Κώστας ΔεσποτάκηςΚοντά στις Αμερικανικές εκλογές 2016 οι διάσημοι αστέρες παίρνουν θέση δημόσια για το τι θα ψηφίσουν. Η ερώτηση είναι θα έπρεπε να γίνεται κάτι τέτοιο ή όχι;
Η Αμερική είναι κοντά στις εκλογές που θα κρίνουν πολλά τόσο για το μέλλον της χώρας όσο και για τις σχέσεις της με τις υπόλοιπες χώρες. Με τις μεγάλες δυνάμεις (Γερμανία, Ρωσία) αλλά και τις μικρότερες (όπως η χώρα μας) που περιμένουν κάποιο στήριγμα από τη μεγάλη αυτή δύναμη.
Μιλάμε για τις εκλογές που οι περισσότεροι πολίτες των Η.Π.Α όχι μόνο δεν ξέρουν τι να ψηφίσουν αλλά πιστεύουν ότι οι επιλογές που έχουν δεν αντιπροσωπεύουν την Αμερική που οραματίζονται. Δηλαδή, οι δύο υποψήφιοι, Χίλαρι Κλίντον και Ντόναλντ Τραμπ, δεν γεμίζουν κανενός το μάτι. Οι περισσότεροι θα ψηφίσουν το λιγότερο κακό ή δεν θα ψηφίσουν καθόλου.
Εκεί, λοιπόν, έρχονται οι μεγάλοι σταρ του Χόλυγουντ, της μουσικής βιομηχανίας, καθώς και άλλοι διάσημοι και αθλητές και παίρνουν θέση στον εκλογικό αγώνα.
Σποτάκια στο διαδίκτυο, συναυλίες, αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και ότι άλλο μπορείτε να σκεφτείτε χρησιμοποιούνται από τους αγαπημένους μας σταρ για το σκοπό αυτό. Άλλοι κλίνουν προς τη μία μεριά και άλλοι προς την άλλη. Άλλοι πάλι απλά λένε στους Αμερικάνους πολίτες πηγαίνετε να ψηφίσετε.
Το θέμα που ανοίγετε από μία τέτοια κατάσταση είναι μεγάλο. Μπορούν ή, μάλλον, πρέπει οι καλλιτέχνες, οι αθλητές, οι διάσημοι γενικότερα να παίρνουν θέση σε μία εκλογική μάχη; Πρέπει να δείχνουν ανοιχτά οι διάσημοι τι ψηφίζουν;
Υπάρχουν δύο απόψεις πάνω στο θέμα αυτό. Η πρώτη είναι αυτή που λέει ότι οι μεγάλοι σταρ επιβάλλεται να είναι πολιτικοποιημένοι και κατακρίνονται όσοι δεν παίρνουν θέση (αυτή είναι και μία τακτική που χρησιμοποιείται κατά κόρον στις εκλογικές εκστρατείες στις Ηνωμένες Πολιτείες) και, η δεύτερη, που υποστηρίζει ότι οι διάσημοι υπηρετούν άλλο σκοπό και δεν έχουν λόγο να δείχνουν ανοικτά τη πρόθεση ψήφου τους.
Για μένα η πολιτική ταυτότητα ενός ανθρώπου είναι μέρος του χαρακτήρα του, των πιστεύω του, καθώς και των αλλαγών που θα ήθελε να δει να γίνονται. Άμα γυρίσουμε και κοιτάξουμε το παρελθόν, όχι μόνο της χώρας μας αλλά και παγκοσμίως, θα διαπιστώσουμε ότι τόσο η μουσική σαν σύνολο όσο και διάσημοι μεμονωμένα έχουν παίξει σημαντικό ρόλο σε πολιτικά γεγονότα.
Η rap και η hip– hop υπήρξαν ένα μέσω έκφρασης των καταστάσεων που περνούσαν, και περνούν ακόμα οι Αφροαμερικάνοι. Η rock and roll βοήθησε στην απελευθέρωση μίας ολόκληρης γενιάς. Στην Ελλάδα τα επαναστατικά τραγούδια κατά τη διάρκεια της δικτατορίας ξεσήκωναν και γέμιζαν το πνεύμα των καταπιεσμένων Ελλήνων.
Έτσι, λοιπόν, όταν ένας καλλιτέχνης παραδέχεται ότι υποστηρίζει έναν υποψήφιο, όπως έκανε η Beyonce σε μία συναυλία για τη Χίλαρι, δεν λέει στους εκατομμύρια fan της να ψηφίσουν αυτό που υποστηρίζει, αλλά δείχνει ότι αυτά που πρεσβεύει ο ίδιος συνάδουν με τις απόψεις του εκάστοτε υποψηφίου.
Ας μην ξεχνάμε ότι η φύση του καλλιτέχνη είναι πολιτικοποιημένη. Στόχος του δεν είναι μόνο να μιλάει για την αγάπη και τα προβλήματα των σχέσεων, αλλά να μας βάζει ένα καθρέφτη και να μας δείχνει και την κοινωνία.
Να φτιάχνει τραγούδια, ταινίες, θεατρικά που να δείχνουν τα λάθη, τις καταχρήσεις, τις ανισότητες της ίδιας της κοινωνίας. Να προσπαθεί να ξυπνήσει το λαό για ένα θέμα και να τον κινητοποιήσει να δράσει πάνω σε αυτό.
Η ερώτησή μου είναι γιατί να ενστερνιζόμαστε τις κοινωνικές καμπάνιες που κάνουν πολλοί από τους διάσημους για τη φτώχεια, για το bullying, για την ομοφυλοφιλία και να μην δεχόμαστε όταν παίρνουν θέση σε εκλογικές μάχες;
Αναλογιστείτε πως όλα τα παραπάνω πάνε μαζί. Πως ένας άνθρωπος όταν πιστεύει σε κάτι και προσπαθεί να το διορθώσει στην κοινωνία τότε θα ακολουθήσει και τον πολιτικό, ο οποίος θα του προσφέρει την ελπίδα για την αλλαγή αυτή.
Η λύση είναι το ότι και να ψηφίσει ο Leonardo Di Caprio, ο Σάκης Ρουβάς ή η Νατάσσα Μποφίλιου, ο θαυμαστής να ακολουθήσει αυτό που πιστεύει. Πρέπει τη θέση των διάσημων να την ακούμε έτσι όπως ακούμε τη γνώμη των φίλων μας και των γονιών μας. Να μην την παίρνουμε σαν τελεσίγραφο. Να έχουμε τα δικά μας κριτήρια. Να είμαστε ο δικό μας ξεχωριστός χαρακτήρας που απλά δέχεται και τη διαφορετική γνώμη.
Όταν οι διάσημοι ψηφίζουν, ψηφίζουν για τα πιστεύω τους, τις αλλαγές που θέλουν να δουν να υλοποιούνται και με βάση τις πεποιθήσεις τους. Όταν οι διάσημοι ψηφίζουν, ψηφίζουν πρώτα από όλα σαν πολίτες. Το ίδιο πρέπει να κάνουμε και εμείς. Και αν η προσωπική μας γνώμη ταιριάζει με αυτού που θαυμάζουμε ας ψηφίσουμε το ίδιο, αλλιώς να ακολουθήσουμε αυτό που πιστεύουμε εμείς για καλύτερο.
Ένας λαός έχει μεγάλη δύναμη και αυτή η δύναμη φαίνεται μέσω της ψήφου του. Όπως είπε και ο Κένεντι «Ο λαός έχει τη πιο σωστή κρίση αλλά σε βάθους χρόνου».