Γιώργος ΜαντάςΜια αληθινή κουβέντα με την Μαίρη Σταυρακέλλη με πράγματα και απόψεις της που σίγουρα δεν έχει ακούσει!
Η καλοσύνη όταν μιλάς δημιουργεί εμπιστοσύνη.
Η καλοσύνη όταν σκέφτεσαι δημιουργεί βάθος.
Η καλοσύνη όταν δίνεις δημιουργεί αγάπη.
Αυτό είναι και ένα από τα κυριότερα χαρακτηριστικά της Μαίρης Σταυρακέλλη. Η ανεξάντλητη καλοσύνη και στοργή που δίνει στην οικογένεια της, σε φίλους, σε συναδέλφους, στον κόσμο γενικά. Η ψυχή της σαν κι εκείνη, ακατέργαστη και ατόφια.
Η Μαίρη μπορεί να σου δημιουργήσει την εντύπωση της μαμάς αλλά και ενός γελαστού κοριτσιού. Άλλωστε δεν μπορεί να ζήσει χωρίς το γέλιο καθώς πιστεύει πως είναι λύτρωση και πως μπορεί να χαλαρώσει και να ξεμπλοκάρει τα πράγματα σχεδόν αυτόματα.
Λατρεύει τους φίλους της, τις βόλτες και την ξεκούραση εκείνη που ταυτόχρονα την ενεργοποιεί ώστε να σκέφτεται, στο πιο ουσιαστικό της κομμάτι.
Με γλυκύτητα, με χαμόγελο και με διάθεση για κουβέντα μου παραχώρησε μία συνέντευξη για το Frapress.gr!
Πώς πήρατε την απόφαση να ασχοληθείτε με την υποκριτική;
Από τότε που με θυμάμαι, η έκφραση ήταν ανάγκη μου. Αγάπησα νωρίς το θέατρο, η πρώτη μου θεατρική παράσταση ήταν όταν ήμουν πέντε χρόνων. Όταν τα άλλα παιδιά στα δεκαέξι τους έκαναν εκδηλώσεις σε ντίσκο, εγώ πρότεινα να ανεβάσουμε τον «κατά φαντασία ασθενή» του Μολιέρου. Σε όλο το Λύκειο είχαμε θεατρική ομάδα… θέατρο σε πολιτιστικούς συλλόγους… πηγαίναμε σε φεστιβάλ ερασιτεχνικού θεάτρου…. Το θέατρο ήταν ο πρώτος μου έρωτας. Με ξεμυάλισε και εγώ του παραδόθηκα αμαχητί…
Τι σημαίνει για εσάς το θέατρο;
Το θέατρο είναι η πρώτη μου αγάπη όπως σου είπα… το πατρικό μου… το κρεβάτι του ψυχαναλυτή μου… και το ψυχιατρείο μην σου πω(γέλια). Αλήθεια!!! Όλα εκεί γίνονται διαφορετικά, εξαφανίζεται η αγοραφοβία μου.
Το θέατρο είναι μια πνευματική λειτουργία που σε κάνει, θες δεν θες, να βρίσκεσαι σε διαρκή σχέση αγάπης – μίσους με τον εαυτό σου… θέλεις κι άλλα; Ο αδελφός μου, μου στέλνει διάφορα… για την περίπτωση μου στο messenger, όπως “μια χαρά σε βόλεψε η σχιζοφρένεια πάντα έχεις να μιλήσεις με κάποιον!!!”
Θεωρείτε πως ένας ηθοποιός έχει μεγαλύτερη πλειάδα συναισθημάτων από τους υπόλοιπους ανθρώπους;
Όλοι έχουμε άπειρα συναισθήματα. Απλώς ο ηθοποιός έχει μεγαλύτερη ευχέρεια να τα εκφράζει. Και μάλλον έχει και μια μεγαλύτερη ανάγκη να το κάνει. Αυτό είναι που τον οδηγεί άλλωστε σε αυτή την επιλογή.
Τι είναι αυτό που ορίζει έναν καλό ηθοποιό; Είναι τελικά κάτι συγκεκριμένο;
Ο Σαίξπηρ έλεγε ότι ο ηθοποιός είναι φτιαγμένος από το υλικό που φτιάχνουν τα όνειρα. Αλλά και τους εφιάλτες θα έλεγα εγώ. Παιδιά ξέρει κανείς να μας πει το υλικό; Το οποιοδήποτε ταλέντο είναι ένα φυσικό χάρισμα. Που όμως χρειάζεται δουλειά, αγάπη, αλήθεια, τόλμη, αποφασιστικότητα, γνώση, αγάπη για μάθηση, για διαρκή μάθηση και τύχη για να σε οδηγήσει στην επιτυχία. Τώρα, το τι σημαίνει για τον καθένα μας επιτυχία είναι ένα θέμα που μπορούμε να συζητήσουμε όποτε θέλεις. (γέλια)
Σας έχουμε απολαύσει και σε αρκετές ταινίες. Ανήκετε στις ηθοποιούς που δηλώνουν ερωτευμένες με τον κινηματογράφο;
Ο κινηματογράφος με ταξιδεύει, με μαγεύει, αλλά ζωντανή νιώθω στο θέατρο. Θέλω πολύ να κάνω κινηματογράφο με καλούς σκηνοθέτες γιατί στον κινηματογράφο το «χέρι του θεού» είναι ο σκηνοθέτης. Έχουν κάνει καταπληκτικές ταινίες ακόμα και μέτριοι ηθοποιοί, γιατί είχαν ένα σπουδαίο σκηνοθέτη.
Θα στο πω όπως μου έρχεται τώρα: σκέψου τον κινηματογράφο σαν μια μάχη… ένας στρατός από πρόβατα που τα καθοδηγεί ένα λιοντάρι, μπορεί να κερδίσει ένα στρατό από λιοντάρια που τα καθοδηγεί ένα πρόβατο.(γέλια) Στο θέατρο, στη σκηνή, η έκθεση και η ευθύνη είναι προσωπική, ο σκηνοθέτης σου δείχνει δρόμους στην πρόβα. Αλλά στη παράσταση είσαι μόνος, κάθε βράδυ το στοίχημα είναι προσωπικό!
Φέτος πρωταγωνιστείτε στην παράσταση “Βάφτα Μαύρα” των Ρέππα-Παπαθανασίου. Πείτε μου λίγα λόγια για την παράσταση αυτή.
Κοίταξε να δεις, είναι πολύ μεγάλος ο ζόφος που ζούμε χρόνια τώρα(γέλια). Το Βάφτα Μαύρα είναι ένας τίτλος που γεννήθηκε από την ανάγκη αυτής της περίεργης εποχής, της εποχής των μνημονίων. Είναι μια καθαρή και αληθινή νεοελληνική φαρσοκωμωδία. Με πάρα πολύ χιούμορ, πολύ πίκρα και χαρά ταυτόχρονα. Με αφορμή τον θάνατο του πατέρα και το μοίρασμα της περιούσιας, μια οικογένεια τρώει τις σάρκες της!!!
Πιστεύω ότι είναι από τις καλύτερες κωμωδίες που έχουν κάνει ο Μιχάλης Ρέππας και ο Θανάσης Παπαθανασίου. Διασκεδάζουμε πολύ και εμείς, εκεί στο θέατρο Λαμπέτη. Είμαστε πολύ δεμένη ομάδα και φαίνεται. Από γυναίκες εγώ, η Μαρία Φιλίππου, η Νικολέτα Βλαβιανού, η Νίκη Λάμη και η Δήμητρα Στογιάννη. Από άνδρες είναι ο Χάρης Γρηγορόπουλος, ο Γιάννης Τσιμιτσέλης, ο Ευθύμης Ζησάκης και ο Σπύρος Κυριάκος.
Τι σημαίνει για εσάς η κωμωδία;
Είναι τεράστια η χαρά που παίρνω όταν βλέπω τους άλλους να γελάνε και ξέρω ότι έχω μερίδιο ευθύνης για αυτό. Κάθε φορά που με πλησιάζει κάποιος και με ευχαριστήσει γιατί τον έκανα να ξεχάσει τις όποιες δυσκολίες του για δυο ώρες.
Εγώ πρέπει να σου πω ότι είναι από τις στιγμές που αισθάνομαι πραγματικά χρήσιμη. Η δύναμη που σου δίνει ο κόσμος με το γέλιο και την συμμετοχή του είναι απίστευτη. Αλλά μην ξεγελιέσαι, εκείνος έχει την εξουσία.
Και εδώ είναι η μεγάλη παγίδα για τον κωμικό, όταν το γέλιο γίνεται αυτοσκοπός . Αυτό όμως είναι μια άλλη μεγάλη κουβέντα. (γέλια). Το ότι το γέλιο μακραίνει την ζωή δεν το έχεις ακούσει; Αυτό ισχύει και για αυτόν που το δίνει και για αυτόν που το παίρνει.
Στο “Καρέ της Ντάμας” είδαμε μια πολύ δυνατή γυναικεία φιλία που ξεπερνούσε πολλά εμπόδια συνεχώς. Εσείς πιστεύετε στις δυνατές γυναικείες φιλίες;
Πιστεύω στις φιλίες. Δεν θα τις χώριζα σε γυναικείες και ανδρικές. Πιστεύω ότι η φιλία είναι μια από τις μεγαλύτερες συγγένειες ψυχής. Έχω αγαπημένους φίλους από παιδί. Και έχω ανάγκη να υπάρχουν κοντά μου. Τους αγαπώ και αυτό με κάνει πιο ασφαλή και πιο αισιόδοξη.
Η Ελληνική τηλεόραση έχει προβάλλει αρκετές σειρές εποχής που πήραν πολύ θετικές κριτικές από τον κόσμο, ανάμεσα τους και το Δεληγιάννειο παρθεναγωγείο στο οποίο πρωταγωνιστούσατε. Θεωρείτε ότι λείπουν τέτοιες σειρές από την τηλεόραση σήμερα;
Ναι, λείπουν οι καλές σειρές εποχής λόγω κόστους. Δυστυχώς, είναι πολύ λίγες οι σειρές που το βασικό τους κριτήριο είναι η ποιότητα και όχι το κόστος. Η έκπτωση είναι πολύ μέσα στην ζωή μας, όχι μόνο σε εμάς τους Έλληνες αλλά παγκόσμια. Η τηλεόραση βρίσκεται στο δωμάτιο του άλλου στις πιο προσωπικές στιγμές του. Όταν είναι χαλαρός και ευάλωτος. Είναι απίστευτα δυνατό μέσο. Και με χαμηλή ποιότητα γίνεται μερικές φορές επικίνδυνο.
Είστε ρεαλίστρια σαν άνθρωπος; Ή προτιμάτε να βλέπετε με διαφορετική ματιά τα διάφορα γεγονότα που διαδραματίζονται;
Δεν μπορώ να σου πω πια τι είμαι μεγαλώνοντας σε αυτό το τοπίο. Πολλές φορές η πραγματικότητα με προσγειώνει άτσαλα και γίνομαι ρεαλίστρια. Άλλες πάλι βάζω τα φτερά μου και δεν κατεβαίνω με τίποτα. Με μπερδεύω!!!!
Αλλά θέλω να σου προτείνω τι να είσαι εσύ που είσαι πολύ νέος. Δεν είναι ανάγκη να είσαι ρεαλιστής γιατί σιγά σιγά αναγκαστικά γίνεσαι. Να είσαι ονειροπόλος, να μην φοβάσαι να θέλεις, να προσπαθείς και να κάνεις λάθη!!!
Πιστεύω πως αυτό είναι το μυστικό να μην παραδίδεις στην πραγματικότητα το μυαλό σου αμαχητί. Να σου πω κάτι τελικά; Μάλλον ακόμα δίνω και το μισό Βασίλειο μου για μια βόλτα στα σύννεφα!!!
Είστε μια ηθοποιός πολύ αγαπητή τόσο από τους συναδέλφους σας όσο και από τον κόσμο. Πού πιστεύετε οφείλεται αυτό;
Σε ευχαριστώ που μου το λες αυτό, ελπίζω να σου το έχουν πει και οι συνάδελφοι μου (γέλια). Νομίζω ότι χαρακτηριστικά μου είναι το χιούμορ, ο αυτοσαρκασμός, η πολύ αλήθεια και η πολύ τρέλα. Αυτό είμαι. Για αυτά φαντάζομαι κάποιοι με αγαπούν και για αυτά κάποιοι όχι…
Υπάρχει τελικά κάποιο τέλμα όσον αφορά την εξέλιξη των ηθοποιών;
Το ανθρώπινο είδος βρίσκεται σε τέλμα! Αλλά όχι όλοι. Ευτυχώς κάποιοι σε πείσμα των καιρών παλεύουν και δημιουργούν. Και οι καλλιτέχνες οφείλουν να εξελίσσονται και να ονειρεύονται. Όσοι ηθοποιοί είναι… καλλιτέχνες, τολμούν το τέλμα να το κάνουν πηγή ονείρου και αντίστασης σε αυτό τον κόσμο που αλλάζει… διαρκώς!
Τι είναι αυτό που σας κάνει να χαμογελάτε και τι αυτό που σας κάνει να τρομάζετε;
Η ζωή με κάνει να χαμογελάω και η ζωή με κάνει να τρομάζω.
Αν μπορούσατε να χαρακτηρίσετε το επάγγελμα σας με 3 λέξεις, ποιες θα ήταν αυτές;
Πάθος, πάθος, πάθος. Και λάθος (γέλια).
Ποιον θεατρικό ρόλο(είτε που έχετε παίξει είτε που θα θέλατε να παίξετε) θα χαρακτηρίζατε ρόλο της ζωής σας;
Κάποτε ο ψυχολόγος μου είχε πει ότι έχω ένα θεματάκι. Μπερδεύω το πραγματικό με αυτό που φαντασιώνομαι ως πραγματικό. Δεν μπήκα στην διαδικασία να θεωρήσω κάποιον ρόλο, τον ρόλο της ζωής μου γιατί μετά θα με βασανίζει αν δεν γίνει πραγματικότητα και δεν θέλω να με βασανίζει τίποτα, υπάρχουν πολύ ωραίοι ρόλοι στο παγκόσμιο ρεπερτόριο που έκανα και πολλοί ακόμα που θα ήθελα να κάνω. Θέλω να κάνω ότι περνάει από το χέρι, το μυαλό και την ψυχή μου. θέλω να πεθάνω στη σκηνή του θεάτρου. Ζητάω πολλά;;
Τι να περιμένουμε από εσάς στο μέλλον;
Τα πάντα όλα (γέλια).
Η Μαίρη Σταυρακέλλη γελούσε και συνεχίζει να γελάει. Είχε και συνεχίζει να έχει φίλους ζωής. Μάθαινε και μαθαίνει, ωριμάζοντας. Οι αισθήσεις της λειτουργούν όλες και ακόμη περισσότερο η αίσθηση του ενστίκτου. Αυτή ακονίστηκε πολύ.
Όλα αυτά τα χρόνια μας έχει προκαλέσει γέλιο, κλάμα, χαμόγελο και συγκίνηση μέσα από τους ρόλους της. Ωστόσο, τα ίδια συναισθήματα σου προκαλεί και από κοντά, αν την γνωρίσεις λίγο καλύτερα.
Κάνοντας αυτή την βόλτα μαζί της, κατάλαβα πως η Μαίρη είναι το μαζί μα και το μακριά, αλλά κάθε φορά θέλει να επιλέγει εκείνη τον τρόπο.
Σε ευχαριστώ για όλα Μαίρη Σταυρακέλλη!
Συνέντευξη: Γιώργος Μαντάς
Φωτογραφίες: Βασίλης Ζάκκας
Πυγμαλίων Δαδακαρίδης: “Οι ρόλοι είναι λίγο σαν τις ανθρώπινες σχέσεις…”