ο Πολέμαρχος
Φωνάζουμε όλη την σεζόν πως το ελληνικό ποδόσφαιρο έχει πιάσει πάτο, πως έχουμε κάνει βήματα πίσω ( για να μην πούμε ΑΛΜΑΤΑ ΠΙΣΩ ), δεν υπάρχει θέαμα, δεν υπάρχει ανταγωνισμός, ο Ολυμπιακός έχει πάρει το πρωτάθλημα φέτος από τον Οκτώβριο, δεν γίνεται πρωτάθλημα χωρίς ΑΕΚ και δεν γεμίζουνε τα γήπεδα!
Σωστά όλα αυτά παιδιά! Μια χαρά τα λέμε! Έλα όμως που τώρα στα τελειώματα ξύπνησαν οι ”τίγρεις” μέσα μας. Έλα που στα τελευταία παιχνίδια βλέπουμε και καλό ποδόσφαιρο, και πολύ δύναμη, και πολύ πάθος! Στο Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός οι φιλοξενούμενοι έχουν κάνει το παιχνίδι της ζωής τους αν και η βαθμολογική διαφορά μεταξύ των δύο αντιπάλων, δεν μαζευόταν ούτε με 30 μνημόνια… Στο Πάοκ-Ολυμπιακός είδαμε και όμορφα γκολ και δύναμη και πάθος και ανατροπή αποτελέσματος, σε ακόμα ένα βαθμολογικά αδιάφορο ματς, που όμως το κυνήγησαν και οι δύο ομάδες..
Όμως το καλύτερο ήταν στο Άρης-Πάοκ φίλοι μου! Μία ώρα πριν από την έναρξη, ο Πλατανιάς έχει νικήσει 7-0 την Καλλονή στέλνοντας και μαθηματικά πλέον τον Άρη στην Football league! Παρόλα αυτά, το γήπεδο το γέμισαν οι κίτρινοι του Βορρά και μέσα στο αγωνιστικό χώρο έδωσαν ότι είχαν και δεν είχαν, προκειμένου στο τελευταίο τους αγώνα στην έδρα τους ( έχοντας απέναντι τους τον ΜΙΣΗΤΌ αντίπαλο τους ) να πέσουν με ψηλά το κεφάλι! Άμα έπαιζαν σε όλα τα παιχνίδια έτσι οι γηπεδούχοι μέχρι και Ευρώπη χτυπούσαν…. Όσο για τους παίχτες του Πάοκ ; Αυτοί μάλλον ξενέρωσαν όταν έμαθαν ότι ο Άρης είχε πέσει πρίν από το δικό τους παιχνίδι! Γιατί πολύ απλά ήθελαν να τον ρίξουν οι ίδιοι! Ξαφνικά φίλοι μου εκεί που δεν ασχολιόταν κανείς με την Super League στις τελευταίες αγωνιστικές έχουμε τιμωρίες διαιτητών… πολύ ξύλο στον αγωνιστικό χώρο, γεμάτα γήπεδα και δηλώσεις! Ατελείωτες δηλώσεις ! Από παίχτες, προπονητές, παράγοντες, συνδέσμους.. Έχει γίνει ΧΑΜΟΣ!!!
Αυτά άλλωστε δεν θέλουμε εμείς οι Έλληνες ; Να συζητάμε στην δουλειά και στην καφετέρια αν η μπουνιά του Ταδόπουλου ήταν στο μάτι ή στο μάγουλο; Αν η χειρονομία του Αλλουνόπουλου ήταν με το δεξί χέρι ή με το αριστερό; Και αν το διαιτητή της αναμέτρησης πρέπει τελικά απλά να τον αποκεφαλίσουμε ή να τον σουβλίσουμε; Αυτά θέλουμε κύριοι! Πάντα βέβαια με συνοδευτικό την φραπεδάρα μας ή την φρεντάρα μας! Όλα αυτά που λέτε λοιπόν-που είναι το κερασάκι στην τούρτα του ελληνικού ποδοσφαιρικού ταπεραμέντου ή της ελληνικής ποδοσφαιρικής κουλτούρας μας- τα είδαμε τώρα στα τελειώματα…’όπως λένε και οι παλιοί κάλιο αργά, παρά ποτέ !
”ο Πολέμαρχος ”