές μου παραγωγές.
Υπήρχε πολύς κόσμος που ακολουθούσε αυτή τη φάση, ομάδες παιδιών που διοργάνωναν τέτοιου είδους parties, festivals, εξειδικευμένα περιοδικά, πολλές ραδιοφωνικές εκπομπές στα FM που στήριζαν αυτά τα ήδη μουσικής σε αντίθεση με σήμερα. Ιδίως από τα μέσα της δεκαετίας μέχρι το τέλος της.
- Η bass κουλτούρα αν και φαίνεται από δύσκολο έως αδύνατο να αγγίξει τις μεγάλες μάζες – στα πλαίσια της Ελλάδας πάντα – έχει μερικούς από τους πιο φανατικούς πιστούς. Πως το αντιλαμβάνεσαι αυτό εσύ ο ίδιος;
Η Ελλάδα πιστεύω πως είναι καταδικασμένη στο μπουζούκι. Οι εγχώριοι φανατικοί πιστοί της bass κουλτούρας είναι σύγχρονοι εφήμεροι ήρωες που δίνουν μια σκληρή πολιτισμική μάχη, σαν άλλοι Βελλερεφόντηδες, συνήθως μέχρι τη στιγμή που θα πάρουν πτυχίο από τη σχολή τους, στην ηλικία που όλα μοιάζουν με μια μικρή προσωπική επανάσταση.
Μετά, σύμφωνα με την λιγοστή εμπειρία μου, το μεγαλύτερο ποσοστό απορροφάται από την κυρίαρχη λόκαλ κουλτούρα και αντικαθίσταται από την επόμενη μικρή νέα φουρνιά.
Οι υπόλοιποι φανατικοί και σταθεροί πιστοί θεωρούμαστε απλά γραφικοί τύποι.
- Ποια είναι η αντίστοιχη ανταπόκριση του κόσμου στις υπόλοιπες ευρωπαικές χώρες; Υποθέτω ότι έχουν μεγαλύτερη απήχηση οι dub και jungle μουσικές.
Στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης αυτή η μουσική είναι πολύ περισσότερο διαδεδομένη, ο κόσμος ακολουθεί, ενημερώνεται και στηρίζει συνεπώς υπάρχει και περισσότερη κίνηση, δισκογραφικές εταιρίες, μεγάλα parties και festivals, πολλοί παραγωγοί και τα λοιπά. Δε θα μιλήσω για την Αγγλία γιατί εκεί είναι κάτι το δεδομένο, αλλά γενικά οι περισσότερες χώρες που έχω επισκεφθεί ανεβαίνουν σταθερά και γοργά σε αυτή τη φάση.
- Παρ’ όλα αυτά πιστεύω πως στην ευρύτερη σκηνή – αν μπορείς να την πεις έτσι – των reggae-dub-dancehall-jungle-bass-hip hop παραγωγών συγκαταλεγόμαστε πλέον σε μία από τις πιο υπολογίσιμες δυνάμεις του ευρωπαικού χώρου. Τι πιστεύεις πως δεν κινητοποιεί περισσότερο τον ελληνικό κόσμο να στηρίξει όλες αυτές τις εξέχουσες παραγωγές.
Δεν θα έλεγα πως συγκαταλεγόμαστε κάπου. Δηλαδή, δεν νομίζω να υπάρχει κάποιος εκεί έξω και να λέει “Φίλε, η Ελλάδα συγκαταλέγεται στις πιο υπολογίσιμες μουσικά δυνάμεις του ευρωπαϊκού χώρου σε αυτή τη φάση”.
Aυτό θα συνέβαινε κατά τη γνώμη μου εάν η Ελλάδα ήταν ταυτόχρονα και πόλος έλξης για αυτή τη μουσική, δηλαδή αν είχε μεγάλα festivals, αν υπήρχε η δυνατότητα να μας επισκέπτονται συχνά καλλιτέχνες του χώρου από το εξωτερικό χωρίς οι διοργανωτές να μπαίνουν μέσα ή τέλος πάντων να υπήρχε κάτι που να έδειχνε πως υπάρχει μια συμπαγής σκηνή. Από τη στιγμή όμως που ο κόσμος (και η πολιτεία) δε στηρίζει, δε μπορεί και να λειτουργήσει όλο αυτό το σύστημα.
Το γεγονός ότι υπάρχουν πέντε-δέκα μουσικοί παραγωγοί που έχουν βγει προς τα έξω σαν μοναχικοί λύκοι δε λέει τίποτα για τη χώρα. Δε θα το γενικοποιούσα δηλαδή. Θα έπρεπε η ίδια η χώρα να τους αξιοποιήσει και να τους στηρίξει πρώτα απ’όλα. Για να μην πω να τους “εξάγει”.
Ο κόσμος στην Ελλάδα δε στηρίζει πιστεύω είτε επειδή δε γνωρίζει, είτε επειδή βαριέται να ασχοληθεί, είτε επειδή είναι μπουρδουκλομένος, δικαιολογημένα, μέσα σε έναν μουσικό αχταρμά και πάει όπου φυσάει ο άνεμος.
- Τι χρησιμοποιείς και χρησιμοποιούσες για τις παραγωγές σου σε όλο αυτό το φάσμα της πορείας σου;
Ξεκίνησα να γράφω μουσική με ένα sampler της Yamaha κι ένα synthesizer της Casio, ηχογραφώντας απευθείας σε ένα κασσετόφωνο. Κάποια στιγμή γύρω στο 1997 βγήκα από τη σπηλιά και άρχισα να δουλεύω με έναν υπολογιστή τρέχοντας ένα tracker σε περιβάλλον DOS. Tελικά κατέληξα στο Reason το οποίο μετά από 15 χρόνια ζωής έχει φτάσει στην ένατη έκδοση του και το τρέχω μαζί με το Cubase. Aπλά και λιτά. Δυο ηχεία monitors της ΚRK, ένα midi controller και ένα ζευγάρι ακουστικά για όταν κοιμούνται οι γείτονες.
- Έχεις υπογράψει στην Serial Killaz Recordings και είσαι μέλος του Kings Hi Fi Soundsystem και της κολλεκτίβας Boom Sound από το Bristol. Πως προέκυψαν αυτές οι συνεργασίες και τι σημαίνει η καθεμία από αυτές για σένα, καθώς φαίνεται πως επιλέγεις προσεκτικά με ποιους συνεργάζεσαι όλα αυτά τα χρόνια.
Προέκυψαν σχεδόν τυχαία στην πορεία. Άκουσαν κάποια κομμάτια μου που είχαν κυκλοφορήσει παλιότερα από κάποια άλλη δισκογραφική και απλά ήρθαν σε επαφή μαζί μου με σκοπό να συνεργαστούμε για κάτι καινούριο. Οπότε θα έλεγα πως στη συγκεκριμένη περίπτωση με επέλεξαν εκείνοι, αν και δεν είμαι σίγουρος ακόμα ότι το έκαναν πολύ προσεκτικά.
Αντιπροσωπεύουν διαφορετικά πράγματα, για παράδειγμα οι Kings Hi Fi είναι ένα sound system από το Brighton, προωθούν κυρίως dub και reggae μουσική. Οι Serial Killaz έχουν ένα καθαρά jungle / drum’n’bass label. H Boom Sound είναι κάτι ενδιάμεσο. Οι παραγωγές μου βρίσκουν χώρο και στις τρεις περιπτώσεις καθώς δεν επικεντρώνονται σε ένα μόνο μουσικό είδος. Είμαι πολύ ικανοποιημένος από αυτές τις συνεργασίες, όλοι τους είναι επαγγελματίες, ξέρουν πολύ καλά τη δουλειά τους και βοηθούν πολύ τους καλλιτέχνες τους.
- Παίζει μεγαλύτερη αποξένωση και λιγότερη αλληλεγγύη, τόσο στην σκηνή του Hip Hop συγκεκριμένα, όσο και στην κοινωνία γενικότερα, σήμερα, σε σχέση με τα τέλη των 90s και τις αρχές των οοs; Πιστεύεις ότι η ομόνοια είναι από αυτά που μας λείπουν; Τι θεωρείς γενικότερα ότι μας λείπει σαν κοινωνία σήμερα; Όχι τόσο υλικά, όσο πνευματικά και ψυχικά.
Δύσκολο να μονιάσουν οι έλληνες, είτε είναι στο hip hop, είτε στα καλαματιανά.
Παίζει να είναι κληρονομικό μας πρόβλημα. Δεν βλέπω να αλλάζει κάτι.
Θα έπρεπε να στηρίζουμε περισσότερο ο ένας τον άλλο αλλά το βασικό πρόβλημα είναι ότι κανένας δεν ρίχνει τον εγωισμό του για να κάνει την αρχή. Εντάξει, μια χαρά είμαστε. Κομπλέ.
- Πότε συναντήθηκες για πρώτη φορά με τους Urban Danja και ποια είναι η σχέση σου μαζί τους έκτοτε στα αθηναικά parties;
Δε θυμάμαι την πρώτη φορά, ήμουν σχεδόν σίγουρα μεθυσμένος αλλά έκτοτε όποτε βρισκόμαστε κάνουμε τρικούβερτα parties. Tα παιδιά είναι εγγύηση από πολλές απόψεις.
- Πως προέκυψε ειδικά το από κοινού σας concept του Χ-Bass;
Αυτό το πάρτυ έγινε μέσα στα Χριστούγεννα για κανα δυο χρονιές συνεχόμενα και είπαμε να το καθιερώσουμε μιας και περάσαμε όλοι θεσπέσια.
- Πριν από σχεδόν ένα χρόνο, την ημέρα της γιορτής σου, έπαιζες στο πολύ αγαπημένο Four Twenty. Προσωπικά θεωρώ πως άκουσα ένα απ τα καλύτερα sets σου που έχω ακούσει ποτέ – στην Αθήνα τουλάχιστον. Πήγαμε δύο φορές να φύγουμε και η αλλαγή μας έβρισκε να ξαναχορεύουμε μέσα. Ενώ ξημέρωνε έπαιξες δύο φορές απανωτά το remix του Πάρε Λίγο Φώς των FFC. Αυτή ήταν μια στιγμή μεγάλης συγκίνησης όλων όσων βρισκόμασταν εκεί. Πόσα σημαίνει πραγματικά για σένα όλη εκείνη η εποχή του ελληνικού Hip Hop;
Με αυτά τα τραγούδια μεγαλώσαμε και σε αυτά βρήκαμε τότε δύναμη, παρηγοριά, κίνητρα, αγάπη, γνώση. Πόσο σημαντικό είναι όλα αυτά να περιέχονται μέσα στη μουσική!
Εκείνη την εποχή υπήρχαν πολλοί αξιόλογοι άνθρωποι μέσα σε αυτή τη σκηνή που της έδωσαν αξία. Και σήμερα βέβαια, αλλά όσο πάει λιγοστεύουν.
- Είχες μια πολύ γεμάτη χρονιά παίζοντας σε μεγάλο πλήθος ευρωπαικών stages και clubs εκτός των εμφανίσεών σου στην Αθήνα. Ποιες είναι κάποιες στιγμές που χαράχτηκαν ίσως πιο βαθιά μέσα σου αυτή την χρονιά και τι προετοιμάζεις για την ερχόμενη;
Σίγουρα αξέχαστη είναι η μέρα που παίξαμε μαζί με τον General Levy το καλοκαίρι στο Boomtown Festival στην Αγγλία, μπροστά σε ένα κοινό πολλών χιλιάδων ατόμων. Ακόμα θυμάμαι το ρίγος που ένιωσα μόλις ανέβηκα στη σκηνή. Ήμουν σίγουρος πως δε θα τα έβγαζα πέρα, πως δεν ήμουν έτοιμος να αντιμετωπίσω κάτι τέτοιο και πως θα έκανα κάποιο τραγικό λάθος, ήταν όλο το σκηνικό “too much” που λένε. Τελικά όλα κύλησαν σχεδόν όμορφα εκτός από το ότι το χαλασμένο CD με το live set του General Levy άρχισε να πηδάει πάνω στο καλύτερο. Το σώσαμε όμως.
Στην Πράγα που έπαιξα τον περασμένο Μάρτιο, κατά τη διάρκεια του σετ, έσκασε μια κοπελίτσα, Τσέχα, στο booth με ένα ταψί στριφογυριστή σπιτική ελληνική τυρόπιτα. Την ακουμπάει δίπλα στα μηχανήματα και μου φωνάζει στο αυτί “Eίδα στην αφίσα ότι ήσουν Έλληνας”. Tην φάγαμε με το υπόλοιπο line up το ξημέρωμα. Άψογη.
Στο Outlook Festival το Σεπτέμβρη, έπαιζα στην παραλία την πρώτη βραδιά, στο Dub Smugglers Sound System, ένα θηρίο ηχοσύστημα. Σε κάποια φάση, κατά τη διάρκεια του σετ μου σκάνε πάνω στη σκηνή τρεις σεκιουριτάδες και αρχίζουν να μου φωνάζουν, “Kλείσε τη μουσική! Άλλαξε μουσική, παίξε ρέγγε! Κλείσ’τα!!”. Αρχικά δεν κατάλαβα τι είχε γίνει, μέχρι να δω ότι κάτω γινόταν χαμός, mosh pits σε πολλά διαφορετικά σημεία, μπροστά στα ηχεία, στο κέντρο, στο βάθος. Αναγκάστηκα να σταματήσω να παίζω jungle , έβαλα ένα τελευταίο κομμάτι και αποχώρησα προς το μπαρ. Kατενθουσιασμένος.
Αυτά και άλλα πολλά, αλλα ας μη μακρηγορούμε.
- Σε ευχαριστώ για τον χρόνο σου και την διάθεση να απαντήσεις στις ερωτήσεις!
Να’σαι καλά, ευχαριστώ κι εγώ.
Οι Urban Danja δημιουργήθηκαν το καλοκαίρι του 2006 στα Χανιά από τους Oze aka Cynic al, Insom και Artizda. Άμεσα προστέθηκε στην ομάδα ο iGL από Dub Riots και αργότερα ο 3Voice aka InDaMouse, ενώ από την ομάδα έχει περάσει η nurumuru (all matters)ως γραφίστρια και vj, και ο Afezz ως MC.
Ηχητικά είναι ίσως η ομάδα με την μεγαλύτερη ποικιλία μουσικών ειδών στην Ελλάδα, με τα parties τους να παίζουν από Hip Hop, Drum&Bass, Dubstep, Reggae, Dub, Breaks, Techno και άλλα, με έμφαση στον underground ήχο.
Από τα πρώτα parties και residencies στην Κρήτη, μέχρι τα Πανεπιστήμια της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης, του Βόλου, το Λυσιατρείο, τα bars και clubs ανά την Ελλάδα, οι Urban Danja προσφέρουν πάντα ποιοτική μουσική με καλεσμένους τους καλύτερους producers και djs , κυρίως εγχώριους, αλλά και απο το εξωτερικό.
Από τα parties τους έχουν περάσει οι MC Coppa(Ger), Disprove(It), Volatile Cycle(Uk), MC Talabun (Ru), Ble3k(Usa), Nocturnal(Uk), Dj Sickhead(Ger) , οι local heroes MC Yinka, Disphonia, D-Jahsta, Fleck, Vlastur, Blue Hill, Kill Emil, George Apergis, Anna Mystic και πολλοί άλλοι. Επίσης, μέλη της ομάδας έχουν μοιραστεί την σκηνή με ονόματα όπως οι Noisia, Dope DOD, Al’Tarba, Frenic, iLLBiLLY HiTEC, Ondrej, Joe Nice και πολλούς ακόμα.
Οι συμμετοχές σε Φεστιβάλ ανά την χώρα είναι πολλές, με σημαντικότερες αυτές των Athens Legalize Protestival 2009-2016, Beach Street 2013-2014, Reggae Vibes 2014, Secret Sound 2016, όπως επίσης και πολλά αντιρατσιστικά και αυτοοργανωμένα εγχειρήματα σε διάφορες πόλεις.
Μπαίνοντας στην δεύτερη δεκαετία της ζωής της η ομάδα υπόσχεται, παρά της αντιξοότητες των καιρών, άλλη μια δεκαετία γεμάτη raves και χαμόγελα.
Urban Danja Crew Official Facebook Page
H πρώτη φορά που βρέθηκαν μαζί πίσω απ’ τα decks τα μέλη του Urban Danja με τον Fleck ήταν στην Πάντειο. Έκτοτε ακολούθησαν δύο πάρτι του Reggaewise και τα δύο προηγούμενα X-Bass, ώστε να οδηγηθούμε στο φετινό και τρίτο κατά σειρά.
Σάββατο 24 Δεκεμβρίου, οι Urban Danja παρουσιάζουν το X-BASS με καλεσμένους τον FLeCK και τον MC Bredda Ahmed.
Το καθιερωμένο X-BASS παρουσιάζει τον Fleck στο LAB, το υπόγειο club απέναντι απ’ το Λουκούμι Bar. Με κυκλοφορίες σε κάποια από τα μεγαλύτερα jungle και dubstep labels παγκοσμίως, όπως Jungle Cakes, Serial Killaz, OnDubGround, Chopstick Dubplate, Reggae Roast, ο Fleck είναι σίγουρα ένας απ΄τους πιό σημαντικούς καλλιτέχνες της bass κουλτούρας της χώρας.
Με εμφανίσεις το τελευταίο εξάμηνο μόνο σε Αγγλία, Φινλανδία, Αυστρία, στο Outlook Festival στην Κροατία και αλλού, έρχεται να μας παρουσιάσει ένα dubstep to jungle dj set όπως μόνο αυτός ξέρει.
Την βραδιά πλαισιώνει ο MC Bredda Ahmed για το toasting των beats, καθώς και οι Insom, iGL από Dub Riots και Indamouse των Urban Danja Crew σε Drum&Bass και Dub sets αντίστοιχα.
Η έναρξη είναι στις 23.00 και η είσοδος 5 ευρώ.
