Η επιτυχημένη ταινία του Θοδωρή Αθερίδη, “Από έρωτα…” μεταφέρεται στο θεατρικό σανίδι με μεγάλη επιτυχία…

Την ταινία “Από έρωτα…” του Θοδωρή Αθερίδη προσπάθησε και κατάφερε με μεγάλη επιτυχία να μεταφέρει στο θέατρο η Εταιρεία θεάτρου «ΘΕΑΣΗ»  στο θέατρο “Αργώ” από τη Δευτέρα 21 Μαρτίου και κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00.

Για όσους δεν ξέρουν την ιστορία, η υπόθεση κινείται γύρω από τον Αντώνη Γκαλιμάνη, ο οποίος είναι πυροσβέστης. Ετοιμάζεται να παντρευτεί τη Νατάσα, και μόλις δύο μέρες πριν τον γάμο τους, εμφανίζεται στην αυλή του η πρώην του – ο έρωτας της ζωής του – η Άννα. Κάπως έτσι ο Αντώνης “μοιράζεται” ανάμεσα στις δύο γυναίκες μέχρι που φτάνει να συμβιώνει και κάτω από την ίδια στέγη μαζί τους. Όπως ο έρωτας στην πραγματική ζωή, έτσι και αυτός που πραγματεύεται η ταινία βασίζεται σε δύο χρόνους. Στο παρόν και στο παρελθόν. Ο Αντώνης ζει το παρόν του ταυτόχρονα με το παρελθόν .

Balagiannis-Zachariou

Αυτό που καταλαβαίνει ο θεατής βλέποντας την παράσταση είναι πως οι άνθρωποι μένουν στην ζωή μας, όσο εμείς θέλουμε να μείνουν. Μπορεί να έφυγαν, να έφτιαξαν μία άλλη ζωή ή να έφυγαν πραγματικά από την ζωή. Όμως, εάν εμείς τους κρατήσουμε στο μυαλό μας, μπορούμε να τους κρατήσουμε για πάντα μέσα μας.

“Η ανάγκη σου να είσαι με κάποιον άνθρωπο μπορεί να σε κάνει να υποφέρεις, συχνά περισσότερο κι από μια σωματική ασθένεια.”

Αυτό που ζούμε είναι σίγουρα πολύ σημαντικό καθότι εξελίσσεται μέρα με τη μέρα. Η πραγματική μας ζωή είναι πολύ σημαντική γιατί είναι αυτή που θα καθορίσει το μέλλον μας μέσα από τις πράξεις μας. Αλλά κάθε άνθρωπος έχει και παρελθόν. Αυτό το παρελθόν είναι εξίσου σημαντικό γιατί με βάση αυτό το άτομο διαμορφώνει την προσωπικότητά του και μπορεί να το φέρει μαζί του ακόμη και αν οι καταστάσεις έχουν αλλάξει. Μπορεί να φέρεις έναν άνθρωπο μέσα σου ακόμα και αν έχει φύγει μακριά.

Οι μνήμες, δηλαδή, μπορούν πολλές φορές να συντηρήσουν στο μυαλό μας, ακόμα και κάτι το οποίο έχει τελειώσει.

Οι αναμνήσεις μπορούν – όταν τους το επιτρέπουμε –  να είναι πιο ζωντανές από το ίδιο το παρόν.

Ταυτόχρονα το συναίσθημα του έρωτα σε κάνει να βασανίζεσαι και να φτάνεις στα όρια της τρέλας, ακόμα και αν το αντικείμενο του πόθου σου έχει φύγει μακριά. Έτσι και ο Ευθύμης Μπαλαγιάννης εξομολογείται στην παράσταση ότι “υποφέρει”, αλλά δε φαντάζεται ότι η πραγματική αιτία της “αρρώστιας” του, είναι ο έρωτας.

Ο Θοδωρής Αθερίδης έγραψε έναν πραγματικό ύμνο στον έρωτα, θέλοντας ίσως να δωρίσει στο θεατή το εισιτήριο ενός ρομαντικού, δύσκολου, μα σίγουρα συναρπαστικού ταξιδιού. Ένα ταξίδι μακρινό και κοντινό συνάμα, με όμορφες κωμικές και συγκινητικές στιγμές που σε καθηλώνουν και που μέσα από διαρκείς εναλλαγές καταστάσεων σε προβληματίζουν και σε διδάσκουν. Επιθυμία και απογοήτευση, ελπίδα μα και ανεκπλήρωτη προσμονή, λαχτάρα μα και αγανάκτηση, λύπη και χαρά.

Η ανάγκη του να κουβαλάς παντού τον άνθρωπο που αγαπάς, δεν ήταν ποτέ τόσο οικεία.

Ταυτότητα παράστασης

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:

Σκηνοθεσία: Γιάννης Ζαφείρης
Βοηθός Σκηνοθέτης: Γιώργος Χουλιάρας
Σκηνικά – Κοστούμια: Ιωάννα Μπαλάσκα

Μουσικη Σύνθεση: Γιώργος Ζαχαρίου
Φωτισμοί: Χρήστος Μπαλαγιάννης
Artwork: Αργύρης Μιχαήλ
Παραγωγή: ΘΕΑΣΗ

ΠΑΙΖΟΥΝ: Ευθύμης Μπαλαγιάννης, Φένια Ζαχαρίου, Ευστρατία Λυρατζοπούλου

Διάρκεια παράστασης: 80 λεπτά

Σχόλια