Προτάσεις για ένα χαλαρό Σαββατοκύριακο: Σταμάτης και Μάνος

Προοίμιο

Υποδεχόμενοι την περίτεχνη προωθημένη μπαλιά του αμίμητου διδύμου «Πολέμαρχου-Ρούκου», πασαλειμμένη ακόμα με άχνη και μέλι από τους κουραμπιέδες και τα μελομακάρονα που λογικά τσάκιζαν την ώρα που κατέθεταν τις δικές τους αντίστοιχες προτάσεις… βγαίνουμε τετ α τετ με ένα ακόμα σαββατοκύριακο. Στην περίπτωσή του, μπορούμε να τελειώσουμε τη φάση με ένα χαλαρό, σκαφτό καλλιτεχνικό πλασέ αντί για μία «πολεμοχαρή ρουκέτα» που θα παρασύρει και τον τερματοφύλακα στο βάθος της εστίας (όπου εστία ισοδυναμεί με το σπίτι σύμφωνα με την αρχαία προέλευση της λέξης).

Μετά την αμιγώς ποδοσφαιρικής ορολογίας εισαγωγή, το πιθανότερο είναι ότι απωθήσαμε σημαντικό κομμάτι του γυναικείου πληθυσμού και το αντίστοιχο του μη ποδοσφαιρόφιλου αναγνωστικού κοινού που μπήκε στον πειρασμό να διαβάσει το άρθρο. Ας πρόσεχαν. Όφειλαν να έχουν παρατηρήσει πως ο ένας εκ των συντακτών τιμήθηκε στην βραδιά των βραβείων του Frapress.gr με τον άκρως ανησυχητικό τίτλο του «αδικοχαμένου ανεμοδαρμένου στοχαστή» κι ως εκ τούτου να έχουν επιστρατεύσει όλη τους την υπομονή και τη συγκέντρωση.
Από την πλευρά μας, διαθέτουμε την μεγαλοψυχία να περιμένουμε καρτερικά μέχρι να το μετανιώσουν και να επανέλθουν στην ανάγνωση ακόμα και προσπερνώντας τις δύο παραγράφους του προοιμίου.

Συνεχίζουμε λοιπόν… Ο «ανεμοδαρμένος», αρχικά, πριν ενδώσει στην νοσταλγική πρόταση που θα ακολουθήσει από τον ευρηματικό «cineυρέτη» αποτολμάει να κάνει την καθιερωμένη κινηματογραφική πρόταση της στήλης αν και πολλοί θα περίμεναν αυτό να συμβεί από τον έτερο συντάκτη… Χαχα. Σας τη φέραμε.

1+1 προτάσεις για ένα χαλαρό σαββατοκύριακο…

Ταινιοπρόταση:

Ο τρόπος του Μπάρνεϊ / Barney’s version

Ο Paul Giamatti ως Barney

Πρόκειται για μια ταινία η οποία προβλήθηκε δύο φορές, με απόσταση μερικών ημερών, στην τηλεόραση κατά τη διάρκεια των γιορτών αλλά ποντάροντας στην απαξίωση που έχει υποστεί το μέσο, πήρα το ρίσκο να την προτείνω ως ευχάριστη  «άσημη» αποκάλυψη. Πολύ περισσότερο δε, επισημαίνοντας πως κατέληξα στη συχνότητά του τελείως συμπτωματικά, εν μέσω ενός αφηρημένου zapping, και παρέμεινα από αγνή και νωχελική περιέργεια για το πλαδαρό προγούλι και το γουστόζικο μουσάκι του «γερασμένου» Paul Giamatti. Οι χαμηλές πτήσεις των αρχικών μου προσδοκιών, όχι απλώς απέκτησαν ύψος αλλά εκτοξεύθηκαν σε ανώτερα ατμοσφαιρικά στρώματα με την εξέλιξη της ταινίας.

Η πλοκή συναρμολογείται πάνω στο πολυτάραχο χρονογράφημα των βιωμάτων του τηλεοπτικού παραγωγού, Μπάρνεϊ, οι μνήμες του οποίου αρχίζουν να ξεθωριάζουν μέσα στο ταλαιπωρημένο μυαλό του…

Στο κατώφλι της τρίτης ηλικίας, ανατρέχει στα επεισόδια που στιγμάτισαν τη φρενήρη πορεία της ζωής του ώστε να κάνει τον προσωπικό του απολογισμό, να ξεσκαρτάρει όσα γεύτηκε, όσα στερήθηκε και να διαπιστώσει εν τέλει πόσο φυσικά οδηγήθηκε στο παρόν του εξαιτίας της αθεράπευτα παρορμητικής κι αυτοκαταστροφικής του φύσης.

Με τη σκηνοθεσία του R. Lewis να ισορροπεί μαεστρικά ανάμεσα στην παρωδία και την τραγικότητα που σημάδεψαν τη ζωή του πρωταγωνιστή, ξετυλίγεται σταδιακά το κουβάρι των τριών διαζυγίων του Μπάρνεϊ καθώς και το χρονικό της διάσπασης του φιλικού του πυρήνα αρχής γενομένης από την ατμοσφαιρική Ρώμη του 1970… Πιστό στήριγμα στην πορεία του αριστουργηματικά δοσμένου Μπάρνεϊ από τον χαρισματικό Paul Giamatti, ο εξαιρετικός «βετεράνος μπάτσος» Dustin Hoffman στο ρόλο του ιδιόρρυθμου πατέρα του.

Trailer ταινίας: https://www.youtube.com/watch?v=OtNlrEBrp8Y

Ο Paul Giamatti και ο Dustin Hoffman στο δίδυμο γιου και πατέρα αντίστοιχα

Υποσημείωση από τη σχετική αναφορά στο cinemanews.gr

Ακόμα κι ο ίδιος ο μακαρίτης ο Richler ήθελε παθιασμένα να δει το βραβευμένο του βιβλίο «Barney’s Version» να μεταφέρεται στο πανί, για τη διασκευή του οποίου είχαν δουλέψει πολύ με τον καλό του φίλο Robert Lantos (παραγωγός). Όταν ο Michael Konyves (σεναριογράφος) εντυπωσιασμένος από το βιβλίο έψαξε για τα δικαιώματα, έπεσε – για καλή του τύχη – πάνω στον Lantos και το ήδη εδραιωμένο όραμα της διασκευής. Πλέον, χρειαζόταν απλώς μία εμπνευσμένη παρακίνηση, σαν αυτή του Konyves για να μπει το όλο project στη φάση του pre-production.

Μία δεκαετία από το θάνατο του Richler και το όνειρό του γίνεται πραγματικότητα, με το «Barney’s Version» να βγαίνει στις αίθουσες. Ο Richard J. Lewis, σκηνοθέτης με τηλεοπτικές ως επί το πλείστον παραστάσεις (C.S.I.) ανέλαβε ένα project με ξεχωριστή συναισθηματική αξία για πολλούς από τους εμπλεκομένους. Αξίζει να σημειωθεί πως στην ταινία πραγματοποιούν cameo εμφανίσεις γνωστοί φίλοι, θαυμαστές και συνεργάτες του συγγραφέα (βλ. David Cronenberg, Atom Egoyan, Denys Arcand).

Επιτραπέζια πρόταση:

ΟΙ ΑΠΟΙΚΟΙ ΤΟΥ ΚΑΤΑΝ

Ίσως ένα από τα ορόσημα των περασμένων ένδοξων εποχών, όταν ακόμα ο «ανεμοδαρμένος» και ο «cineυρέτης» ήταν συμφοιτητές στο Πολυτεχνείο της Θεσσαλονίκης κι είχαν μεταφράσει με έναν ιδιότυπο τρόπο την έννοια της δόμησης… Στο ευρύχωρο μπαλκόνι -όταν ο καιρός το ευνοούσε και στο αντίστοιχο σαλόνι όταν δεν- ενός ακόμα επίδοξου αποικιοκράτη, με φρεσκοχτυπημένα φραπεδάκια παραπλεύρως, στήναμε τα πολύγωνα του νησιού και μοιράζαμε τις πρώτες ύλες για να ξεκινήσει η κατασκευή των πρώτων οικισμών, πόλεων ή δρόμων πάνω στο χάρτη του νησιού… Με απόρρητες στρατηγικές εξάπλωσης και υποχθόνιες διαπραγματεύσεις για συναλλαγές πρώτων υλών, απαραίτητων για κάθε επόμενη κατασκευή, το παιχνίδι «χόντραινε» κι η έκβασή του παρέμενε ρευστή μέχρι την τελευταία ζαριά και το θριαμβευτικό επιφώνημα του ενός σε βάρος των υπολοίπων. Και πάλι απ’ την αρχή…

Επειδή το πιθανότερο είναι το επιτραπέζιο να μην υπάρχει δίπλα στα κλασικά επιτραπέζια που υπάρχουν λίγο-πολύ καταχωνιασμένα σε κάθε σπίτι, θα απαιτηθεί μοιραία μια συνεταιρική συνδρομή ώστε να αποκτηθεί. Μην πανικοβάλλεστε… θα τα βγάλει τα λεφτά του και με το παραπάνω. Άλλωστε, σε μία νυχτερινή έξοδο δε νομίζω πως θα έφευγαν λιγότερα…

Εποπτικά, σε ό,τι έχει να κάνει με τη δομή του παιχνιδιού κάθε παίκτης ξεκινάει έχοντας στην κατοχή του δύο οικισμούς και δύο δρόμους. Σε κάθε γύρο, δύο ζάρια καθορίζουν τις περιοχές οι οποίες θα παράγουν πρώτες ύλες. Οι παίκτες που έχουν οικισμούς και πόλεις δίπλα τους παίρνουν αυτές τις πρώτες ύλες και τις αξιοποιούν κατά την κρίση τους. Οι πρώτες ύλες είναι το ξύλο, το τούβλο, το μαλλί, το μέταλλο και τα σιτηρά συγκεκριμένος συνδυασμός των οποίων επιτρέπει στους παίκτες την κατασκευή νέων δρόμων, οικισμών και πόλεων επιλέγοντας κάθε φορά στρατηγικά την τοποθεσία. Κάθε παίκτης συγκεντρώνει διαφορετικό αριθμό πρώτων υλών και μπορεί να πάρει ό,τι του λείπει και χρειάζεται από τις υποχθόνιες διαπραγματεύσεις που προαναφέρθηκαν με τους άλλους παίκτες. Πόλεις, οικισμοί και μερικές ειδικές κάρτες δίνουν πόντους νίκης και ο πρώτος παίκτης που θα συγκεντρώσει τους 10 θα είναι και ο νικητής του νησιού!

Τις επί μέρους λεπτομέρειες σχετικά με τους κανόνες και το περιεχόμενο του παιχνιδιού θα τις βρείτε αναλυτικότατα στα ένθετα του παιχνιδιού. Σημειώνεται πως η αρχική έκδοση του παιχνιδιού προβλέπει τη συμμετοχή 3-4 ατόμων. Για τη συμμετοχή περισσότερων υπάρχουν ξεχωριστές εκδόσεις με επεκτάσεις του παιχνιδιού.

Επιμύθιο

Η βασικότερη προτροπή της συγκεκριμένης στήλης δε σχετίζεται με την κατά γράμμα υιοθέτηση των προτάσεών της… αυτές υπάρχουν, ίσα-ίσα για να δημιουργούν την προδιάθεση και το κίνητρο. Η ουσία της αποτυπώνεται στη «cineύρεση», την αλληλεπίδραση, τα «ανεμοδαρμένα» πειράγματα με ή χωρίς μπινελίκια… τη ζωντάνια και την ενέργεια που μπορεί να εκλυθεί γύρω από το τραπεζάκι ενός σαλονιού αν εκεί υπάρχουν παραπάνω από ένα άτομα.

Εντάξει, το παραδεχόμαστε. Ίσως να είμαστε κάπως φειδωλοί με τις διακριτές… δύο προτάσεις. Αλλά γιατί να δημιουργούμε διλήμματα και διαφωνίες στον κύκλο της παρέας; Μια επιλογή για κάθε ημέρα χωρίς περαιτέρω προβληματισμούς…  Επομένως, μην το πολυσκέφτεστε. Κάντε εγκαίρως τις συνεννοήσεις σας, εκλέξτε το πιο ευρύχωρο σαλόνι, προμηθευτείτε τα απαραίτητα φαγώσιμα και πόσιμα από το κοντινότερο σούπερ μάρκετ και…
Καλή σας διασκέδαση!

Υ.Γ: Η πρόταση του Κατάν αφιερωμένη σε σένα φίλε Ζήση.

Στο ρόλο του «ανεμοδαρμένου», ο Σταμάτης Παπαδόπουλος
Στο ρόλο του «cineυρέτη», ο Μάνος Καρυστινός