FrapressΣτο βίντεο της Διεθνούς Αμνηστίας της Πολωνίας και της Πολωνικής DDB&Tribal, πρόσφυγες από τη Σομαλία και τη Συρία γνωρίζονται για πρώτη φορά με Ευρωπαίους.
Σύμφωνα με μία μελέτη, τέσσερα λεπτά άμεσης oπτικής επαφής είναι αρκετά για δύο αγνώστους να ερωτευτούν. Mόνο τέσσερα λεπτά είναι αρκετά για να αποφασίσεις αν σου αρέσει κάποιος ή όχι. Ή, σύμφωνα με τη μελέτη, μπορείς να ερωτευτείς. Όταν δύο ερωτευμένοι κοιτάζουν ο ένας στα μάτια του άλλου, οι παλμοί της καρδιάς τους συγχρονίζονται.
Να τι συμβαίνει όταν πρόσφυγες και Ευρωπαίοι συμμετέχουν:
Στο συγκεκριμένο βίντεο, η Αμνηστία φέρνει τους Ευρωπαίους και τους πρόσφυγες κοντά. Τους ζητά να κοιτάξουν ο ένας τον άλλον. Απλό, σωστά;
Προσπάθησε να δεις αυτό το βίντεο χωρίς να δακρύσεις. Περιστρέφεται γύρω από μια απλή αλλά οδυνηρή θεωρία, που ανέπτυξε ο ψυχολόγος Arthur Aron το 1997: ότι τέσσερα λεπτά αδιάκοπης οπτικής επαφής φέρνει τα άτομα πιο κοντά, καλύτερα απ’ ο,τιδήποτε άλλο.
Στο βίντεο της Διεθνούς Αμνηστίας της Πολωνίας και της Πολωνικής διαφημιστικής εταιρίας DDB&Tribal, πρόσφυγες που έφτασαν πρόσφατα από τη Σομαλία και τη Συρία, γνωρίζονται για πρώτη φορά με Ευρωπαίους σε μια αποθήκη κοντά στη διασταύρωση του Βερολίνου της παλιάς ψυχροπολεμικής εποχής, στο Checkpoint Charlie.
Ανοίγουν τα μάτια τους και κοιτάζονται, οι πρόσφυγες και άτομα από το Βέλγιο, την Ιταλία, τη Γερμανία, την Πολωνία και τη Μεγάλη Βρετανία φαίνεται να μοιράζονται μια οικεία σύνδεση, χωρίς εμπόδια.
«Η καρδιά σου είναι από πέτρα αν βλέπεις αυτό το βίντεο χωρίς να δακρύσεις. Σήμερα, όταν ο κόσμος γεμίζει διαιρέσεις και διενέξεις, είναι πάντα αξιόλογο να κοιτάμε καθετί από μια άλλη οπτική πλευρά», δηλώνει η Draginja Nadażdin, επικεφαλής της Amnesty International Poland.
«Πολύ συχνά, αυτό που χάνεται στους αριθμούς και στους τίτλους είναι ο πόνος των πραγματικών ανθρώπων, οι οποίοι, σαν κι εμάς, έχουν οικογένειες, φίλους, τις δικές τους ιστορίες, όνειρα και στόχους. Τι θα γινόταν αν σταματούσαμε για μια στιγμή και κοιτούσαμε αυτό που πραγματικά είναι;»
«Τα σύνορα υπάρχουν ανάμεσα στις χώρες, όχι στους ανθρώπους. Είναι επιτακτικό οι κυβερνήσεις μας να αρχίσουν να δίνουν μεγαλύτερη σημασία στους ανθρώπους πριν τα σύνορα και το δικό τους βραχυπρόθεσμο κέρδος».
