Στάθης ΑγγελάκοςΟι Allah-Las επέστρεψαν για τέταρτη φορά στην χώρα μας, στο Piraeus 117 Academy και εμφανίστηκαν πιο ώριμοι και πιο ατμοσφαιρικοί από κάθε άλλη τους προηγούμενη εμφάνιση.
Για τέταρτη φορά μέσα σε τρία χρόνια επισκέφτηκαν την χώρα μας οι Allah-Las από το Los Angeles της California, επιβεβαιώνοντας την μεγάλη αγάπη που της έχουν και την ξεχωριστή σημασία που έχει για τους ίδιους, καθώς εδώ, και συγκεκριμένα στο Fuzz Live Music Club, είχαν πραγματοποιήσει μία από τις πρώτες μεγάλες ευρωπαικές τους συναυλίες πίσω στο 2013, όταν ήταν και αρκετά άγνωστοι ακόμη στο ευρύ κοινό.
Τα χρόνια πέρασαν, οι Καλιφορνέζοι κουβαλούν πια μαζί τους τρία studio albums και η αναγνωρισιμότητα τους είναι εμφανώς μεγαλύτερη από ποτέ, τόσο στην Αμερική, όσο και στην Ευρώπη. Το τελευταίο album τους, Calico Review, μάλιστα, το κυκλοφόρησαν τον Σεπτέμβριο που πέρασε και αυτό ήρθαν κατά κύριο λόγο να μας παρουσιάσουν δύο μήνες σχεδόν αργότερα.
Τηρώντας το πρόγραμμα με απόλυτη ακρίβεια πρώτοι ανέβηκαν στην σκηνή οι Έλληνες Social End Products, με τα έντονα 60s και 70s psych στοιχεία, τους οποίους δυστυχώς δεν προλάβαμε να ακούσουμε ξαφνιαζόμενοι ειλικρινά και οι ίδιοι από την συνέπεια του ωραρίου. Ακούσαμε παρ’ όλα αυτά θετικότητα σχόλια για την παρουσία τους στην συνέχεια και όλοι όσοι τους ήξεραν παραδεχόντουσαν πως κατάφεραν να επιβεβαιώσουν όλα τα καλά σχόλια που ακούγονται γύρω από το όνομά τους.
Οι Allah-Las ανέβηκαν στην σκηνή λεπτά αφότου εισήλθαμε στον χώρο, ίσως και λίγο νωρίτερα απ’ ότι μπορεί να τους περιμέναμε, λόγω των καθιερωμένων μικρών καθυστερήσεων των εμφανίσεων στα περισσότερα lives, που εδώ όπως είπαμε δεν υπήρξαν σε καμία περίπτωση. Όμορφα και λιτά ξεκίνησαν με το instrumental “Ferus Gallery” από το δεύτερο album τους, “Worship the Sun”, το οποίο και μας εισήγαγε ιδανικά στην γνωστή μας πλέον αύρα της δυτικής ακτής, που έφεραν άμεσα με την άνοδό τους στην σκηνή.
Ακολούθησαν τα “Had It All”, “Follow You Down” και “Busman’s Holiday”, επίσης από τα δύο προηγούμενα albums τους, ώστε να οδηγηθούμε με το ιδιαίτερα φλουδικό και ξεχωριστό “Warmed Kippers”, που μεταξύ άλλων, αποτέλεσε και άριστη επιλογή στο setlist για την είσοδο σε ένα διαφορετικό αρκετά mood, στο άκρως πιο ατμοσφαιρικό 25λεπτο της βραδιάς, όπου και μας παρουσίασαν για πρώτη φορά τα οκτώ από τα έντεκα κομμάτια του φρέσκου “Calico Review”, με το “501-415” μόνο να μεσολαβεί ανάμεσά τους.
Αυτά που ξεχώρισαν αν μη τι άλλο ήταν το “Satisfied”, το οποίο αποτέλεσε μία εκ των λίγων εξαιρέσεων από το καινούριο album, που γνώριζε ένα κομμάτι του κοινού, το “200 South La Brea”, που αποτελεί ίσως και την κορυφαία τους σύνθεση εν τέλει από αυτήν τους την δουλειά, καθώς και φυσικά τα “Could Be You” και “Famous Phone Figure” με τις σαφείς συγκινητικές αναφορές στους Beatles, τους Velvets και τους Byrds.
Σε αυτό το διάστημα πιθανώς να φάνηκαν κάπως υποτονικοί σε μέρος του κοινού, κάτι το οποίο, ωστόσο, δεν ίσχυε σε καμία περίπτωση, όχι τουλάχιστον όσον αφορά την διάθεση και την απόδοση των Καλιφορνέζων.
Είναι αναγκαίο να γίνει κατανοητό πως αυτοί είναι οι καινούριοι Allah-Las, της εποχής του “Calico Review”. Πολύ πιο ατμοσφαιρικοί και ακόμη πιο ορχηστρικοί, με ριγμένο αισθητά το τέμπο των συνθέσεών τους και αυξάνοντας ακόμη περισσότερο τις αρμονίες στα φωνητικά και στις μελωδίες. Και καταφέρνουν να πετύχουν άψογα σε αυτό, που δημιουργούν, ιδίως σε κλειστούς χώρους, όπως το Peiraus Academy 117, όπου και όλο το παιχνίδι με τα φώτα συνέβαλε τα μέγιστα στις ατμόσφαιρα, που ήθελαν να δημιουργήσουν, οδηγώντας στο εξής μόνο συμπέρασμα: Οι Allah-Las δεν είναι πλέον μονάχα για να χορέψεις ξέγνοιαστα, αλλά και για να λικνιστείς απαλά, με μυστήριες διαθέσεις. Και αυτή προσωπικά την θεωρώ την καλύτερη εξέλιξη που δύναται να έχει μια μπάντα του είδους τους εντός, μάλιστα, τριών μόλις χρόνων.
Πιο ώριμοι από ποτέ, με αυτοπεποίθηση και σιγουριά για τις συνθέσεις τους, χωρίς να έχουν καμία απολύτως ανάγκη τις αβίαστες εξάρσεις, δεν σηματοδότησαν την έναρξη του πάρτι, παρά μονάχα όταν οι ίδιοι επιθύμησαν, όταν και ο Miles Michaud έπαιξε τα δύο ακόρντα του πολυαγαπημένου “Sandy” και αναφώνησε “Time after time girl”. Εκεί ο κόσμος ξεσηκώθηκε και έκανε αισθητή την παρουσία του ο κεραυνοβόλος έρωτας για το ντεμπούτο τους. “Sacred Sands”, “Catalina”, “No Voodoo”, “Catamaran”, “Long Journey” με τον Matthew Correia να αναλαμβάνει, όχι για πρώτη φορά, χρέη lead singer , η ευχάριστη έκπληξη του “7.5” και το εκπληκτικό τους cover στο “Calm Me Down”, όπου παραδίδουν μαθήματα φωνητικών. Όλα ακούστηκαν μέχρις ότου να αποχωρήσουν πρώτη φορά από την σκηνή για τα παρασκήνια. Το μόνο που θα ήθελα να ακούσω ακόμα είναι το μικρό διαμάντι από το “Calico Review”, που ακούει στο όνομα “Terra Ignota”.
Νωρίτερα, εντός της εβδομάδας που προηγήθηκε της πολυαναμενόμενης εμφάνισής τους, έμελλε να αφήσει την τελευταία του πνοή ο Leonard Cohen. Βγαίνοντας, λοιπόν, για το καθιερωμένο encore οι Allah-Las επέλεξαν να αποτίουν έναν πανέμορφο φόρο τιμής στον Καναδό τροβαδούρο ερμηνεύοντας το “So Long, Marianne”, μέσα από την προσωπική τους ματιά, αλλά και με απόλυτο σεβασμό στην αρχική εκτέλεση, σε μία στιγμή, που αν μη τι άλλο καταλήγει να είναι και η πιο χαρακτηριστική της συγκεκριμένης βραδιάς, λόγω της ιδιαιτερότητάς της, αλλά και της ομορφιάς της.
Αφότου επιβεβαίωσαν για ακόμη μία φορά, μεταξύ άλλων, πόσο ξεχωριστές είναι οι διασκευές τους, είτε παιγμένες ζωντανά, είτε ηχογραφημένες, και με πόσο πετυχημένο τρόπο κάνουν δικά τους κομμάτια ακόμη και αρκετά διαφορετικών προσεγγίσεων, συνέχισε σε ένα intro, το οποίο και οδήγησε στο hit-single “Tell Me (What’s On Your Mind)”, από το ντεμπούτο τους, που είχε αποτελέσει έρωτα με την πρώτη ματιά, πριν από σχεδόν πέντε χρόνια.
Με αυτό το τραγούδι έκλεισαν και οριστικά την βραδιά, αφήνοντας μας την γνωστή γλυκιά γεύση που μας αφήνουν κάθε φορά, που τους βλέπουμε ζωντανά, με αυτό το συναίσθημα πως έπαιξε μια αγαπημένη μας ντόπια μπάντα κι όχι κάποιοι Καλιφορνέζοι, προερχόμενοι από χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά.
Ferus Gallery, Had It All, Follow You Down, Busman’s Holiday, Warmed Kippers, Strange Heat, Satisfied, Autumn Dawn, 200 South La Brea, Famous Phone Figure, Roadside Memorial, 501-415, Could Be You, Sandy, Sacred Sands, Catalina, Seven Point Five, No Voodoo, Calm Me Down [Human Expression], Catamaran, Long Journey – So Long, Marianne [Leonard Cohen], Tell Me (What’s On Your Mind)